Rekabet, yapılan işte daha ileri gidilmesine çoğu zaman yardım eden olgulardan biri. 1980’lerde hem heavy metal dünyasında yaşanan büyük gelişim hem de gitar virtüözü olarak nitelendirilen sanatçıların kendi hünerlerini, çıkardıkları her yeni albümde biraz daha yukarı taşımaları, power metal icra etmek üzere kurulan gruplara hayli fikir verdi. Finlandiya’nın bağrından kopup gelen Stratovarius da, ilk stüdyo albümleri Fright Night sayesinde 1989 yılına ve sonraki yıllara damga vuracak işlere imza attı.
Vokalde ve gitarda yer alan Timo Tolkki, albümün akıp gitmesini sağlayan etmenlerden en önemlisi şüphesiz. Akıllıca yazılmış gitar melodileri ve sololar, vokal için yazılan melodilerle birleşince dinlemeye doyulmayan şarkılar ortaya çıkmış resmen. “Vinnie Moore ve Malmsteen de kim oluyor?” havasındaki pek çok soloyu ve usta işi melodiyi albüm boyunca işitmek gayet kolay;tabi,False Messiah’ın 26’ncı saniyesi civarında başlayan ve kreş şarkısı tadında olan kısımları ya da Fire Dance’in ortalarındaki matador kovalayan boğa sahnesini anımsatan İspanyol ezgili bölümleri saymazsak… İşin ilginci False Messiah’ın bahse konu bölümünden sonra başlayan kısım gerçekten efsane tadında ve dinlemekten bıkılmayacak kalitede. Özellikle klavyeyle desteklenen nakarat, doğrudan 80’lere ışınlanmayı garanti edecek cinsten.Şarkının sonlarındaki parmak yakan cinsten solo ise “Ben saksı değilim, benim de soloların iş yapacak!” diye haykıran bir Timo Tolkki’nin olduğunu rahatlıkla gösteriyor.
Bol çift pedallı ve bol tarama usullü gitar kullanımlı parçalardan biri olan Black Night, albümün güçlü eserleri arasında bulunuyor. Vokal melodileriyle süslenen şarkı, içinde bulundurduğu soloyla grubun tarihindeki en iyi işler arasına rahatlıkla girer. Gayet kasvetli ve karanlık şekilde başlayan Fright Night, kompozisyon olarak en başarılı şarkı. Değişken yapısı ve hemen sevilebilen rifleriyle akıllarda kolayca yer edebiliyor.
Burada False Messiah’daki formül aynen kullanılmış ve klavyeyle desteklenen nakarat kısmında, dinleyicinin havaya girileceğinin hesabı ince ince yapılmış. İkinci nakaratın ardından gelen solodan sonra hayli farklılaşan eser, sözlere paralel biçimde duygusal ve acıklı bir yapıya bürünüyor. Dediğim gibi gayet başarılı bir kompozisyon ve işleniş, arka plandaki belli belirsiz klavyenin de etkisi de yadsınamaz tabi.Bana kalırsa albümün en derin parçası, Darkness… Genel yapısı ve nakarat kısımlarında kendini yine gösteren klavyeye ek olarak, bağlama bölümlerinde klavyede koro yapısındaki seslerin seçilmiş olması, parçanın yaratmak istediği atmosfere büyük katkı sağlıyor.
Albümde en kızdığım ve en üzüldüğüm şey, Goodbye gibi bir şaheserin yalnızca 1 dakika 13 saniye olacak şekilde hazırlanması. Bu müzik türü içerisinde duyabileceğiniz en güzel melodilerden birini barındıran şarkı, kısa sürede tekrar tekrar dinleyeceğiniz eserler arasına kolayca giriyor.
1985 yılında kurulan bir grubun, tanınmak için ortaya koyduğu, mükemmel olmayan ama fena da olmayan bir albüm Fright Night. Sonraki dönemlerinde gelişimleri, değişimleri ve dönüşümleriyle kendinden sürekli bahsettiren bir grup için gayet içten, samimi, hatalarıyla – başarılarıyla iz bırakan ve bu tarzda müzik yapacak olan gelecek dönem gruplarına örnek olacak cinsten bir yapıt.
Loading ...