Mark Tremonti, ilk olarak CREED’deki With Arms Wide Open ve Higher’daki minik gitar oyunlarıyla dikkatimi çeken ve CREED’in müziğini kendime yakın bulmasam da “Bu gitarist işi biliyor” diye düşündürtecek bir bir insandı. ALTER BRIDGE ile yaptıkları ortada olan Tremonti, içindeki metal aşkını dökmek üzere TREMONTI adlı bir yan proje kurmuş ve gayet sert bir heavy rock/metal sunmaya başlamıştı.
“All I Was” adlı ilk albümünü 3 yıl önce çıkaran TREMONTI, aradan geçen süreyi iyi kullanmış ve zaten iyi olan ilk albümünün üstüne çıkan bir iş yapmayı başarmış. “Cauterize” ciddi anlamda kaliteli ve sert bir rock/metal birleşimi sunuyor. Öncelikle bahsedilmesi gereken konu, Mark Tremonti’nin şaşılacak düzeyde iyi bir vokalist oluşu. Eddie Vedder, Jorn Lande, Dave Grohl kırması bir vokali var ve bu vokal yapılan müziğe cidden cuk oturuyor. Her şeyiyle Amerikan bir müzik yapan TREMONTI, bana kalırsa en önemli yanını şarkı yazımında gösteriyor.
Çok deneyimli bir besteci olan Mark Tremonti, “Cauterize”ı bir sürü çok iyi fikirle doldurmuş. Adam akıcı beste yapmayı cidden iyi biliyor. Albümde net bir thrash etkilenimi de var ve sertlik dozu gayet yerinde. Tremonti ne “Rock gitaristi olarak biliniyorum, göstermelik bir sertlik sunup göz boyayayım” diye düşünmüş, ne de ALTER BRIDGE’de zaten tutan formüller üzerinden stadyum rock yapayım demiş. Ortada, gerçekten de stadyumlarda çalınacak düzeyde eşlik edilesi ve sertlik dozu baya baya metale, thrash’e varan ve melodik rock’tan da baya beslenen bir müzik var.
Albümdeki tek olumsuz kısım, şarkı sözlerinin çok banal, daha doğrusu çok Amerikan oluşu. Post rock şarkısı gibi başlayan ve “Umut dolu bir Amerika sabahına uyanıyoruz dostum” temalı Sympathy gibi şarkılar da var, “Birlik olursak her şeyi başarırız ben inanıyorum” temalı geyikler de, “Zorluklar yaşadım ama baş etmesini bildim hacı dayı” kıvamında olanlar da. Örneklediğim sözlerin bulunduğu şarkılar da gayet güzeller bu arada, sadece sözleri banal. Ancak bu tarz bir Amerikalı adam müziğinden de daha fazlasını beklemeye gerek yok tabii.
Albüme kaç not vermem gerektiği konusunda kararsızım, zira tüm albüm akıcı ve beğenmediğim bir şarkı da yok. Lâkin ortada hayret uyandıracak bir başyapıt da yok elbet. Yine de Another Heart’ın müthiş düzenlemesi ve diğer pek çok çok iyi özellik dolayısıyla bu puanı vermek zorunda hissediyorum. Bu türde bu yıl daha iyi bir albüm dinlemedim zaar.
Bence yazıdaki Another Heart’ı ve Radical Change’i bir dinleyin ve albümün genel havasını kaptıktan sonra karar verin. Kendi adıma konuşursam, çok iyi bir albüm dinlemek isteyen herkese öneririm.
Kaliteli bir iş olduğunu dinlemeden bile kestirebiliyorum, çünkü cidden de sadece Tremonti. Akıl almayacak olsa da yeni bir Alter Bridge albümü çıkana kadar bolca ve keyifle dinlenecek bir albümdür diye umup en kısa zamanda girişiyorum, eline sağlık abi.
Ahaha ben bu albüme yorum yapmıştım. Şimdi bakıyorum, yorum yok neyse. Albüm süper. Tam da beklediğim gibi olmuş. Tremonti günümüzün en ruhlu rock gitaristlerinden biri belki de en ruhlusu. Adamın samimiyeti gitarının her yerinden akıyor.(?)
Tremonti’nin ilk 3 albümü bu tarz hard rock soslu metalde dinlediğim en iyi albümlerden, ard arda bu kadar benzer sounda sahip 3 kusursuz albüm çıkarması inanılmaz. Adam bi gitaristin gelebileceği en son seviyede zaten riffler köpek gibi soloları da her şarkıyı başka boyuta taşıyor, tonuyla çalımıyla ilk saniyeden belli eden bi karakteri var.
Kaliteli bir iş olduğunu dinlemeden bile kestirebiliyorum, çünkü cidden de sadece Tremonti. Akıl almayacak olsa da yeni bir Alter Bridge albümü çıkana kadar bolca ve keyifle dinlenecek bir albümdür diye umup en kısa zamanda girişiyorum, eline sağlık abi.
Ahaha ben bu albüme yorum yapmıştım. Şimdi bakıyorum, yorum yok neyse. Albüm süper. Tam da beklediğim gibi olmuş. Tremonti günümüzün en ruhlu rock gitaristlerinden biri belki de en ruhlusu. Adamın samimiyeti gitarının her yerinden akıyor.(?)
Tremonti’nin ilk 3 albümü bu tarz hard rock soslu metalde dinlediğim en iyi albümlerden, ard arda bu kadar benzer sounda sahip 3 kusursuz albüm çıkarması inanılmaz. Adam bi gitaristin gelebileceği en son seviyede zaten riffler köpek gibi soloları da her şarkıyı başka boyuta taşıyor, tonuyla çalımıyla ilk saniyeden belli eden bi karakteri var.