Artık aramızda olmayan, ancak manevi anlamda pek çoğumuzu hiç yalnız bırakmayacak gruplardan biri olan IMMORTAL’ın “adamlı kapak”larından birini barındıran ve “At the Heart of Winter” başyapıtından yalnızca 13 ay sonra piyasaya sürülme cüretini gösteren “Damned in Black”le birlikteyiz bugün.

Her ne kadar Abbath çok kısa bir süre önce IMMORTAL’ın adını yalancı çıkarıp solo devam edeceğini açıklasa da, metal sevenler, özellikle de black metal sevenler için IMMORTAL yeri hep ayrı bir grup olmuştur, olacaktır. Özellikle 1999′daki “At the Heart of Winter” ile black metal dünyasına çok sağlam bir kazık çakan grup, basın ve hayranlar tarafından göklere çıkarılan bu albümün ardından hiç vakit kaybetmeden, belki de “At the Heart of Winter”ın rüzgârından yararlanmak adına, “Damned in Black” adlı bu albümü çıkarmıştı. Öncenin buzlu, soğuk IMMORTAL imajından uzak, çıktığı dönemde baya konuşulmuş, ancak zaman içerisinde “At the Heart of Winter”ın arkasından çıkmış olması dolayısıyla bir nebze zorluk da yaşamış bir albümdü “Damned in Black”. Kendisinden sonra gelen “Sons of Northern Darkness“ın da müthiş bir albüm oluşuyla, “Damned in Black” biraz arada kalmış, tam da benimsenememiş bir çalışma olarak görüldü pek çoklarınca.

Aslına bakarsanız bu pek de haksız bir düşünce değil. “At the Heart of Winter” gibi bir şeyin yalnızca 1 yıl sonrasında yeni bir albüm çıkarıyorsanız, o albümün çok fazla iyi olmasının beklenmesi gayet normal. “Herhalde çok acayip, grubu bambaşka yerlere taşıyacak bir şey yaptılar ve hemen çıkarmak istediler” diye düşünülmesi halinde biraz zayıf kalabilecek bir albüm “Damned in Black”. Tek başına değerlendirildiğinde böyle bir şey düşünmeye gerek olmayabilir, ancak öncesi, sonrası ve durduğu yer göz önünde bulundurulduğunda, “At the Heart of Winter”dan 13 ay sonra çıkarılmak zorunda olunan bir albüm hüviyeti olduğu da söylenemez.

Peki “Damned in Black”i tek başına, her şeyden bağımsız olarak değerlendirirsek nereye varıyoruz? Birincisi albüm her şeyiyle IMMORTAL. Gruba dair aklımıza gelen ne varsa, “Damned in Black”de bir şekilde kendilerine yer buluyorlar. Sadece 36 dakika süren albüm, 46 dakikalık “At the Heart of Winter” ve 50 dakikalık “Sons of Northern Darkness” arasında baya kısa kalıyor. Aynı şekilde, “At the Heart of Winter”da ortalama şarkı süresi 7,5 dakikanın, “Sons of Northern Darkness”ta ise 6 dakikanın üstündeyken, “Damned in Black”te bu süre 5 dakikadan çok az fazla. Bundan da, IMMORTAL’ın daha direkt ve saldırgan bir albüm yapma isteğini görebiliyoruz.

Albümde net şekilde hissedilen ve “Sons of Northern Darkness”da kusursuzlaşan bir black metal/thrash metal kırması var. Rifler, genel yapı, doksanlar IMMORTAL’ına nazaran büyük ölçüde thrash metal köklerine dayanıyor. Ancak Abbath’ın sesi geldiği anda elbette ki her şey yine buz dağlarının, yakıcı soğuk rüzgârların etkisine giriveriyor. Yine de şahsen, belki albüm kapağından, belki de genel hissiyattan, bu albümde gerçek anlamda bir kuzey soğuğu alamıyorum. Rif ve melodiler bu konuda ellerinden geleni yapsalar da, görsel anlamda ve şarkı isimleriyle desteklenmeyince, IMMORTAL’ın derin donduruculuk dozu biraz azalıyor.

Sadede geldiğimde, “Damned in Black”i öncesindeki ve sonrasındaki albümler arasında bir köprü olarak görüyorum. Bence bahsi geçen iki albüm de bence “Damned in Black”ten net şekilde daha iyi ve önemli albümler, ancak bu IMMORTAL’ın her zaman için süper bir black metal yaptığı gerçeğini değiştirmiyor.