Son birkaç aydır Facebook’taki Sponsored reklam bağlantısı sürekli olarak karşıma çıkan bir grup THE ARSON PROJECT. Reklamını o kadar fazla gördüm ki, geçtiğimiz gün THE BLACK DAHLIA MURDER’dan Trevor’In da gazlamasıyla artık yazayım da kurtulayım dedim.

Kurtulmak latife elbet; THE ARSON PROJECT kötü müzik yapmıyor, bilakis yaptığı şeyi gayet iyi yapıyor. İsveç’ten çıkan grup ilk albümü “Disgust”ta grindcore ve biraz da powerviolence’ın lezzetli bir karışımını sunuyor. Grind tarafı bariz NASUM ekolünü yansıtırken, vatandaşları GADGET’ı andıran bir direktlik de söz konusu.

Son derece politik gözüken şarkı sözleri ve temalarla bezeli “Disgust”, 33 dakika içinde epey bir adrenalin salgılıyor, salgılatıyor. Güçlü bir gitar, çiğ haykırışlar, dayaksı davullar ve aralara giren ses kayıtları ile albüm isiz evire çevire dövmeyi amaçlıyor.

“Disgust”ı dinlerken, bir önceki EP’leri “Blood and Locusts”un vahşetini bulduğumu söyleyemem. Albümü dinlemeden önce dinlediğim EP, gitar tonunun paçozluğu ve nefes aldırmayan karakteriyle “Disgust”a göre daha parçalayıcı bir çalışma. Misal bir The Black List’in öldürücülüğünü “Disgust”ta tam istediğim kıvamda bulduğumu söyleyemem. Ancak her şekilde bu albüm de bir grindcore severin isteyebileceği pek çok şeyi veren bir çalışma.

Gruba 2008’de katılan BIRDFLESH gitaristi Elis Edin Markskog’un rifleriyle adam dövdüğü albüm, 22 dakikalık süresi düşünüldüğünde ciddi anlamda bir adrenalin şırıngası görevi görüyor. Başlıyor, kafa göz girişiyor ve size bir çırpıda istediğinizi vererek huzurunuzdan çekiliyor. Bu açıdan, en çok da NASUM hasreti çekenlere lezzetli gelebilecek bir albüm “Disgust”.

WORMROT’un “Voices”ı gibi çok yönlü, yenilikçi ve çok fikirli bir grindcore’dan ziyade daha kitabına uygun, gelip ortalığı yıkıp giden bir grindcore’a da varım diyorsanız, THE ARSON PROJECT’e de bakmanızı öneririm diyor, albümün kendisi gibi kısa ve direkt bu kritiği noktalıyorum.

Noktaladım.