ABORTED ile ilk tanışmam death metal dinlemeye yeni başladığım günlere denk geliyor. Arkadaşlar sağ olsun, her gün hem yeni hem de eski bir sürü gruba maruz kalıyordum. ABORTED da özellikle bol kan içeren klipleriye ilgimi çekmişti, ama ne yalan söyleyeyim o sıralar CANNIBAL CORPSE, DEATH ve MORBID ANGEL gibi tanrısal grupların tapınmakla meşgul olduğumdan ABORTED’a gereken önemi vermemiştim. 2005-2008 yılları arasında grubun çıkardığı albümlerin internette ve dergilerde hep yerden yere vurulduğunu ve eski işlerinin yanına yaklaşamadığının yazıldığını gördüm, bu da ister istemez beni yine onlardan uzak tuttu.

Ta ki bundan iki sene önce çıkan Global Flatline’a kadar. Her yerden olumlu tepkiler alan bu albüm beni de gaza getirdi ve oturup ABORTED’ı adamakıllı dinlemeye başladım. Bir death metal klasiği demek abartılı olur mu bilmiyorum, ama Global Flatline gerçekten dinlemesi gayet eğlenceli şarkılara ve çok yaratıcı bir gitar işçiliğine sahip bir albümdü. Grubun Archaic Abottoir ile başlattığı melodikleşme sürecinin zirvesiydi bence. Bu sene çıkan Necrotic Manifesto her ne kadar sağlam anlar barındırsa da, genel olarak Global Flatline’ın gölgesinde kalan bir çalışma olmuş.

Necrotic Manifesto’nın ilk önemli fakrı çok cilalı bir prodüksiyona sahip olması. Gitar ve davul tonları dalak, böbrek temalı müzik yapan bir gruptan beklenmeyecek derecede temiz. Burada The Faceless ayarında bir sterillikten bahsetmiyorum tabii ama açıkçası bu tarz müzik yapan death metal gruplarına ben biraz daha kirli tonları yakıştırıyorum. Örneğin Global Flatline’da tonların kirliliği ve anlaşılabilirliği arasındaki denge çok daha iyi yakalanmıştı.

Bu arada grubun gitarist kadrosunun komple değiştiğini belirtmekte fayda var. Zaten bu albümü Global Flatline’a göre zayıf bulmamdaki ana sebep de bu. Gitaristler giderken o albümü güzel yapan şeyleri de yanlarında götürmüşler. Melodik pasajlar, nereye gideceği belli olmayan gitar soloları, death metalde duymaya alışık olmadığımız riffler… Maalesef bunlar The Necrotic Manifesto’da çok az. Özellikle iki albümü arka arkaya dinlerseniz aralarındaki gitar çalımındaki yaratıcılık farkını çok bariz görebiliyorsunuz.

Bu albümdeki gitaristler çok daha geleneksel bir death metal anlayışı benimsemişler. Açıkçası albümdeki bütün riffler daha önce varyasyonlarını ABORTED’dan ve başka gruplardan duyduğumuz şeyler. Sanıyorum grup da bu açığın fakrında ki albümü sıradanlıktan kurtarmak için şarkıların ortalama tempolarını yüksek tutmuşlar ve vokal oyunlarına abanmışlar. Sven zaten çoklu vokal kanalları kullanmayı seven bir adam, bu albümde performansı tavan yapmış. Herhalde kimse albümdeki vokaller monoton falan diyemez, neredeyse her satırda tonunu değiştirmiş adam.

The Necrotic Manifesto her ne kadar ABORTED’ın müziğine yeni bir şey katmasa da ortalamanın gayet üstünde bir albüm. Taş gibi bir death metal davulculuğu ve sıkılmanıza bir an bile izin vermeyen vokal manevralarıyla dolu bir albüm. Fakat yazıda da bir çok kez değindiğim gibi Global Flatline’ı o kadar özel ve ilginç yapan gitar işçiliği maalesef burada yok.