Baran Yıldırım

2016 sadece uzun heyecanlı bekleyişlerin sona erdiği değil, aynı zamanda çal tuşuna basıldığı andan itibaren dinleyiciyi yerinden doğrultarak içeriğine kulak kesilmesine sebep olan ilk albümlerin gün yüzüne çıktığı bir yıl olarak hatırlanmaya aday.

Mayıs ayı sonlarında piyasaya sürülen “Empires of Ash” bu anlamda kesinlikle bir istisna değil. Yeni Zelanda orijinli Sojourner, 57 dakikalık ilk albümleriyle son dönemde Saor ve benzeri gruplarca kaliteli eserlerin ortaya konduğu folk black metal dünyasının kapısını sonuna kadar açarken, hipnotize edici bir atmosfer sunarak dinleyici bu kapının ötesine geçmeye davet ediyor.

Açılış parçası “Boundby Blood”tek kelimeyle müthiş. İlk görüşte aşka inanmayı tercih etmeyenleri, ilk dinleyişte aşkın olabilirliğine inandırmak gayretiyle Sojourner, Eros’vari şekilde her türlü oku kalbimize doğru hedeflemiş. Anında dinleyeni içine alan parçanın tevazuya ihtiyaç duymadığını ve belki de son 5 yıl içerisinde folk black metal alanında yapılmış en iyi parçalardan biri olduğunu söylersek haksızlık etmiş olmayız.

Albümü hit kılan unsurların başında, dikkat çeken bir vokale ev sahipliği yapıyor olmasını sayabiliriz. Bütünde yaratılan konseptile uyum içerisinde ve dinleyeni sanki kaybolduğu sisin içerisinde takibe çağırıyor. Ayrıca “Aeons of Valor” ve “The Pale Host” gibi parçalarda karşımıza çıkan sürpriz bayan vokalin, uyku öncesinde saçları okşayan bir elmişcesine parçalar içerisinde hareket ettiğini ve dinleyeni zararsız bir elf büyüsü ile kendine bağladığını söylemek mümkün.

Albümü 2016’nın en iyilerinden biri hâline getiren esas unsur ise albüm genelinde tam bir dengenin gözetilmiş olması. Epik geçişler ve somut black metal ögeleri, birbirini önemsiz kılmayacak ve dinleyenin her bir dakikadan keyif almasını garantileyecek şekilde kullanılmış. Kişide bir orta çağ hanında, bir sonraki macerayı yaşamayı beklerken bulan yolcu hissi yaşatan melodiler ise “Empires of Ash”in gizli formülü.

Atmosferin inşasında kullanılan flüt (synth) kullanımından bahsetmeden kritiği tamamlamak haksızlık olur. Zira bir çok parçada lead, bazı parçalarda ise arka planda duyulan flütün “fareli köyün kavalcısı” hikayesindeki peşinden büyülenmişçesine gidilen melodileri yaratan enstrümana benzetilebileceğini rahatlıkla söylemeliyiz.

Son olarak, albüm kapağını tasarlayan benzer eserler özelinde aranan bir sanatçı mertebesine sahip Jordan Grimmer’a bir selam çakmalı. Herhangi bir tarihe adreslenemeyen dönemleri fantastik ögeler ile birleştirerek tuvale döken sanatçının, albüm kapağında ortaya koyduğu çalışma bakan kişiyi dakikalarca adeta hipnotize ediyor.

Özetle “Empires of Ash” dingin akan nehir kenarlarından, gözün alamadığı uçsuz vadiler boyunca katedilen mesafenin son bulduğu yerde, ruhun çektiği tüm susuzluğu gidermek üzere karşımıza çıkan bir sonsuz hayat çeşmesi, pastoral bir sihir. Mutlaka dinlenmeli.