Oğuz Sel

Black metalden bahsettiğimiz zaman, temeli tamamen aynı müzik türünden ya da rafine hâldeki “İşte şöyle bir şey,” diyebileceğimiz bir durum çoğu zaman olmayabiliyor. 1980’lerin sonunda temeli atılıp 1990’larda olgunluk ve zirve dönemini gören black metal, hemen her grup tarafından farklı karakteristik özelliklerle ele alınarak ortaya konuyor ve bu sadece 1990’lı yıllarda ve 2000’lerin ilk yıllarında değil, hâlâ devam ediyor. Kendi kariyerlerinde de “2+2=4” kadar açık olmayan bir yöntemle müziklerini üreterek saf agresifliği ya da acayip karanlık satanikliği ile değil de kendine has rifleri ve kurgusuyla saygınlık kazanan Marduk, “Heaven Shall Burn… When We Are Gathered” albümüyle türün takipçilerine,hiç beklenmedik anda kazanılan piyango, ek kontenjandan üniversiteye yerleşme ve üçüncü kattan düşüp burnu bile kanamayan çocuk haberlerindeki sevinci yaşatmayı hedefliyor.

Kadrosunda ufak çaplı değişikliklere giderek vokal koltuğuna bana göre Marduk’u Marduk yapan Legion’ı oturtan grup; “Opus Nocturne”dan edindiği deneyimler ve belki de olumlu geri bildirimlerle atmosfer açısından güçlü, blast beat’lerin hemen hemen hiç durmadığı, kulaklıkla uzun süre dinlendiğinde, dinleyiciyi sersemletme etkisine sahip gayet keskin gitarlara albümde yer veriyor. Marduk’un ilk dönemlerinden beri melodik rif yaratma konusundaki dâhi çocuğu Morgan Håkansson’un şekillendirdiği yapım, geçmiş albümlerindeki hafif duygusal ve yer yer melânkolik havadan sıyrılarak karanlığa ve kötülüğe adanan bir eser kıvamına geliyor.

Hemen şarkıda dinleyicilerle buluşan son derece gaz melodiler, B War’un zaman zaman arka planda attığı sololarla da zenginleşerek parçaların arka arkaya dinlenebilmesine ortam hazırlıyor. Parça kompozisyonlarının lineer olmaması ve kendi içlerinde genellikle iki ya da daha fazla bölümle çeşitlilik kazanması da, grubun şarkı üretimi konusunda olgunlaştığını gösteriyor. Bunun yanı sıra, klasik müzik kompozitörlerinden Modest Mussorgsky’nin Night on Bald Mountain eserinin intro olarak kullanıldığı Glorification of the Black God gibi müzikal açıdan hayli doyurucu olan bir parçaya da ev sahipliği yapan albümde, klasik müziğe yön veren isimlerden biri olan Johann Sebastian Bach’ın,önemli eserlerinde uyguladığı farklı nota aralıklarında aynı melodiyi yineleyerek melodi taklit etme tekniğine de sıklıkla başvuruluyor. Özellikle ilk dinlemede afallatarak şarkıların aynı saniyelerini tekrar tekrar dinlemenizi sağlayan bu tür detaylar, Marduk’un müzik üretme konusunda hiç de hafife alınmaması gereken sağlam bir oyuncu olduğunu kanıtlıyor.

Ülkemizde yıllar önce bolca muhabbet konusu yapılan “Dracul va Domni Din Nou in Transilvania” parçasındaki sözlerde Müslüman ve Türk düşmanlığı yapıldığına dair iddiaları her seferinde Håkansson reddetmişti. Daha önceki yazdığım kritikleri okuyanların anımsayabilecekleri üzere lirik konusuna her zaman kafayı çok da takmadığımı, grupları, büyük oranda yaptıkları müzik dolayısıyla takip ettiğimi söylemiştim. Tabi bu şarkı dolayısıyla Vlad Tepeş üzerine bir şeyler okuyup Sultan İkinci Murat devrinde neler olup bittiğini de araştırma gereği duydum. Bu bile elin İsveçli black metal grubunun bana kazandırdığı ekstra bir şeydir, bu minvalde olaylara mümkün olduğunca olumlu tarafından bakmakta yarar var.

1990’ların ortasındaki bazı gruplar gibi klavyeli, yarı senfonik ve kadın vokalli daha mainstream kitleye hitap eden black metal işleri yapmak yerine, her albümlerinde sertlik ve kalite çıtasını yukarıya çeken Marduk, “Heaven Shall Burn… When We Are Gathered” ile akılda kalıcı melodiler, Legion’ın kendine has vokalleri ve çatır çatır çalınan davullar aracılığıyla ‘Yıllar geçse de üstünden, bu zihin seni unutur mu…’ dedirtecek bir çalışma ortaya koyuyor.

Sonraki yıllardaki gidişatına yönelik de sinyalleri veren grup, yeteneklerinin bu albümle sınırlı kalmayacağını fısıldıyor.