Müzik dünyasında kimi gruplar vardır. İlk gördüğünüz anda büyüme potansiyellerini fark edersiniz. Bazısı müzikal olarak bunu size hissettirir, bazısı ise duruşu ve imajıyla. IN THIS MOMENT, Maria Brink’in sahne duruşunu gördüğüm anda büyüyeceklerine iddiaya girebileceğim bir gruptu. Brink sahnede gayet rahat, kameraya oynamayı iyi bilen, utanması olmayan, sahnede olmak için yaratılmış bir şeydi. Aynı şekilde grup da, “patlamak” için ne yapılması gerektiğini biliyor ve bu amaç uğruna elinden geleni ardına koymayacağını hissettiriyordu.

IN THIS MOMENT için davayı satmak gibi bir dert yoktu; dava zaten satılmak için vardı ve bu bir an önce yapılmalıydı.

Öncelikle söylemek istediğim bir şey var. IN THIS MOMENT ve piyasaya oynayan, işi kitabına uyduran bu gibi grupların yaptığı ve bizim “iğrenç bir şey”, “bu müzik değil”, “piyasaya oynuyorlar” diye baktığımız şey, gerçekten de ÇOK ZOR bir şey. Her grubun yapamayacağı bir şey. Tüm bu “patlamaya çalışma” karnavalı içinde doğru adımları atmak, doğru kişilerle çalışmak, 2015′e geldiğimiz bu işitsel, görsel manyaklık içinde adını duyurmak gerçekten de aşırı zor bir şey ve bunu başarabilen gruplar da bu noktaya gelebilmek için götlerini yırtıyor, hayvan gibi çalışıyorlar. O açıdan IN THIS MOMENT’ı böyle dev bir firmayla anlaşıp bu denli büyüyebildikleri için tebrik etmek gerekiyor; hiç kolay bir şey yapmıyorlar ve apaçık ortada olan amaçlarına ulaşmka için ne yapılması gerekiyorsa onu yapıyorlar.

Maria Brink’in göğüslerini, kalçasını vurgulamak mı, çarpıcı klipler yapmak mı, ergen kızların ağzına pelesenk olması amaçlanan şarkılar yazmak mı; hepsini yapıyorlar, yapmak zorunda oldukları için yapıyorlar, iyi de yapıyorlar.

“Black Widow”, grubun “Whore” zamanında bürünmeye başladığı sound’un devamı ve daha gelişmiş hali niteliğinde, ilginç şekilde doksanlar retrosuna kayan bir albüm. MARILYN MANSON, ROB ZOMBIE, STATIC-X, ORGY gibi doksanlara yön vermiş, endüstriyel, bol staccato’lu, nakarata abanan ve bunu Brink’in seksapelliği ile öne çıkarılan bir LADY GAGA’izm ile harmanlayarak ortaya her anlamda dikkat çeken, “Bana bakın bana! Ben buradayım ve çok acayip bir şeyim!!” diye bağıran bir konseptle sunan IN THIS MOMENT, size her şarkıda “Biz yıldız olmak istiyoruz, büyük sahne şovları sunmak istiyoruz, kendi tarzımızda ikonlaşmak istiyoruz ve kimse bizi bunu yapmaktan alıkoymaz” anafikrini hissettiriyor. Sadece hissettirmekle kalmıyor, tüm duyularınızla bunu iyice kafanıza sokmanızı istiyor.

Albümde patlamaya, radyoda, MTV’de çalmaya müsait o kadar çok şarkı var ki, grubun yapması gereken şeyi ne kadar iyi bildiğini görmemek elde değil. Mesela ilk single Sick Like Me. Amaçlanan şey düşünüldüğünde MÜKEMMEL bir şarkı. Tek kelimeyle mükemmel. Akılda kalıcı, modern, aşırı basit djent’vari bir rifle müthiş bir groove yaratıyor ve konserlerde IN THIS MOMENT kitlesinin delirmesini sağlayacağını ilk andan belli ediyor. Gruba yönelik eleştiriler de işte burada havada kalıyor. Böylesi bir hit şarkıyı yazması, öne çıkarmayı başarması, tüm bu yapış yapış piyasa olma çabası içinde keliteli bir leşliği sağlaması o kadar zor bir şey ki; grup bunu başarmış olmasıyla bile -en azından bana- “gidebildikleri kadar gitsinler” dedirtiyor. Sonuçta IN THIS MOMENT’ın hayatımın müziğini falan yapmadığı ortada; grup benim uzun vadede sıkça dinlemeyeceğim, kendi adıma yapmayı tercih etmeyeceğim bir müzik yapıyor. Ama bunu iyi yapıyor. Yapılması gerektiği gibi yapıyor.

Albüme bakınca, grubun akılda kalıcı şarkı yazma konusunda sıkıntısı olmadığını çabucak görüyoruz. Her şarkı ilk andan aklıma
kazındı diyemem, ama birkaç dinlemede grubun akıllıca beste yaptığını fark ediyorsunuz. Misal ilk dinlemede çok yavan gelen Sexual Hallucination gibi bir şarkı, ikinci üçüncü dinlemede “tamam şimdi anladım” dedirtebiliyor. Anlanan şeyden kastım elbette şarkı yapısı falan değil; grubun şarkının karakterini verdiği ögelerin ufak detaylarından bahsediyorum.

Sick Like Me’nin mükemmel bir şarkı olduğunu söylemiştim. Aynı şekilde öne çıkan başka şarkılar da var tabii. Misal ilginç vokal yorumu ile pek çok kişinin aklına kazınması olası Dirty Pretty’ye de kesin bir klip gelecektir, şuraya yazıyorum. İkinci klip tercihi olan Big Bad Wolf müzikal olarak çok öne çıkan bir şarkı olmasa da, grubun elindeki tek koz müzik olmadığından, çarpıcı bir kliple, Maria Brink’in kadınsılığıyla, grubun çok iyi ellerde oluşu ve büyük prodüksiyonla yine öne çıkar hale getirilmiş. Gruba dair her şey (HER ŞEY) öylesine cilalanmış, parlatılmış ve pornocu memesi gibi rahatsız edici kusursuzlukta bir pürüzsüzlükte sunuluyor ki, hazırlıksız yakalanan yaşı genç dinleyicinin ilk andan etkilenmemesi çok zor hale geliyor.

Ergenlik döneminde, çeşitli iç sıkıntıları olan, deşarj olmak isteyen, metal kavramını çekici bulan bir kız olduğunuzu düşünün; sahnede sizin tün iç çalkantılarınızı yansıtan, “başarmış” ve oraya çıkmış, diğer herkesin hayran olduğu, her açıdan ilginin odak noktası, sarışın, koca göğüslü, kısacası karikatürize düzeyde posterlik bir “şey” var. Eğer bu müziğe de ilgi duyuyorsanız, etkilenmemeniz bir nevî İMKÂNSIZ. Dolayısıyla IN THIS MOMENT’ın ekmeğini çıkaracağı kitle belli; doğru adımları atarlar ve sabun köpüğü olma tuzaklarından iyi kaçarlarsa, sağlam ve pek çokları için imrenilesi bir kariyer çizebilirler. Grup elemanlarının olaya bakışı, bana bu yolda daha uzun süre gidebilirlermiş hissini veriyor. Kliplerdeki duruşuna, profesyonelliğine, bu işe yatkınlığına bakınca, zaten Maria Brink’i ilerde (yakında) ekranda da görürüz diye düşünüyorum. Brink çok tipik bir showgirl ve kendisine sunulan her tür fırsatı da değerlendirecektir.

Şarkılarla ilgili genel bir sorun olarak, albümdeki 14 şarkıdan hiçbirinin direkt olarak müzikle başlamamasını, hepsinin önce sakin ve kısık sesli bir giriş yaptığını ve sonradan yükseldiğini söyleyebilirim. Güm diye giren bir tane bile şarkı yok, her şarkı 15-30 saniye arası sakin bir girişe sahip.

Bunun dışında, eleştirmek isteyen insanın her yandan eleştirebileceği, kötüleyebileceği, bok atabileceği, yerden yere vurabileceği bir grup, albüm, müzik. Ama olay şu ki, IN THIS MOMENT o eleştirilerin hedefi olacak grup değil. İçinde distortion ve metal ögeleri olan her grup metal değildir, olmak zorunda değildir, bu yüzden de metal yapıyormuş ve davayı satmış olarak görülüp eleştirilmesi abesle iştigal olur. Elbet IN THIS MOMENT’a da milyon tane eleştiri getirilebilir, ancak “bu metal deyillllll!!!!!!1!!” ve “çok piyasa :((((((((“, bu eleştiriler arasında olamaz, olmamalıdır; çünkü bu malumun ilamı olur, amaçlananı görememek olur.