Alışveriş yapmaktan (CD, kitap, dergi hariç) nefret eden bir insansanız, anneniz üstünüze başınıza bir şeyler almak için sizi sürükleyerek bir yerlere götürür. Aynı pantolonu, aynı bluzu aldığınızı gördüğünde de kriz geçirir. Bu durumda zevkler de renkler de tartışılır. Overkill sevgisi de aynı şekilde gayet tartışılır. Bunda en büyük ayırt edicilik sebebi Blitz’in karakteristik vokalleridir. Kült birkaç albümün (özellikle “Horrorscope”, belki “W.F.O.”, pek kimse bahsini açmasa da “The Years of Decay” ve kesinlikle hak ettiği değeri görememiş “Taking Over”) üzerine özellikle “W.F.O.” sonrasındaki modern bir değişimle birlikte kemik kitlesinin ilgisini büyük oranda kaybetmişti Overkill. Bunda zannımca en büyük etken efsane gitaristleri Bobby Gustafson’un gruptan ayrılmasıdır.
Thrash metalin en bilinen marşlarından “Necroshine” şarkısını da barındıran aynı isimli albüm pek çoğu için Overkill’ın zirvesidir. Ama bu durum Overkill’i anlayamamanın ya da yeterince dinleyememiş olmanın getirdiği bir sorundur diye düşünüyorum. Tavsiyem bir önceki paragrafta adı geçen albümlerin üç öğün dinlemesidir.
Bahsi geçen değişim sürecindeki en olağan gidişat grubun giderek daha da modernleşmesi, içimizden geleni yapıyoruz diyerekten yavaşça yok olması, besin zincirinin en altına yerleşmesidir. Ama Overkill, aynı şekilde bir değişimin ardından, aynen Onslaught ve Sadus gibi öyle bir toparlanma süreciyle karşımıza çıktı ki, uzun süredir grubun adını anmayanların da, normal koşullarda grubu sevmeyenlerin de, resmen umudunu kesenlerin de, “die-hard fan’ların” da dudağını uçuklattı.
2009 sonlarında malûm yerlere düşen albüm geçen yıl dinlediğimiz tüm efsane albümlerin yanında zerre sırıtmıyor, hatta bir kısmının pabucunu da dama atıyordu. Eski bir Overkill hayranı, genel olarak da bir thrash metal severi olarak hayran kaldım bu duruma. Özellikle albümün isim şarkısı başta olmak üzere on şarkının onu da mükemmel.
Gelelim bu albümü bu kadar efsane yapan, bu notu hak etmesine sebep olan durumlara. Öncelikle “altında müzisyen ya da prodüktör olarak adının yazdığı hiçbir albümü kötü olmayan” Peter Tagtgren burada da mix işlemine el atmış ve kendisi de ortaya çıkan şeyin tam olarak az evvel bahsettiğim kült albümlerin çıktığı dönem hissettirdiği şeyle eş değer bir hissiyata sahip olduğunu söylemiş. (Peter Tagtgren’le aynı fikirde olmak!)
Bir diğer durum Blitz’in tüm yeni dönem modern vokallere inat eski usûl thrash vokallerinde ısrar etmesi. Ki bu bence inanılmaz güzel bir sonuç ortaya çıkarmış. Çünkü “Horrorscope” albümünde olduğu gibi her şarkıya kendi kişiliğini kazandıran en önemli etken bizzat kendisi.
Aynı şekilde Overkill şarkılarıyla özdeşleşmiş olan D. D. Verni’nin fevkalede bas gitar kullanımı da bir diğer büyük etken. “Ironboud” albümünde artık orgazm seviyesine çıkan bu durum albümün genelinde de bu orgazmı zerre düşürmüyor.
Şarkıların bazı mühim noktalarında saygı duruşunun da es geçilmediği büyük gruplar bir yana albümü dinlerken hissedebileceğiniz en büyük yan etki ağzınızdan burnunuzdan alev çıkması, kapalı mekânlarda ya da toplu taşıma araçlarındayken tüm camları indirme ve duvarlara yumruk atma isteği ve de sürekli koşma arzusu uyandırması. Test edildi, onaylandı.
Tüm bunlar bir yana solo barındıran metal albümlerine özellikle ilgiliyseniz bu albümle birlikte mest olmanız da garanti. Sadece sololarla da değil thrash metalin en nefis kaidelerinden breakdown kullanımı için de aynını söyleyebilirim. Diğer yandan, normal Overkill albümlerinin de, aslında genel anlamda thrash metal gruplarının da, muhtemelen vokal ve bas gitarın ön planda olmasından kelli oluşan, davul atraksiyonlarına dinleyiciyi yeterince adapte edememe (Lombardo’yu tenzih ederim) sorunu da bu albümle birlikte yıkılıyor.
“Horrorscope” albümünde enfes bir davul performansı gösteren Sid Falck’ı aratmayan, hatta kendisini beşe bölüp on beşe katlayan Rob Libnick’i de saygıyla bir kez daha selamlıyorum.
Ortalama şarkı süresinin de normal thrash metal gruplarına nazaran uzun olduğu “Ironbound” kesinlikle yılın en önemli olaylarından biri. Beğenmeyenin bırakın metali, müzik dinlemeyi kesinlikle bırakmasını, sanatla olan ilgisine ebru falan yaparak devam etmesini öneriyorum.
Vur dedik ama resmen öldürdü Overkill. Muhteşem bir sunumla (özellikle kapağa dikkat ediniz) da resmen ziyafeti efsane hâle getiren Overkill için hep bir ağızdan söylüyoruz:
Kadro Bobby "Blitz" Ellsworth: Vokal
Dave Linsk: Solo gitar, geri vokaller
Derek Tailer: Ritim gitar, geri vokaller
D.D. Verni: Bas, geri vokaller
Ron Lipnicki: Davul
Şarkılar 1.The Green And Black
2.Ironbound
3.Bring Me The Night
4.The Goal Is Your Soul
5.Give A Little
6.Endless War
7.The Head And Heart
8.In Vain
9.Killing For A Living
10.The SRC
babalar muhteşem döndü ya.gittikçe gençleşiyorlar…ama yazıda yanlış bir ifade varki overkill sevenlerin %70inin en sevdiği overkill albümü the years of decay’dir(ki benimde öyle).ama puanı biraz abartmışsınız sanki :P bende overkill fanıyım ama benim gözümde bu overkill’in 3. veya 4. en iyi albümü.benim puanım 8.5-9 gibi albüme.thrash metal adına inanılmaz bir döneme girdik.90ların karambolünden toparlandılar ve bence 2000ler thrashin 2.rönesansı olacak…kreator,megadeth,testament(death magnetici sevmiyorum) keyfini çıkarın dostlar :)son olarak thrash’i “trash” diye yazan bizden değildir.Kritik için tekrar ellerinize sağlık.
Bu albümü kaç aydır yazacağım ama yazmam için tam konsantra olmam lazım. Bu albüm onu hakediyor çünkü. Senenin bomba albümlerinden biridir. Bobby blitz abimizin röportajlarından kesitler suncam o şöyle demiştir albüm için
Bu albüm sadece kanı siyah ve yeşil olanlar içindir.İşte bu herşeyi özetliyor. Politikaya değindiğinide bobby abimiz açıklamıştır,politika olmazsa olmaz çünkü. Sözler tam düşsün nete ona göre inceleme yapmayı düşünüyorum. Sağol kritik için.
hayvan oğlu hayvan bir albüm, tüm pasif agresif toplaşıp övmeye başlasak bitiremeyiz.
ayrıca kritikteki taking over vurgusu da klas olmuş lan. su gibi albümdü o da.
İnsanların Overkill’ı Necroshine albümüyle var etmesine sinir olan bir insanım. Overkill dinledim diyen herkese sorarsak da ne yazık ki favorisi o albüm. En azından benim tanıdığım insanlar öyle. O nedenle ısrarcıyım yazdıklarımda.
Verdiğim nota gelince, Artilery’nin -ki hayatımın grubudur- son albümüne 9 vermiş bir insanım. Bu albümün gazı da eminim ki bir kaç sene boyunca dinmeyecektir. Onu da geçtim benim için adını kritikte zikrettiğim albümlerden özellikle Horrorscope ve Years Of Decay benim için 10/10luklar. Diğer ikisi de 9,5-9,9 arasında gelip gider. Benim için de en iyi albümleri değil ama kesinlikle en iyi 3 albümü arasında. Ve bunun da bir süre sonra değişeceğini sanmıyorum.
Ve evet lan, niye kimse sevmiyor cidden Taking Over’ı?
2000 lerde dinledigim en iyi thrash metal albumu bu diyebilirim slayer testament exodus kreator artillery cart curt alayının hastasıyım ama hiçbirinin son albumu boylesine vurmadı beni üç gundur overkillden baska bişey dinleyemez oldum lan!! (hayatının grubu ama yazmayı bilmiyosun çift l ile yazılır artillery:)
Hızlı yazıp dönme şansım olmadığı için öyle. Şu anda kullandığım kadar dandik bir laptop kullanıyor olsaydın anlardın beni. Hataları ayıklıyorsak asıl sen yandın. Ne özel isim kuralı, ne noktalama var. Başlamamı ister misin saymaya? :)
Hem rica ederim Cemal Süreya gibi atarlar onlar da bir harfi, beni mi kıracaklar?
@ Ayşe Nur : Sevenlerini tenzih ederim ama Necroshine seven adam ve kadınlara hayatım boyunca bir adım mesafeli yaklaştım, yaklaşmaya devam edeceğim :)
I Hear Black sonrası ivme kaybeden ve Necroshine ile gözümde tüm kredisini sıfırlayan grup gözümde konserlik bir grup olarak kaldı sonrasında; fakat Ironbound kesinlikle beklenmedik bir şamar hatta uppercut etkisinde…
Bunun yanında Rob Cannavino ve Merrit Gant ayrılığı sonrası Overkil gitar ikilisi ilk kez bana keyif verdi…
Unriock’ta yer gök yıkılacak!
Bu albüm muhakkak yılın bombalarından biri. Ben albüme 9 puan verdim. Albümün ilk yarısını 2. yarısına göre daha fazla seviyorum. 2. yarısı da güzel tabii, ama ilk 5 şarkı kadar vurucu değiller.
Bu arada Overkill diyince aklıma önce “Feel The Fire” gelir. Under The Influence da nedense es geçilen, lakin çok elit bir speed/thrash çalışması olarak gördüğüm bir albüm. Overkill her türlü çocuğu kor bence.
DvK’dan bir arkadaş şu yazıma dair “globaldomination’da sevdiği bi albümü kötülediler herhalde o da uyuz olmuş bu albümü kötülemiş” demişti DvK forumunda. (global domination’ın sahibi The Project Hate’in gitaristi.)
Tabii ki öyle bir kastım yoktu, albüm bence hangi notu hak ediyorsa onu vermiştim.
Link’lediğim yazıda da eleştirdiğim globaldomination’ın, her yerde kutsanan “Ironbound” için yorumlarına bakalım:
Lord K: “Ironbound” tümüyle berbat bir albüm değil ama şarkı sürelerinin yarıya inmesi lazım 5/10 Kampfar: Sadece Destruction ve Kreator’ın iyi olduğunu sananlar Overkill’in sağlam bir grup olduğunu düşünürler. 4/10 (oha lan nası bi yorum bu) :) Trauma: Overkill genelde rezalettir ama bu albüm o kadar da kötü değil. 6/10 Dr. Snuggles: Hiçbir sürpriz barındırmayan klasik Overkill thrash’i. 4/10
Kısacası kimseye bi kastım yok, sadece globaldomination yazarları bazen ne dediklerini bilmiyolar. :)
İlk haftasında 4,100 satmış bu albüm. Bi önceki 2,800 satmış, yani bayağı bi fark etmiş albüm öncesinde basında çıkan olumlu yazılar, youtube’daki videolar falan.
Bence 80′ler kökenli dümdüz thrash yapan gruplardan bu albümü geçebilecek bir iş çıkamayacak önümüzdeki 5-6 yılda. Grubun değil de bu albümün bayağı fanıyım, ayrıca ilk 5 şarkı bildiğin kusursuzluk ya.
Şimdi bu albümün kıymetini daha iyi anladım. Zaman geçtikçe dinledikçe değeri artan bir albüm.Yeni albüm nasıl olacak merak ediyorum.Yabancı sitelerden takip ettiğim kadarıyla kritikler olumlu.
Loading ...
babalar muhteşem döndü ya.gittikçe gençleşiyorlar…ama yazıda yanlış bir ifade varki overkill sevenlerin %70inin en sevdiği overkill albümü the years of decay’dir(ki benimde öyle).ama puanı biraz abartmışsınız sanki :P bende overkill fanıyım ama benim gözümde bu overkill’in 3. veya 4. en iyi albümü.benim puanım 8.5-9 gibi albüme.thrash metal adına inanılmaz bir döneme girdik.90ların karambolünden toparlandılar ve bence 2000ler thrashin 2.rönesansı olacak…kreator,megadeth,testament(death magnetici sevmiyorum) keyfini çıkarın dostlar :)son olarak thrash’i “trash” diye yazan bizden değildir.Kritik için tekrar ellerinize sağlık.
Bu albümü kaç aydır yazacağım ama yazmam için tam konsantra olmam lazım. Bu albüm onu hakediyor çünkü. Senenin bomba albümlerinden biridir. Bobby blitz abimizin röportajlarından kesitler suncam o şöyle demiştir albüm için
Bu albüm sadece kanı siyah ve yeşil olanlar içindir.İşte bu herşeyi özetliyor. Politikaya değindiğinide bobby abimiz açıklamıştır,politika olmazsa olmaz çünkü. Sözler tam düşsün nete ona göre inceleme yapmayı düşünüyorum. Sağol kritik için.
hayvan oğlu hayvan bir albüm, tüm pasif agresif toplaşıp övmeye başlasak bitiremeyiz.
ayrıca kritikteki taking over vurgusu da klas olmuş lan. su gibi albümdü o da.
İnsanların Overkill’ı Necroshine albümüyle var etmesine sinir olan bir insanım. Overkill dinledim diyen herkese sorarsak da ne yazık ki favorisi o albüm. En azından benim tanıdığım insanlar öyle. O nedenle ısrarcıyım yazdıklarımda.
Verdiğim nota gelince, Artilery’nin -ki hayatımın grubudur- son albümüne 9 vermiş bir insanım. Bu albümün gazı da eminim ki bir kaç sene boyunca dinmeyecektir. Onu da geçtim benim için adını kritikte zikrettiğim albümlerden özellikle Horrorscope ve Years Of Decay benim için 10/10luklar. Diğer ikisi de 9,5-9,9 arasında gelip gider. Benim için de en iyi albümleri değil ama kesinlikle en iyi 3 albümü arasında. Ve bunun da bir süre sonra değişeceğini sanmıyorum.
Ve evet lan, niye kimse sevmiyor cidden Taking Over’ı?
2000 lerde dinledigim en iyi thrash metal albumu bu diyebilirim slayer testament exodus kreator artillery cart curt alayının hastasıyım ama hiçbirinin son albumu boylesine vurmadı beni üç gundur overkillden baska bişey dinleyemez oldum lan!! (hayatının grubu ama yazmayı bilmiyosun çift l ile yazılır artillery:)
Hızlı yazıp dönme şansım olmadığı için öyle. Şu anda kullandığım kadar dandik bir laptop kullanıyor olsaydın anlardın beni. Hataları ayıklıyorsak asıl sen yandın. Ne özel isim kuralı, ne noktalama var. Başlamamı ister misin saymaya? :)
Hem rica ederim Cemal Süreya gibi atarlar onlar da bir harfi, beni mi kıracaklar?
@ Ayşe Nur : Sevenlerini tenzih ederim ama Necroshine seven adam ve kadınlara hayatım boyunca bir adım mesafeli yaklaştım, yaklaşmaya devam edeceğim :)
I Hear Black sonrası ivme kaybeden ve Necroshine ile gözümde tüm kredisini sıfırlayan grup gözümde konserlik bir grup olarak kaldı sonrasında; fakat Ironbound kesinlikle beklenmedik bir şamar hatta uppercut etkisinde…
Bunun yanında Rob Cannavino ve Merrit Gant ayrılığı sonrası Overkil gitar ikilisi ilk kez bana keyif verdi…
Unriock’ta yer gök yıkılacak!
Bu albüm muhakkak yılın bombalarından biri. Ben albüme 9 puan verdim. Albümün ilk yarısını 2. yarısına göre daha fazla seviyorum. 2. yarısı da güzel tabii, ama ilk 5 şarkı kadar vurucu değiller.
Bu arada Overkill diyince aklıma önce “Feel The Fire” gelir. Under The Influence da nedense es geçilen, lakin çok elit bir speed/thrash çalışması olarak gördüğüm bir albüm. Overkill her türlü çocuğu kor bence.
DvK’dan bir arkadaş şu yazıma dair “globaldomination’da sevdiği bi albümü kötülediler herhalde o da uyuz olmuş bu albümü kötülemiş” demişti DvK forumunda. (global domination’ın sahibi The Project Hate’in gitaristi.)
Tabii ki öyle bir kastım yoktu, albüm bence hangi notu hak ediyorsa onu vermiştim.
Link’lediğim yazıda da eleştirdiğim globaldomination’ın, her yerde kutsanan “Ironbound” için yorumlarına bakalım:
Lord K: “Ironbound” tümüyle berbat bir albüm değil ama şarkı sürelerinin yarıya inmesi lazım 5/10
Kampfar: Sadece Destruction ve Kreator’ın iyi olduğunu sananlar Overkill’in sağlam bir grup olduğunu düşünürler. 4/10 (oha lan nası bi yorum bu) :)
Trauma: Overkill genelde rezalettir ama bu albüm o kadar da kötü değil. 6/10
Dr. Snuggles: Hiçbir sürpriz barındırmayan klasik Overkill thrash’i. 4/10
Kısacası kimseye bi kastım yok, sadece globaldomination yazarları bazen ne dediklerini bilmiyolar. :)
Barizin beyanı yalnız, globaldomination’ı ciddiye alıp referans gösteren falan kaldı mı dünyada? En iyisi yine sputnik sdf.
Allah senden razı olsun Ayşe bacı. Arkadaşım Sulhi de sağlığınıza duacı.
İlk haftasında 4,100 satmış bu albüm. Bi önceki 2,800 satmış, yani bayağı bi fark etmiş albüm öncesinde basında çıkan olumlu yazılar, youtube’daki videolar falan.
belki abartıyor olabilirim ama son 10 yılda çıkan en iyi albümlerden biri
08.04.2011
@Berker İlhan, Katılıyorum, ayrıca 2010′un kesinlikle en iyi albümü.
ironbound, gelmiş geçmiş en iyi 20 thrash metal şarkısından biridir artık benim için.
Bence 80′ler kökenli dümdüz thrash yapan gruplardan bu albümü geçebilecek bir iş çıkamayacak önümüzdeki 5-6 yılda. Grubun değil de bu albümün bayağı fanıyım, ayrıca ilk 5 şarkı bildiğin kusursuzluk ya.
Şimdi bu albümün kıymetini daha iyi anladım. Zaman geçtikçe dinledikçe değeri artan bir albüm.Yeni albüm nasıl olacak merak ediyorum.Yabancı sitelerden takip ettiğim kadarıyla kritikler olumlu.