Lisedeyken bir ara “Winds of Creation” başucu death metal albümlerimden biriydi. Ben de death metal çalmaya yeni başlamış bir gençtim ve sadece 15-16 yaşlarında olan bu elemanların böyle bir albüm yapmış olmalarını aklım mantığım almıyordu. Nedense DECAPITATED bir daha asla o albümdeki bentlere sığmayıp taşan enerjiyi ve agresifliği yakalayamadı. Her yeni albümle beraber daha “groove” bölümlerin ön plana çıktığı orta tempolu bir death metale kaptırdı kendini. Ben açıkçası grubun başına gelen trajediden sonra çıkardığı albümlerin daha değişik bir tarzda olacağını bekliyordum. Ama üç sene önce yayınlanan “Carnival is Forever” grubun bu tarzı devam ettireceğinin sinyallerini vermişti. Grubun bu modern dönemi her ne kadar birçok hit şarkı yaratmış olsa da, bence albümlerin hepsinde biraz monotonluk problemi vardı. Yeni albüm “Blood Mantra”da tarz açısından bir sürpriz yok, bildiğimiz son dönem DECAPITATED tarzı devam ediyor, ama sonunda grup monotonluk sorununu aşıp baştan sona heyecanla dinlenebilecek bir albüm yapmış.
Albümün bence en çarpıcı yani inanılmaz akılda kalıcı rifflere sahip olması. Vogg kesinlikle çok yetenekli bir şarkı yazarı. Death metalde hem “catchy” hem de “brutal” olmak kesinlikle kolay bir iş değil. Çoğu death metal grubu ikisi arasındaki dengeyi yakalayamadığından dolayı hitap ettiği kitleler çok küçük kalıyor. DECPAITATED’ın büyümesindeki en büyük sebebin Vogg’un şarkı yazarlığı olduğunu düşünüyorum. Daha ilk dinlemeden insanı saran, kafa sallatan ve yüzünüze leş bir gülümsemen yerleştiren riffler ve şarkı yapıları yaratıyor Vogg.
Geçen albümde biraz daha sönük kaldığını düşündüğüm bu şarkı yazma özelliği bu albümde tüm gücüyle geri gelmiş. Baştan aşağı müthiş death metal riffleriye dolu bir albüm Blood Mantra. Özellikle albüme adını veren parça “Blood Mantra”, “Blasphemous..” ve “Instinct” süper gitar partisyonlarına sahip parçalar. Riffler hiç acımadan, teker teker balyoz gibi suratınıza çarpıyor. Hazır şarkı isimlerden bahsederken “Blindness”a da ayrıca değinmek istiyorum. Bu kadar tekrar içerdiği halde kendini zevkle dinleten bir death metal parçası uzun süredir duymamıştım.
Akılda kalması kolay dediysem bu şarkıların basit olduğu anlamına gelmiyor tabii ki. Özellikle dur kalklı olan rifflerin o kadar yüksek tempoda bu kadar temiz çalınması hayranlık uyandırıcı bir şey. Eğer gitar çalıyorsanız ve palm mute ile kesik riff çalma tekniğinizi geliştirmek istiyorsanız direkt DECAPITATED şarkılarına sardırmalısınız.
“Blood Mantra” kısa bir albüm olmasına rağmen şarkı yapıları olarak enteresan şekilde ikiye ayrılmış durumda. Daha direkt ve yüksek tempo olan şarkılar albümün ilk yarısındayken, daha orta tempo ve groovy olan şarkılar ise ikinci yarıda yer bulmuş. Hatta albümün kapanışını Red Sun adında davul ve vokal içermeyen drone/ambient tadında bir şarkı ile yapmışlar. Sanırım albümün tarzını bozmadan ufak bir deney/yenilik yapmak istemişler, bence kötü de durmamış. Albümün bu kadar değişik şarkı yapıları içermesi kritiğin başında bahsettiğim monotonluğun kırılması yönünde büyük katkı sağlamış.
Albümle ilgili en büyük şikayetim sanırım davullar. Albüm gerçekten çok standart ve niteliksiz bir death metal davulculuğu içeriyor. Gerçi kesinlikle öyle rezalet bir durum yok, ama bir önceki albümdeki akıl alan Krimh performansından sonra yeni davulcu Mlody cidden çok sönük kalmış. İki albümü karşılaştırmak için bol bol arka arkaya dinledim ve vardığım sonuç “Blood Mantra”nın bariz şekilde “Carnival is Forever”dan daha iyi şarkılara sahip olmasına rağmen davulculuk olarak çok ezik kalması. Umarım Krimh’i yakın zamanda başka gruplarda duyabiliriz.
Bunun dışında prodüksiyon olarak albüm maalesef “bas gitarın duyulmadığı metal albümleri” yığınına bir ürün daha eklemiş durumda. Aslında bu DECAPITATED’da kronik bir sorun. Eskide Martin Rygiel gibi tekniği oldukça sağlam bir basçıyı bile gitar ve davulların arkasına umarsızca gömüyorlardı. Bu albümde de değişen bir şey yok. Aslında bas biraz daha yukarıda duyulsa genel sertliği oldukça arttırabilecekken bu fırsatı tepmişler. Bunun dışında albümü prodüksiyon olarak beğendim aslında, özellikle gitar tonları baya iyi, çalınan her nota çok net geliyor.
“Blood Mantra” dinlemesi epey keyifli ve özellikle gitar işçiliği olarak her türlü övgüyü hak eden bir albüm. Carnival is Forever’a göre bariz ileri atılmış adım. Eğer DECAPITATED bu şarkı kalitesi yazımını korur ve bir de davulculuk seviyesini yukarı çekebilirse daha da iyi albümler bizi bekliyor olabilir.
Loading ...
Şahsen grubun monotonluk sorununu aşmış olduğunu düşünmüyorum, bence Decapitated için oldukça zayıf bir albüm olmuş. Dinlerken sıkıldığım anlar fazlasıyla oldu (Carnival is Forever’daki kadar olmasa da). Grubun Vitek sonrası düşüş devam ediyor diyebiliriz. Blood Mantra, Nest ve Instinct hariç zevk alarak dinlediğim şarkı yok sayılır. Nerede Winds of Creation’lar, Organic Hallucinosis’ler, nerede bu albüm. 6/10 çalışır benden, o da Carnival’ın üzerine az da olsa koyabildikleri için. Yine üzdün beni Decapitated.
25.10.2014
@İlker, +1, Yazdıklarına kelimesi kelimesine katılıyorum. Dinlemek baya külfet gibi oldu sırf Decapitated olduğu için tahammül ettim.
26.10.2014
@İlker, aynen, death metal yapan Soulfly gibiler şu albümde.
23.05.2020
@İlker, Bakmayın böyle dediğime, hiç de fena albüm değil.
23.05.2020
@İlker, 2014′deki İlker doğru söylüyor. Carnival fena değildi ama çok yumuşamıştı. YUMUŞ. Blood mantra bildiğin vasat bi albüm.
23.05.2020
@Exorsexist, Yani devasa bir değişim yok zaten fikrimde ama Veins – Nest – Instinct üçlüsü çok hoşuma gitti dinlerken dün. Şimdi olsa 6 değil de 7 veririm yani.
23.05.2020
@İlker, Aslında genele bakıldığında albümde sıkıntı yok, sıkıntı yapan grubun Decapitated olması. Kendi standartları baz alındığında çok yaratıcı değil. Carnival, Organic baz alındığında çok yavan kalıyor. Yoksa sevdiğim şarkı çok fazla sayıda.
23.05.2020
@Exorsexist, 2014′teki yorumumda da asıl sıkıntım ilk cümlende yazdığın gibiydi zaten , ama sonradan grubun artık bu çizgide müzik yaptığını kanıksadığımdan olsa gerek daha sıcak bakmaya başladım son 3 albüme de. Güzel parçalar var gerçekten, dinlerken sıkmıyor.
Hastası olduğum ilk dönemiyle kıyaslama hatasına düşmezsek(ki bu grup o grup değil artık) çizdikleri bu yeni yolda emin adımlarla gidiyorlar diyebilirim. Sıçrayış şeklinde olmasa da önceki albümün üzerine ekleyebilmişler.
Sevmedim
gayet istikrarlı ilerliyolar. aslında bu albümde tam istediğim death metal sound’unu sunmuşlar.
Kötü bir albüm değil, ama DECAPITATED’ın elindeki materyal tükenmiş ya da tükeniyor gibi geliyor bana. En azından Carnival is Forever’da sevdiğim bir tek Homo Sum vardı, bu albümde onun kadar bile sevdiğim bir şarkı olmadı maalesef. Sıkcı buldum genel olarak, belki de birkaç döndürmeyi daha hak ediyordur ama bu saatten sonra Decapitated’ın eski formuna dönmesi zor gibi. Bunda dış etkenlerin de büyük rolü olsa da gelecekteki albümler de son iki albümün çizgisinden şaşmayacak gibi duruyor maalesef.
Ben bayağı sevdim ya, bunda grubun eski işlerini pek bilmemem de ön ayak oldu ama bence güzel bir albüm. Albümde “2014′te ekstrem metal şuydu” dedirtecek şarkılar var, fakat bir yandan “lan bu şarkı 6 değil 3 dakika olsa yetermiş” dediklerim de var. İlk grup ağır bastığından 8 bence yerinde bir tercih. Ayrıca yazı çok iyi, eline sağlık.
grubun önceki albümleri hakkında bilgisi olmayanların sevdiği bir albüm olmuş anlaşılan bana da gayet dinlenilesi geldi…eski albümlere de bakıcam birara
Ben bu albümü hiç beğenmedim carnival bile iyi deildi ama bundan daha iyiydi krimh i gruptan çıkartıp bu davulcuyamı kalmışlar yazık
belki 10 seneden fazladır özlediğim metal müzik bu. neden mi? madde madde gideyim okuyanlara kolaylık olsun.
-bir sefer uzak ara hakimiyet gitarda. diğer enstrümanlar da hayvanlıkta gitarı zorluyor gibi ama öteye gitmiyorlar. çünkü orkestra şefi gitar.
-albüm baştan sona tavizsiz, saldırgan, insana süpriz çıkartmayan bir metal albümü. herşeyden önce safkan bir “metal” albümü. yan ürünler müziğe katılmamış. 90ların temiz metal saldırganlığını ve bodosluğunu barındırıyor.
-vokal hiç haddini aşmıyor, dümdüz agresif temiz bir vokal. basslar gayet yeterli seviyede gümbür gümbür kulağa vuruyor. davullar ise artık teknik death metal yapmadıklarından dolayı şuan ki tarzlarına göre müthiş eşlik ediyor.
-ve en önemli kısmı bence bu; DECAPITATED ARTIK DEATH METAL YAPMIYOR. evet, artık Winds of Creation albümündeki grup yok. Carnival Is Forever ile death metalden uzaklaşma sinyalleri verilmişti, artık komple death metal barındırmayan bir albüm var karşımızda. o bakımdan çok sevgili metalci kardeşlerim değerlendirmelerini grubun son tarzına göre yaparlarsa ortaya daha mantıklı ve anlamlı eleştiriler çıkabilirler.
-Reinventing the Steel’den beri böyle manyak ve saldırgan bir heavy metal albümü dinlememiştim. gerçekten inanılmaz ve bu yıl içerisinde Once More ‘Round the Sun ile birlikte dinlediğim en iyi albüm. The Blasphemous Psalm to the Dummy God Creation, Veins, Blood Mantra, Nest, Instinct olarak peş peşe 5 adet manyak şarkıyı dinleyiciye sermek her baba yiğidin harcı değil.
son olarak söylemeden geçemeyeceğim; “Instinct” bence 2014 yılının en iyi şarkısıdır.
29.10.2014
@ismail vilehand,artı parantez albümünün 10 küsür parça değilde 8 parçadan oluşması da kendisini sıkılmadan daha bi dinlenebilir kılıyor
30.10.2014
@deniz, yıllar önce aramızda “en baba albüm iki birada biten albümdür.” geyiği vardı, sanırım cidden öyle. hele ki böyle primitif ve tavizsiz metal albümlerinde olmazsa olmaz. tokat gibi kısa ve net.
29.10.2014
@ismail vilehand, Onu bunu bilmem de Vogg’un riffleri hakikaten kafa parçalıyor, bu nasıl bir groovedur arkadaş?
02.11.2014
@ismail vilehand, “son olarak söylemeden geçemeyeceğim; “Instinct” bence 2014 yılının en iyi şarkısıdır.”
+1 diyor yanına bide Misery index – Conjuring the cull ekliyorum
Max’ımsı vokaller tek olumsuz yönü albümün, album ismi ve kapak yıl sonu listeme çoktan girdi bile.
8-10. Dakikalarda giren muazzam kurgulanmıs bı rıff var. Harika bir şey ya, iki gündür dilimden düşmedi. Albümü tek parça dınledıgım için kaçıncı parça olduğunu ve ismini bilmiyorum. En kısa zamanda cover’ını çıkarmam lazım.
biraz önce tekrar döndürdüm albümü. adrenalin pompası resmen. inanılmaz derecede kendine bağlıyor ve bir tane boş şarkı yok içinde. mükemmel bir albüm olmuş. hiç eski albümleriyle kıyaslama muhabbetine girmek istemiyorum. ne istiyorsam onu aldım albümden. daha ne olsun aq?
‘nest’ çalarken elime ayağıma hakim olamıyorum. delirecem…
2010 sonrası müzik anlayışına çok fazla bir albüm bu bence. genç ve heyecanlı kitlenin müzikal beklentilerine ters düşen bir yapısı olduğu için bu albüm yanlış zamanda çıkmış desek yalan olmaz.
04.10.2015
@ismail vilehand, Abi The Blasphemous Psalm… daki Assassin diye böğürdükten sonra giren basit ama kafa parçalayıcı bölüm için bir din kurmak istiyorum da, ilk müridi sen olur musun?
04.10.2015
@Cattle Bilmemne, Ay miin Blood Mantra. :p
Albüm bu şarkı çizgisinde olursa sene sonu listelerinde görmek mümkün.