Oğuz Sel

Gitar çalamadığıma ve gitarla icra edilen parçaları klavye ile bir tarafımı yırtsam da aynı şekilde çalamamama yandığım albümlerden biriyle birlikteyiz. Bu defaki yolculuğumuz epeyce eskiye, 1988 yılına.

Malmsteen ve daha nice neo-klasik gitar üstadının yanında adının az anılmasına içerlediğim Vinnie Moore’un genç sayılabilecek yaşlarda neler yapabileceğini gösterdiği ikinci enstrümantal albümü “Time Odyssey”, en az 1986 çıkışlı “Mind’s Eye” albümü kadar ilginç fikirleri de beraberinde getiriyor.

“Bir derdim var ve bunu melodilerle anlatabilirim Part II” kıvamındaki yapım, Moore’un üstün gitar yeteneklerini sergilemekle kalmayıp, henüz Dream Theater’la yolu kesişmemiş olmasına karşın yenilikçi bakış açısına o zamanlar bile sahip olan Jordan Rudess ile neler yapabileceğini de gösterdiği bir albüm.

Buram buram 80’ler kokan “Morning Star” ile büyüleyici bir giriş yapan ve albümün geri kalanında da aynı enerjiyi koruyan Vinnie Moore, o dönemin kısıtlı olanaklarına karşın elindekilerle harikalar yaratmayı başaran Jordan Rudess’ın klavyeleri ve atmosferik işleriyle albümün tamamını dinlenebilir kılıyor.

Benim için bir süre sonra yorucu hâle gelen birçok neo-klasik gitaristinin albümüne kıyasla, gerek gitar tonlarıyla gerekse oluşturulan genel havayla rahat dinlenebilir sınıfına dâhil olan “Time Odyssey”, Moore’un gövde gösterisi yaptığı bazı parçalarla zaman zaman enteresan bir forma kavuşabiliyor.

“The Tempest” ile bu enteresanlığın açılışını yapıp üşenmeden “Pieces of a Picture” gibi bir manyaklığa imza atan Moore, dinlerken sadece hayranlık duyabildiğim bu eseriyle yeteneğinin ulaştığı noktayı gözler önüne seriyor. Albümde dinamik-enerjik ve gövde gösterisi tadında şarkıların yanı sıra duygu seli yaşatmasa da, dinleyici yatağa yatırıp gözlerini tavana dikmesini sağlayan eserler de mevcut.

Bunlardan biri, The Beatles’ın çok sevilen eserlerinden “While My Guitar Gently Weeps”in sade ve başarılı yorumu meselâ.

İlk keşfettiğim günden bu yana muhtemelen yüzlerce defa dinlediğim ve ömrüm yettiğince de dinlemeye devam edeceğim nadir albümlerden “Time Odyssey”, içinde Jordan Rudess var diye demiyorum, hakikaten çok iyi albüm. Temiz prodüksiyonu, tane tane işitilebilir enstrümanları ve az önce de dediğim gibi buram buram 80’ler kokan havasıyla bir müzik albümünden çok, adı gibi tam bir zaman yolculuğu. Özellikle; bol ama baya bir bol melodili işler seviyorsanız, neo-klasik taraflara ufaktan bulaştıysanız, saatlerce çıkarmaya çalışıp belki de çıkaramayacağınız karmaşık şarkılar arıyorsanız albüme bir göz atın derim.