11 yıl önce başlayan kariyerinde basamakları hızla çıkan stoner rock/metal grubu RED FANG’in birayla ve fritözden çıkmış atıştırmalıklarla dolu dünyasına giriyoruz bugün. Sadece güçlünün, az duş alanın, sakal uzatıp bir kere olsun taramayanın, mütemadiyen geğirenin ve sadece çok ses çıkaran osurmalara şöyle bir tebessüm edenlerin ayakta kaldığı, çetin bir dünya…

Dördüncü albümüyle bizleri selamlayan RED FANG, uzun zamandır stoner rock dendi mi akla ilk gelen birkaç gruptan biri konumunda. Her şeyleriyle ABD’li olduklarını belli eden RED FANG’in ilk dönemlerindeki paçoz it kopuk hâlleri, zaman içinde grubun David Letterman’a çıkmasına vesile olacak bir tarafa kaysa da, RED FANG elemanlarının samimiyetini de kimse sorgulayacak değil herhalde.

10 Ekim’de piyasaya çıkan “Only Ghosts”, grubun belli konularda aynı kaldığı, belli konularda ise gözle görülür bir gelişim sergilediği bir albüm. Aynı kalan ve işe yarayan formülü devam ettiren şeyler; RED FANG’in ilk günden beri sahip olduğu “içimizden biri” havası eşliğinde sunduğu müziğinin sevilesiliği, kolay ısınılırlığı ve samimiyeti. Bu durum zaten grubun her albümüne 1-0 önde başlamasını sağlıyor. Rif konusunda gayet güçlü olan ve iyi bir rif yazmayı doğuştan gelen bir yetenekle bilen RED FANG, “Only Ghosts”u da birbirinden akılda kalıcı riflerle doldurmuş. Olayı daha güzel yapan şey ise bu riflerin nasıl süslendiğiyle ilgili.

Ross Robinson (KORN, SEPULTURA, FEAR FACTORY, MACHINE HEAD, SOULFLY, W.A.S.P., SLIPKNOT, LIMP BIZKIT, vs.) ve Joe Baressi (TOOL, QOTSA, BAD RELIGION, KYUSS, ENSLAVED, APOCALYPTICA, SATYRICON, SANCTUARY, ISIS, PARKWAY DRIVE, MELVINS, SOUNDGARDEN, CLUTCH… çeşitliliğe gel) gibi iki üstadı masa başına oturtan grup, bu akıl takımının da katkısıyla ilk üç albümüne kıyasla daha dolu ve katmanlı gözüken bir iş ortaya koyuyor. Bir kere vokal melodileri ve riflerin arasına dolan ufak melodicikler, “Only Ghosts”a çaktırarak ya da çaktırmadan çok şey katıyor. Bunun üzerine eklenen kişisel performanslarla birlikte albüm gerçekten keyifli bir hâl alıyor.

Aaron Beam’in bas gitar kullanımı gerçekten harika. Nefis bir tonu olan bas gitar, özellikle QUEENS OF THE STONE AGE’vari groove’lu şarkılarda çok büyük bir etki yaratıyor. Aynı şekilde KYUSS etkilenimlerinin görüldüğü No Air gibi şarkılarda da yoğun bas gitar önderliğine rastlıyoruz. Öne çıkan diğer bir performans olarak davullar da şu ana kadarki RED FANG albümlerindeki davul performansının üstüne çıkıyor.

Tüm bunlar bir araya geldiklerinde oluşan şeyse; RED FANG’in bildiğimiz kimliğine sadık kaldığı ancak daha geniş bir sound’a kayma arasında biraz tereddüt ettiğini düşündüğüm “Leeches and Whales”e oranla biraz daha çeşitli bir kimlik sunduğu “Only Ghosts”u meydana getiriyor. Albüm gerçekten de eğlenip bir şeyler yapasınızı getirecek gaza ve arpaya sahip ve sunulan şeyin herkesi memnun edebilecek yapıdaki karakteri de göz önünde bulundurulduğunda, “Only Ghosts”un RED FANG’le ilk kez bu albümle tanışacak olanları da, grubun uzun süreli dinleyicilerini de büyük oranda memnun edeceğini düşünüyorum.

Şahsen ilk dinlemeden ısındığım ve dört beş tur döndürmeden kapatmadığım “Only Ghosts”, kimilerine göre grubun en oturaklı albümü bile olabilir. 11 yıldır yapılanları bir anda sıraya koymak istemediğimden “Only Ghosts”u grubun en iyi albümü ilan etme gibi bir niyetim yok, ancak RED FANG’in 2016′nın en eğlenceli, dinlemesi zevkli stoner rock/metal albümlerinden birini yarattığı da kesin ve ne anlamda düşünürseniz düşünün bu gayet yeterli bir başarı.