Oğuz Sel

2004’ten bu yana ürettikleri müzikle bana kalırsa black metalin en ilginç noktalarından birinde bulunan Hollandalı Urfaust, araya sıkıştırdıkları split ve EP’leri saymazsak, altı sene sonra hayranlarına “Empty Space Meditation” ile kocaman bir “merhaba” demek yerine devasa bir kasvet getirdi, iyi de yaptı aslında.

Urfaust’un kadim ikilisi Jim Dokter ve Willem, ilk albümleri olan “Geist ist Teufel”den bu yana duruşlarını ve şarkı yazım türlerini çok fazla değiştirmediklerini “Empty Space Meditation” ile gösteriyorlar. Ağır ilerleyen tempoya eşlik eden gitar ve yer yer Burzum/Helheim tarzı vokaller (ya da güncel akranlarından Aaskereia da diyebiliriz) yer yer clean vokallerle desteklenen şarkılar, Urfaust’un pek de değiştirmediği kimliği haline geliyor. Özellikle ambiyans yaratma konusunda usta olan grup, bunu geçmişten beri klavye aracılığıyla yapsa da gelişen teknoloji, muhtemelen hayal güçlerini tetiklemiş olacak ki, ambiyans işine bu defa biraz fazla yüklenmişler gibi.

Albümün “meditasyon” havasını birazcık bozmak istiyorum izninizle. Grup, artık Dream Theater’’ın “Bridges in the Sky”ından Dimmu Borgir’in “Xibir”ine kadar birçok yerde denk geldiğimiz ve artık yeter dediğimiz meşhur Omnisphere patch’i olan “gırtlak sanatçısı abi” ile açılışı yapıyor ve birkaç pad kullanarak atmosfer oluşturmaya başlıyor. Başlıyor başlamasına da, maalesef kimse çıkıp da “Abi, ilk track’le ikincisi arasında bariz desibel farkı var, meditasyon havasına giren dinleyici, ikinci parçanın ZIBAMM! diye başlamasıyla sıçramaz mı?” demiyor.

Çok eski albümlerinde benimsedikleri fakat EP ya da split’lerinde çok fazla yer vermedikleri çiğ kayıt meselesini bir kenara bırakan Urfaust, arka planda synth sesler olmasa bile iki enstrümanın pek de kolay sağlayamayacağı bir doluluk sunuyor dinleyicisine. İkinci ve sonraki parçalarda parçadan itibaren eskilere selam çakan Helheim türü vokal ve ardından bol vokal melodili durgun kısımla akıl fikir bırakmayan grup, başta yaşattığı olumsuzluğu kolayca affettiriyor. Sessiz sedasız kendi haline ilerleyen albüm, gothic vokalli ve “atmosferden” arınmış kimi parçalarıyla dikkat çekmeyi başarıyor. Kimi şarkılarda az da olsa yer verilen sitar ise ritüelistik bölümlerin kotarılmasında iş görüyor ancak ben kişisel olarak bu tür enstrümanların kullanılmasına çok sıcak yaklaşamıyorum.

Günün sonunda toptan bir değerlendirme yapacak olursak, grubun takipçilerinin beğenebileceği, grupla yeni tanışacak olanların pek sevemeyecekleri, gaddar black metal dinleyicilerinin bazı bölümlerinde tebessüm edebilecekleri bir albüm “Empty Space Meditation”.

Urfaust’un eskiden beri temsil ettiği o hayaletli, şeytanlı, kötücül hava bu yapımda pek yok. Tür kapsamında daha karanlık bir şeyler yapabileceklerini umuyordum ancak elimizde; iki farklı parçada “gırtlak sanatçısı abi” olan, bol synth pad kullanılmış, minimal melodili, bol atmosferli bir albüm var. Yetmez ama evet diyerek yazıyı sonlandırıyorum.