İtalya’nın Turin şehrinde stüdyo işleten ve sayısız metal grubuna mühendislik, prodüktörlük yapan Ettore Rigotti’nin melodik death metal aşkının bir numaralı meyvesi olan stüdyo grubu DISARMONIA MUNDI, 15 yıldır sürdürdüğü müzik hayatının 6. ürününü, yalnızca iki gün önce çıkan “Cold Inferno” ile verdi. Bir önceki “The Isolation Game“den bu yana geçen 6 yılda diğer grubu THE STRANDED’a ve stüdyo işlerine odaklanan Rigotti, nihayet melodik death metal sevenlerin ilacı olmayı tekrar akıl etmiş ve bize bu güzelliği sunmuş.

Daha ilk paragraftan güzellik falan deyip çabuk kaldırıyorum dikkat ederseniz, ancak ortada net şekilde taş gibi bir melodik death metal albümü var.

Oh ulan, cayır cayır melodeath dinlemeyeli baya olmuştu (Kızım sana söylüyorum, NIGHTRAGE’im sen anla).

DISARMONIA MUNDI’de bir kısım vokallerden, gitarlardan, bastan, davuldan, klavyeden ve kayıt kuyut tüm masa başı işlerinden sorumlu olan Rigotti, belli ki geçen 6 yılda baya bir materyal biriktirmiş. “Cold Inferno”nun altyapısal zenginliği o kadar güçlü ki, sağdan soldan fırlayan ve ön plana çıkmamalarına rağmen genel sound’u besleyen sayısız melodi, gitar katmanı, irili ufaklı solocuklar var. Cidden çok başarılı bir gitar kullanımına tanık oluyoruz. Rigotti’nin miks mastering’den fırsat bulduğu anlarda bestelediği bu şarkıları canlı olarak duyamamak ne kadar üzücü olsa da, ortaya böyle güzel şeyler çıkmaya devam edecekse, varsın stüdyo projesi olarak kalsın.

DISARMONIA MUNDI elbette ki her şeyiyle melodik death metal yapıyor, lakin olayı ilginç kılan şey, ortada türün geçmişi ile bugününü buluşturan bir şey olması. Dibine kadar AT THE GATES hırçınlığı da, SCAR SYMMETRY parlaklığı da, IN FLAMES şekerliği de, SOILWORK akılda kalıcılığı da albümün her anında karşımıza çıkıyor. Yine de ortada bir klonluk durumu yok; Rigotti melodik death metali yalamış yutmuş bir arkadaş ve bu sayede ortaya çok zevkli bir melodeath potpurisi koyuyor. Türü seven herkes, öyle ya da böyle “Cold Inferno”da hoşlarına giden bir şey bulacaklardır.

SOILWORK demişken, daha önce de olduğu gibi bu albümde de SOILWORK vokalisti Björn “Speed” Strid’in konuk olduğu şarkılar görüyoruz. Çoğunda arkada dolgu veya tat malzemesi olarak yer alsa da, arada çıkıp gürlediği, alışık olduğumuz o clean vokalini konuşturduğu yerler de yok değil. Onun haricinde, vokallerin büyük kısmından, Rigotti’nin THE STRANDED’dan grupdaşı Claudio Ravinale ve Rigotti’nin kendisi sorumlu.

“Cold Inferno”ya dair söylenebilecek en kesin şey, albümün hızlı olduğu. Ortamı sulandıran, yumuşatan tek bir şarkı bile yok. Blast’lerle tepişen açılış şarkısı Creation Dirge, “Colony”, “Clayman” dönemi müthiş IN FLAMES havaları serpiştiren Stormghost, manyak bir AT THE GATES tadı barındıran Blessing From Below gibi ilk dinlemeden çarpan şarkılar var. Süper prodüksiyon da eklenince, “Cold Inferno”yu dinlemek, benim gibi türün başarılı örneklerine uzun süredir aç olan müdavimler için büyük bir zevke dönüşüyor. Kaliteli melodik death metal harbiden süper bir şey.

“Cold Inferno”, DISARMONIA MUNDI’yi henüz dinlememiş müzikseverler için grupla tanışmak adına iyi bir adım. Türün gediklileri için de, uzun süredir yaşamak isteyip de bir türlü bulamadıkları o taze nefesi, gazı, gücü bulabilecekleri, tertemiz, tokat gibi bir melodeath albümü.