Finlandiya’nın grindcore’a en büyük hediyesi niteliğindeki sinirli ve yarman grup ROTTEN SOUND’la beraberiz bugün. Kuruluşundan bu yana 23 yılı geride bırakan grup, 7. albümü “Abuse to Suffer” ile karşımızda.

NASUM’la birlikte Kuzey’in en bıçkın ve hoyrat grindcore örneklerini sergileyen, pek çok anlamda gençlerin önünü açan ve HM-2′nin psikoloji değiştiren gücü sayesinde yıllardır yıkımını sürdüren ROTTEN SOUND, yine kendinden beklenen bir albümle döndü. “Abuse to Suffer” her şeyiyle bir grindcore albümü, her şeyiyle bir ROTTEN SOUND albümü. 2 bonus şarkıyla birlikte 18 şarkıya ulaşan albüm, 32 dakika boyunca kulaklarımızın anasını ağlatma görevini başarıyla yerine getiriyor.

“Abuse to Suffer”, daha ilk dinlemeden ROTTEN SOUND’un sound’u konusunda zamanında net fikirler belirlediğini bir kez daha görüyoruz. Grup her ne kadar sound ve yaklaşım konusunda türün doksanlar ve sonrasındaki öncülerinden olsa da, kendi müzikal yapıları konusunda devrimci, değişken, deney peşinde koşan bir yapıları olmadığı da ortada. Grindcore kılıfı içerisinde yırtılabilecek alanları yırtıp farklı mecralara akmayı deneyen grupların aksine, ROTTEN SOUND’un net, bodos, kafaya vuran müzikal kimliğini yine aynen koruduğunu görüyoruz.

Bu durum kimileri için zamanla monotonluk potansiyeli barındırsa da, ne ROTTEN SOUND’un ne de grindcore kitlesinin büyük kısmının bunu dert ettiği var. Lazy Asses’la yumruklamaya başlayan albüm, Intellect’le tekmeye geçiyor ve ilk iki şarkıda sizi neyin beklediğini açık seçik gösteriyor. Albümün grindcore kimliğini tepsiye yaydığı şarkılarda, olaya sludge unsurlarının da dâhil olduğunu görüyoruz. Değişken tempolu Fear of Shadows ve özellikle de Time For the Fix, ENTOMBED’un “Wolverine Blues”undan fırlamışçasına sludgy tatlar, blues’vari gamlar içeriyorlar. Aynı şekilde Yellow Pain de grindcore’dan ziyade net bir sludge havasına sahip. Melodik yanıyla öne çıkan şarkı, girişindeki atmosfer ve epiklik vaadi yüzünden sanki 5-6 dakikalık bir sludge şarkısına dönüşecekmişçesine giriş yapıyor, ancak sonra birden final yapıp 2. dakikaya varır varmaz bitiyor.

Albümde, grubun özellikle NASUM sonrası bayrağı eline aldığı grindcore bayrağını, death metal ve crust bulaşmış hâlde sunan yaklaşımını da net şekilde görüyoruz. Yine de tüm bu unsurlar HM-2′nin güvenli ve yok edici ellerinde bir arada kaynaşmayı ve bütün hâlde bir dayak ortaya çıkarmayı elbet başarıyorlar. G’nin öfke patlaması yaşayan vokalleri, Q’nun HM-2′nin etinden sütünden yararlanan gitarlar ve gerçek bir orospu evladı gibi çalınmış d-beat soslu davullarla birlikte “Abuse to Suffer”, azılı bir ROTTEN SOUND dnileyicisinin beğenmemek adına epey uğraşması gereken bir albüm.

Çok fazla yavşaklık kaldırmayan grindcore içerisinde kendi sound’unu korumak isteyen ve yarattığı dünyanın dışına pek çıkmayan ROTTEN SOUND’un bugüne dek yaptıklarına aşinaysanız ve içine bok püsür bulaştırılmamış balyoz gibi bir grindcore size her türlü yetiyorsa, tabii bir de “Exit” gibi bir başyapıt beklemiyorsanız, “Abuse to Suffer” size istediğinizi verecektir.