“Malleus Maleficarum” ile underground piyasada adını duyuran, hatta Hollanda genelinde hatırı sayılır bir kitleye ulaşarak televizyon programlarında dahi kendine yer bulan PESTILENCE, bu albümün sadece 1 yıl sonrasında yeni ve daha güçlü bir albümle metal dinleyicilerini selamladı.

1 yıl öncesine göre thrash unsurlarını büyük oranda törpüleyen PESTILENCE, çok daha death metal, çok daha ezici bir albümle devam ediyordu yoluna. Bugün bir death metal klasiği olarak anılan “Consuming Impulse”, çıktığı dönemde de büyük övgü almış, “Human” ile “Unquestionable Presence”a Avrupa’dan gelen kardeş olarak seksenler sonu, doksanlar başı death metalinin en nadide, en hayvan örneklerinden biri olarak kazınmıştı sayfalara.

PESTILENCE bu albümde çok daha ciğerden, daha kusmuklu bir vokal benimseyen Van Drunen ve ilk albümdeki özgün solo tarzını daha bir geliştiren Mameli öncülüğünde, yeni katılan gitarist Patrick Uterwijk’le birlikte kendini tam anlamıyla bir death metal grubuna dönüştürmüş ve daha tehditkâr bir hâl almıştı.

Daha ilk şarkı olan Dehydrated’la bu duruşunu belli etmek isteyen grup, rif rif üstüne rif fışkırtıyor, tekmeli tokatlı death metaliyle türün sevenlerini duvardan duvara vuran bir müzik sunuyordu. Şarkıların genelinde hissedilen yoğun bir uğursuzluk, tatsızlık ve korku hissi vardı ve bir sonraki “Testimony of the Ancients”ta çok daha belirgin şekilde karşımıza çıkacak kimi özellikleri, “Malleus Maleficarum”a göre çok daha bariz şekilde yansıtıyordu.

Kimi şarkılarda kullanılan ve black metal soğukluğuna göz kırpan rifler, kısa süre sonra AUTOPSY ve INCANTATION’ın benimseyeceği türde ağır ağır öldüren kasvetini andıran rif karakterleri, kimi yerlerde karşımıza çıkan ve PESTILENCE’ın o sıralarda death metal dünyasında neredeyse hiç görülmeyen -ve yine kısa süre sonra NOCTURNUS’un “The Key”de daha bir baskın şekilde kullanacağı- klavye katkılarıyla (Echoes of Death) albüm her anlamda çok zengin, çok ileri görüşlü, çok zamanının ötesinde bir death metal sunuyordu.

Bir önceki albüme göre daha az teknik sunan ancak bununla birlikte bestelerin gücünü artıran PESTILENCE, bu ikinci albümüyle death metal tarihine üst satırlardan girmeyi ve adını türün en önemli gruplarından biri olarak yazdırmayı başarmıştı.

Grup, önündeki iki yıl içinde kadrosunda önemli bir değişiklik yaşayacak, sound’unu bir kez daha evrilterek ve üçüncü albümüyle death metalin doksanların başındaki kimliğini bir kez daha şekillendirecekti.