1992’de çıkan kendi adını taşıyan albümüyle metal ile rap’in birlikteliği adına mihenk taşlarından birini döşeyen BODY COUNT’la birlikteyiz bugün. Ice-T tarafından kurulan ve gitarist Ernie C.’nin iyi gitar çalabilmesi ve Ice-T’nin de metali çok sevmesi dolayısıyla kurulduğu söylenen grup, heavy metal, thrash metal, hardcore punk ve rapcore’un karışımı müziğiyle büyük sükse yapmış ve başta Cop Killer olmak üzere çeşitli düzlemlerde adından sansasyonel şekilde söz ettirmeyi başarmıştı.

Doksanlarda 2 albüm daha çıkaran grup, iki üyesini hastalıktan kaybetmesinin ardından 2006’da “Murder 4 Hire”ı çıkardı ve ardından 8 yıllık bir ara vererek 2014’te “Manslaughter” ile geri döndü. İlk albümünün etkisini sonraki albümlerinde yakalayamayan grup, birkaç ay önce de 6. albümü “Bloodlust” ile karşımıza çıktı.

Konu BODY COUNT olduğunda öncelikle bahsedilmesi gereke konu, doksanların başında son derece özgün bir olay olan BODY COUNT müziğinin, günümüze kadar gelen süreçte pek çok örneğinin görülmüş olması dolayısıyla etkisini biraz yitirmiş olması. Rap ve metalin muhalif duruşlarının bir araya getirilmesinin yarattığı çekicilik baki kalsa da, “metal yapan yaşlı siyahi adam” kavramı artık tek başına satacak kadar ilginç bir şey değil.

Ice-T’nin metale olan ilgisi ve sevgisini anbean yansıttığı yeni albüm “Bloodlust”ta, söylem olarak sağlam, ancak müzikal olarak biraz dağınık bir çalışma görüyoruz. Albümde konuk olarak yer alan Dave Mustaine, Max Cavalera ve Randy Blythe’ın yer aldığı şarkılarda bu isimlerin kendi gruplarının karakterlerine öykünen işler yapılmış olması albümü sevimli yapsa da, bütünlük ve karakter açısından “Bloodlust”ın “Body Count” gibi net ve sağlam bir duruş yapamamasına yol açıyor. Albüme şöyle bir bakınca, “Bloodlust”ın genel olarak albüm içinde karşımıza çıkan “ilginçlikler” üzerinden yürüdüğünü görüyoruz.

Dave Mustaine’in konuk olduğu ve MEGADETH etkili bir açılış şarkısı, Max Cavalera’nın konuk olduğu ve SOULFLY etkili bir şarkı, Randy Blythe’ın konuk olduğu ve LAMB OF GOD etkili bir şarkı, bir tane SLAYER cover’ı, içinde Ice-T’nin metal sevgisini anlattığı bir pasaj gibi çeşitli PR çalışmaları eşliğinde sunulan albüm, barındırdığı sosyal mesajlar değerli olsa da bu yaklaşımı dolayısıyla bir bütün hâlinde önemli bir albüm olmayı başaramıyor.

Tamamen müzikal bir perspektiften bakınca albümün “eh”in biraz üstünde olduğuna inanıyorum. Şu albümde vokalleri Ice-T değil de herhangi beyaz bir vokalist yapsaydı, tabii ki de albüm hakkında konuşan bu kadar fazla insan olmayacaktı. Ancak BODY COUNT’ın da olayı bu diyerek kabul etmek de mantıklı tabii.

Rap ve metalin bir arada kullanıldığı başarılı albümler yapıldı. Bazısı işin eğlencesini ön plana çıkardı, bazısı BODY COUNT’ın bir önceki albümünde olduğu gibi gangsta takılmayı, bazısı da “Bloodlust”ta olduğu gibi yavşaklığa girmeden direkt mesaj vermeyi seçti. “Bloodlust” 1-2 dinleme için ilginç, 3. ve 4. dinlemeler için “şu şu şarkılara bakıp çıkayım”, sonraki dinlemeler içinse albenisini büyük ölçüde yitiren bir albüm diye düşünüyorum. Hip-hop’ı, rap’i çok seven bir metal dinleyicisiyseniz elbette bu sayıların sonuna birer sıfır eklenebilir, “Bloodlust” size çok şey ifade edebilir.

Hip-hop ve rap dinlemeyen bir metal dinleyicisi olarak “Bloodlust” bana kendini 7-8 kez dinletti ve bundan sonra kendisiyle çok yakın olacağımı sanmıyorum. Yine de amaçladığı şey açısından ortalama ya da ortalamanın üstü olarak görülebilecek, söyleminde samimi bir albüm olması dolayısıyla dinlemeden de geçilmemesi gereken bir çalışma.