Metalin 2000′lerle birlikte giderek ekstremleştiği hepimizin malumu. Metal basınına baktığınızda gördüğünüz gruplar, vokallerinde sertleşmeye giden gruplar, reunion yapıp eski hâllerinden daha sert şekilde dönen gruplar gibi pek çok örnek var karşımızda. Pasifagresif’te her türe yeteri kadar yer vermek istesek de, metal basınına baktığınızda görebileceğiniz durum bizim için de geçerli.Metal değişiyor, şekil değiştiriyor, farklı olmak adına çabalıyor ve bu durumda da ister istemez uçları zorluyor, ekstremleşiyor. Albüm satışlarının düştüğü ve grupların konserlerden geçimlerini sağladığı bir ortamda, sadece turlayabilmek adına yeni albüm yapan gruplar, bu konserlere yönelik ilgiyi artırmak adına seyircinin daha fazla gaza gelebileceği, ortalıkta tepinebileceği müziklere daha fazla yöneliyorlar.

Şöyle cayır cayır bir heavy metal/hard rock albümünden ziyadesiyle zevk alan bir insanım. Ne yaptığını bilen, yaratıcı, eşlik edilesi şarkılar yapan bir grup, hele bir de vokalisti iyiyse, doyumsuz bir şeye dönüşebilir benim gözümde.

Şimdi gelin neredeyse tek olayı eşlik edilir nakaratlar içeren şarkılar yapmak olan ancak korkunç kötü sözlerinden ötürü bunun kıyısından bile geçemeyen yeni DREAM EVIL albümü “Six”ten bahsedelim.

Grubun altıncı albümü olan “Six”, yani “Altı”yı sayı olarak değil de ortalamanın “Altı” olarak değerlendirmek istemezdim, ancak ne yazık ki “Six” son zamanlarda dilerken en çok sıkıldığım ve lütfen bitsin artık diye düşündüğüm albümlerden biri. Pasifagresif’e yazdığım kritiklerin genelinden, daha ziyade ekstrem türlere yoğunlaştığım düşünülse de, aslında cidden böyle bir şey yok. Jorn Lande’nin bir haykırışıyla kendini kaybedebilen, AVANTASIA’nın aynı şarkısını arka arkaya 20 kez dinleyebilen, VAN HALEN’ın “F.U.C.K.”ı ile “vay arkadaş ne biçim müzisyen la bu hıaamına” diye breh breh’leyebilen bir insanım. Ancak şu albümün sıradanlığı gerçekten de can sıkıcı, gerçek bir hayal kırıklığı.

DREAM EVIL diskografisini komple dinlemiş, hatta UNITED’ın Cumartesi günleri Dorock’ta verdiği konserlerde denk gelirsem pek sevgili dostum Berzan’la birlikte “The Book of Heavy Metaaaaaaağl!” diye çığıran bir insan olarak, “Six”i DREAM EVIL’ın en zayıf albümü olarak görüyorum. 1999 yılında çıktığı bir Yunanistan tatili sırasında tanıştığı FIREWIND/eski-OZZY OSBOURNE gitaristi Gus G. ile birlikte grubu kuran usta prodüktör Fredrik Nordström’ün artık metal olayını çözmüş ve hiçbir şeyi umursamadan geyiğine takılmayı seçmiş olmasından mı, yoksa vokalist Niklas Isfeldt’in bana baya tutkusuz gelen performansından mı, yoksa sözleri her kim yazıyorsa cidden ne yapıyorsun acaba dedirten tercihlerinden mi, “Six” baya tatsız ve tekrar dinleme isteği uyandıramayan bir albüm olarak karşımda duruyor. Albümü dinlemeden önce gayet ümitliydim aslında, deneyimli isimler ve 2010′daki hiç de fena olmayan “In the Night”ın ışığında, gruptan kaliteli, cayır cayır, kıç tekmeleyen bir heavy metal beklemek gayet de hakkımdı.

Ama olmamış.

Death, black, thrash metalde kötü söz yok mu? Var elbet. Rezalet sözler var. O brutal vokallerin arkasına saklanan saçma sapan, çoluk çocuk yazsa anlarım diyeceğimiz sözler var. Ancak demek ki o brutallerin böyle de bir işlevi var. Buradaki durum bambaşka, zira karşımızda baya eşlik edilsin diye yazılmış nakaratlar, her hecesi anlaşılan pür pak sözler var ve bazılarını dinlerken çok yoğun bir “cringe” hissi peydahlanıyor, o şarkıdan zevk almamızı -en azından benim- imkânsız kılıyor. Grup millet birlikte söylesin diye yapmış, ben dinlerken utanıyorum.

“The devil proved to be really nice guy
And they partied all night long
Thou who always believed in God
Admitted they were wrong
The beast was really satisfied
And with a big smile on his face
He suggested that they should continue
But bring the party to a hotter place”

Bunu MÖTLEY CRÜE yapsa anlarım. Adamların olayı bu ve zaten yaşadıklarını yazıyorlar. Burada ise 50′li yaşlarında, zamanında bu “party” olaylarını yaşadılarsa da artık işinde gücünde olan insanlar söz konusu ve bu nedenle de sözler çok sası, çok eğreti duruyor, oturmuyor, yakışmıyor. Bu nedenle de “Six” sadece albüm kaydedecek parası, bilgisi, ekipmanı ve zamanı olan bir grup insanın eğlencesinden öteye geçemiyor. Grup daha önce de böyle işler yapmadı mı, yaptı. Ama o zaman 30′Lu yaşlarının başlarındaydılar ve bu olaylar böylesi sırıtmıyordu. Bilmiyorum, belki de benim bağnazlığım, ama ters geliyor. Bu tarz sözler yamaları değil, bu tarz sözleri bu denli dandik yazmaları.

Albümde güzel rifler, melodiler, sağlam müzisyenlikler, hoş fikirler var. Ancak genele bakınca “Six” benim aklıma direkt olarak kötü sözleri getiriyor ve albümü dinlemek istemiyorum.

Evet, son sözüm bu: albümü dinlemek istemiyorum.