Oğuz Sel

Split albümlerin en sevdiğim yanı, yepyeni gruplar tanıyıp acayip şarkılar keşfedebilmem oluyor. Gerçi split’lerin nihai hedeflerinin de bu olduğunu düşünüyorum, gruplar albüm hâlinde sunamayacakları vurucu birkaç şarkıyla tanınırlık kazanabiliyorlar bu sayede. O kadar underground işlerle uğraşıyor olmama karşın tanımadığım üç farklı grubu “Metamorphosphoros” aracılığıyla tanıdığım için böyle bir giriş yaptım. İşin açığı büyük beklentilerle albüme başlamadığım için de yapımın genelinden memnun kaldım, nedenini şimdi anlatmaya başlıyorum.

Precaria Meksika’dan, Deathspiral of Inherited Suffering ABD’den, Dominus Ira ise Rusya’dan çıkan, black metalin okült ve hakikaten pislik tarafının temsilcileri. Kısacası, çeşitli merhalelerden sonra ruhanî/şeytanî dönüşümün, insan ötesi bir varlık hâline gelmenin konsept olarak belirlendiği “Metamorphosphoros” için biçilmiş kaftan her üç grup da. Ekiplerin konsept albüm için özel olarak çalıştıkları çeşitli kaynaklarda belirtiliyor fakat grupları/şarkıları övmeye başlamadan önce yapımın bana göre en taşaklı işini yapan Precaria’nın azıcık kolaycılığa kaçtığını belirtmeden geçemeyeceğim. Çünkü diğer iki grup yepyeni şarkılarla albüme katkıda bulunurken Precaria kendine ait dört parçadan ikisini önceki kayıtlarından alıp biraz geliştirerek split’e konumlandırmış. Ha oturup kıyaslama yapmak için döndürüp döndürüp dinledim önceki kayıtları da; yeni hâllerinin getirildiği son durum bu ufak sorunu görmezden gelmemi sağlayacak derecede iyi.

Meksikalı grupların yaptıkları işlerde hiç şakalarının olmadığını dinlediğim hemen her grup gibi Precaria da albümün daha başından açık ediyor. Zira albümü açan kısacık “İlkel Ayin”in ardından başlayan “Ex Abyssia” grubun cidden hiç şakasının olmadığını lirikleriyle ve bu sözlerin okunuşundaki ciddiyetle kanıtlıyor:

“Dominus inversus, sic transit mors ego.
Laudate creatio, laudate interitus.

Aqua – Terra – Ignis – Aura”

Bir çeşit besmele kıvamındaki başlangıçla hedeflenen gerçekleşiyor ve albüm, pürdikkat dinlemelik kıvama saniyeler içerisinde ulaşıyor. Grup, harsh vokalli ve bol kazımalı black metal yapıyor; bunu da oluşturduğu kapsamlı ve alabildiğine vahşilik içeren kompozisyonlarla gözler önüne seriyor. Albümün ağır topu da sayılabilecek “Ex Abyssia” ve diğer Precaria eserlerinin sürekli değişim hâlinde olması, sözlerde anlatılanlarla büyük uyumluluk gösteriyor. Yaklaşık iki Word sayfası uzunluğuna varan liriklerin Latince, İngilizce, İspanyolca olması ise zaten alengirli olan şarkıları, iyiden iyiye ürkütücü kılıyor. Vokalin içten haykırmaları, riflerin karamsarlıkla korkutuculuk arasında gidip gelmesi, davulun hız kesmeden blast beat’e abanarak her bir trampet vuruşunda dinleyiciyi sanki magmaya ulaştırmaya gayret etmesi, parçaların albenisini ciddi anlamda arttırıyor. Dediğim gibi her ne kadar iki şarkı eski yapımlara ait olsalar da konsepte cuk oturmuş durumdalar ve Precaria’nın cehennem rüzgârı estirmesini engellemiyorlar.

Precaria görevini başarıyla ifa edip sahneyi Deathspiral of Inherited Suffering’e bıraktığındaysa karşımıza vokal ve enstrümantasyonda Morbid Angel/Behemoth kafasında, müzikal noktada da yer yer Nightbringer’a öykünen eserler çıkıyor. Müzisyenlik tarafına hiçbir şey diyemem ancak ortaya konan müziğin belki de konsepte özel hazırlanmasından ötürü çok sürükleyici ve yenilikçi olduğunu söyleyemeyeceğim. En azından Meksikalı dostların yaptıkları hayvanî açılış ve dört şarkıyla dinleyici tokat manyağına çevirmesinden sonra bu çok uzun isme sahip ekibin yaptığı parçaların vurucu olduğunu söylemem güç.

“Metamorphosphoros”u sonlandıran üç eserin altında Dominus Ira’nın imzası bulunuyor. Tek tabancalığını pek çaktırmasa da prodüksiyon tarafında harikulâde olmaya çalışmadan, eski kafa black metal icra ederek konseptin bütünleyicisi olan Dominus Ira, yapımın ivmesinin yukarı yöne doğru çekerek çok uzun isimli grubun yarattığı boğucu havayı biraz dağıtmayı başarıyor. Keskin ve 90’lar ayarında riflerle şarkılarını donatan tek kişilik oluşum, kritiğin hazırlandığı saatlerde -4 derecede olan Tambov kentinin soğukluğunu iliklerinize kadar yaşamanızı sağlıyor.

Split’in size yaşatabileceği deneyimi birkaç cümleyle ifade etmeye çalışsam da yine türe meraklıysanız değerlendirmeyi kendiniz yapmalı, en azından Precaria ve Dominus Ira bölümlerini enikonu dinlemelisiniz. Hiç de fena olmayan şarkılarla bezeli “Metamorphosphoros” black metal tutkunu müzikseverleri üzmeyecek, türe uzak olanları da en azından ilk birkaç parçayla tarza bağlayabilecek kalibrede.