Oğuz Sel

İnsanların, neye nasıl tepki vereceklerini kestirmek, her zaman çok da kolay olmuyor. Bu durum, ortaya konan eserlerin, çeşitli mecralarda boy gösterdikten sonra,aldığı hit ve beğeni sayılarına da doğrudan doğruya etki ediyor. Nasıl mı?

An itibariyle Batushka’nın9 Aralık 2015’te YouTube’a yüklenen “Litourgiya” albümü, iki milyonu geçmiş durumda. Konuğumuz Eldamar’ın, yine aynı mecraya 26 Mart 2016 tarihinde yüklenen “The Force Of The Ancient Land” albümü ise 1 milyonu geçmiş durumda. Bu sayılara, farklı kanalların yüklediği videoları da ekleyebilirsiniz ama aradaki fark üç aşağı beş yukarı aynı kalıyor. Bu bana çok ilginç geliyor.Çünkü Eldamar hiç beklemediğim kadar çok sevilen, çok dinlenen, sağda solda hakkında fazlaca yazılıp çizilmese de insanların gündeminde bir biçimde kalmayı başaran bir grup oldu. Bunda, oluşturulan müziğin benzersizliğinin ne kadar etkili olduğunu oturup uzun uzun tartışabiliriz ama bence asıl mesele, imza atılan eserin samimi olması ve bu samimi eserin, o zamanlar daha 20 yaşında olan Mathias Hemmingby kişisinin zihninden çıkmasıydı. 1990’larda artık kanıksanmış bir durum olan genç yaşta mucizevi albüm yapabilme konusu kapanmamıştı ve bunun en önemli temsilcisi Mathias’tı belki de.

İlk albümün üzerinden, dile kolay, neredeyse iki sene geçecekken Eldamar’dan yeni albüm haberi geldi. Aslında Mathias ve Eldamar projesinin aktif olduğundan Dreams of Nature ile birlikte çıkardığı split sayesinde haberdar olmuştum ama yeni albüm de hiç fena bir gelişme olmadı. Şimdi yeni albüm hakkında bir şeyler anlatıp, sözü çok uzatmadan yazıyı sonlandırayım.

Çalışıyorsa dokunma. Evet, Mathias’ın “A Dark Forgotten Past” albümünde yaptığı tam olarak bu. İlk albümde inşa ettiği davul düzeninden klavye patch’lerine, synth tabanlı hanım vokalden kendi haykırışlarına kadar hemen her şey ilk albümle birebir aynı. Yine ağır tempoda ilerleyen ve atmosfer yönü ağır basan şarkıların çoğunlukta olduğu yapım, önceki albüm kadar vurucu ve dinler dinlemez insanı çarpan cinsten olmasa da yine başarılı, yine dinleyeni alıp götüren cinsten. Çok fazla olmasa da araya hareketli sayılabilecek ve hatta blast beat’li ritimli parçalar da sıkıştırmış Mathias. Eh, genç.adam, olsun o kadar değil mi? Fakat tüm bu gazlı bölümler, dönüp dolaşıp yine orta tempoya ve duygusallığa bağlanıyor.

“A Dark Forgotten Past”te kaçılan kolaycılığı alıp yerden yere vurabilirim ama çocuğun üretkenliğini karşısında neredeyse şapka kullanmaya başlayıp, konu Eldamar’a gelince şapka çıkaracağım duruma geldim, ciddiyim. Öte taraftan sound’un neredeyse aynen bırakılması, koca koca death metal gruplarının bile başvurduğu bir iş, yani olumsuz hanesine yazabileceğim bir şey yok bu noktada. Ancak Mathias’ın lirik yazmaktan imtina ettiği ya da söz yazma işini kotaramadığı gerçeği var ortada.Kendi hâllerinde güzel güzel giden şarkıların olmadık yerlerinde başlayan haykırmaları da bu bağlamda incelediğimizde,parçaların ufaktan baltalandığını düşünmüyor değilim.

Sonuç itibariyle “A Dark Forgotten Past”, “The Force of the Ancient Land”in üstüne pek fazla şey katmayan, kaliteli ama alışıldık, kolaya kaçılmış ama iyi kotarılmış bir eser. Eldamar’a ve dolayısıyla Mathias’a başarılarının devamını diler, bir sonraki Eldamar albümünde de aynı altyapı kullanılırsa büyük çıngar çıkaracağımı peşinen ifade etmek isterim.