Dünyanın en iyi albümlerinden biri tabii ki de “Deathrace King”dir. O albüm kadar vahşi, leş, yırtıcı, cayır cayır, adamı köpekleştiren albüm zor bulunur.

TOOTIL SEYTIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIN!!!

“Deathrace King” sonrasında kalitesini belli orada koruyan, bir albümünde vokalleri Tompa’ya emanet eden ancak sonradan turlamanın kendilerinden büyük maddi götürüleri olduğu ve grubun büyük oranda bir gider merkezine dönüştüğü gerekçesiyle fişi çekilen THE CROWN, reunion’lar çağının çekiciliğine daha fazla direnemeyip, 6 sene sonra geri dönmüştü. 1999-2004 arasındaki 6 senede 6 albüm çıkaran grubun aynı üretkenliği acaba bu geri dönüşle devam edecek mi diye beklerken, THE CROWN bu kez eskisi gibi manyakça saldıramayacağını hissettirmiş ve kafasına esince albüm yapan bir grup kimliğine bürünmüştü. 2010’daki geri dönüş albümü “Doomsday King”in 4 yıl sonrasında, 2014’ün son günlerinde çıktı “Death is Not Dead”.

Albüm ismi ve ve özellikle de albüm kapağı pek çekici gelmese de (tilt makinesi şeklinde kapak?), sonuçta THE CROWN’dı, acımazdı.

“Death is Not Dead” içinde güzel fikirler barındıran, baştan sona çok etkileyici olmasa ve büyük oranda standart özellikler taşısa da, grubun melodi ile yırtıcı death ve thrash metal elementlerini iyi birleştirdiği bir diğer albüm. İsveç kokan gitar tonlarının başrolü oynadığı albümde, THE CROWN’ın alışık olduğumuz ölümcül rock n roll hissiyatını veren düzenlemeler yine yerli yerinde. “Deathrace King”i inanılmaz yapan bu ekstrem rock n roll, şeytani thrash metal ve yardıran death metal havası, Ride to Ruin gibi şarkılarda, aynı müthişlikte olmasa da kısmen yansıtılmaya çalışılıyor.

Dediğim gibi albümde öyle aşırı bir öne çıkarlık, akıl alırlık yok. Ancak Meduseld gibi THE CROWN’dan beklemeyeceğimiz ve adeta doksanların sonlarını kulaklarımıza taşıyan folk etkili enfes işler, ya da Speed Kills (Full Moon Ahead) gibi kelebek sallayan atarlı şarkılar, “Death is Not Dead”e karakter katmayı başaran unsurlar. Girişteki dur kalklı rifleriyle albüme gaz bir giriş yapan Headhunter ve yine karakter sahibi bir şarkı olan Iblis Bane albümdeki mutlak favorilerim.

THE CROWN bir sonraki albüme kadar devam eder mi bilmiyorum, ama ederlerse memnun olurum. Açıkçası THE CROWN’ın tekrar sonlanması metal dünyası için dev bir kayıp olmaz, ancak “Deathrace King” gibi bir albümü, Crowned In Terror gibi bir şarkıyı yapabilen bir grubun daha yapacak şeyleri olduğunu düşünmek istiyorum ve geri dönüşünden sonra çıkardığı iki albümü aşan bir şeylerle devam etmesini veya en azından veda etmesini umuyorum.