Oğuz Sel

İri kıyım araçları (kepçe, silindir vs.) izlemek kadar sevdiğim bir diğer şey, takır takır çalınan davulları izlemektir kesinlikle. Bu yüzden geçen sene çıkan Defeated Sanity albümünden sonra, Lille Gruber kişisinin canlı kayıtlarını araştırmaya başladım YouTube üzerinden. Mike Caputo diye bir arkadaşın kanalında baya güzel konumlandırılmış Drum Cam’li videolarla kendimden geçmiştim ki kanalın sahibi olan arkadaşın da iyice bir davulcu olduğunu görmem uzun sürmedi. İşin açığı, dönüp de araştırmadım bu arkadaş necidir diye, çünkü hayli yetenekli amatör davulcu kaynıyor YT ve benzeri platformlar; muhtemelen onlardan biridir diye düşündüm. Gelgelelim bugünkü konuğumuz Desecrate the Faith’in davulcusu Mike Caputo çıktı, iyi mi?

“Unholy Infestation” grubun ikinci albümü. Üzerine bir tutam slam serpilmiş, brutal death metal icra eden ekibin oluşturduğu müzik, türün gerekliliklerini yerine getirirken az sonra anlatacağım birtakım yönelimlerden de kaynaklı olarak zaman zaman değişiklik gösterebiliyor. Saf slam işlerinden sınırlı düzeyde keyif aldığımı ve bu tür müziklerin bana sıkıcı gelebildiğini belirterek albümü tanımlarken neden “bir tutam” dediğime açıklık getirmek istiyorum ve “slam” kelimesini okur okumaz bu satırlardan ve gruptan uzaklaşmayı düşünenlere “Durun, n’olursunuz yapmayın!” diye haykırıyorum.

Albümün genelinin, teknik taraflarda pek bir işi olduğunu söylemem mümkün değil; sınırlı düzeyde heyecan uyandıran rifler, alışılageldik davullar, gitarlara eşlik eden işitilebilir baslar ve geri vokalle de desteklenen guttural vokaller “Unholy Infestation”ın olayı. Albümün geneli dememin bir gerekçesi var tabii, kendi hâlinde seyreden ve az önce de dediğim gibi en azından bende süper heyecan yaratmayan rifler ve trafik, “Angel Eater” parçasıyla birlikte kendini yarım yarım yardırmalı bir konuma çekiyor. Albümü ilk dinlediğimde acaba albüm bitti de başka bir albüme filan mı geçtim diye baktım, o derece. Neden böyle bir yol seçtiklerini ya da böylesine yardırmalı parçaları ne demeye dokuzuncu ve sonraki sıralara koydular bilemiyorum ama sanırım beklenmedik bir kafa açılması ya da sıra dışı bir aydınlanma yaşadılar. Önceki albümün aksine, lirik açıdan da farklılaşmaya gittiklerini en azından şarkı isimlerinden anladığım ekip, bir şeylere öfkelenip bu şarkıları yazmaya girişmiş de olabilir.

Bu sene çıkan ve hakkında yazdığım albümlerin arasında en tok ve doyurucu sound’lardan birine sahip olan “Unholy Infestation” türün takipçilerini mutlu edebilecek pek çok şeyi bir arada sunuyor kesinlikle. Enstrümanların etkili kullanımı ve kabiliyet isteyen bölümlerin üstesinden ustaca gelinmesi de, grubu “Yeni Yetme” kategorisinden alıp daha yukarılara taşıyor bana kalırsa. Biliyorsunuz, 2017 yılında olmamıza karşın hâlâ düzgün mix’lenmemiş, sound açısından sağı solu dökülen işlere denk gelebiliyoruz; en azından underground grubuz ayağına yatıp kolaycılığa kaçmamış herifler.

Kritiğin sonlarına doğru yaklaşırken Comatose Music’ten çıkan Antropofagus ve Pathology albümlerini de yazan bir insan evladı olarak albümün, her iki grubun albümlerinden de başarılı olduğunu, bu tip kıyaslamaları sevmesem de belirtmeden geçemeyeceğim.

Ben biraz daha davulcu videosu izlemeye gidiyorum; hepiniz “Angel Eater”ın girişindeki gaz riflere emanet olun bakalım.