Şekilli bir Pasifagresif kritiğinden daha merhaba arkadaşlar. Metal dünyasının en yeni ve en çılgın oluşumlarından CONQUERING DYSTOPIA’nın kendi adını taşıyan ilk albümünü inceleyelim dedik ve her zamanki gibi bir kritik olmasındansa, SoundCloud hesabımızın nimetlerinden faydalanıp iki kişi sohbet şeklinde bir kritik yaptık.
İstanbul’daki Ahmet Saraçoğlu ile Boston’daki Nazım Kemal Üre’nin Skype üzerinden yaptıkları bu sohbette, albüme dair her şeyden bahsetmeye çalıştık. Bu tarz kritikler artarak devam edecek diyor, sizi sohbete alıyoruz.
(8.80/10, Toplam oy: 49)
Loading ...
Çok eğlenceli sohbet olmuş. Keith Merrow’u, Jeff Loomis’le ilk işbirlikleri olan “Heart of the Sea Nymph”i ilk duyduğum andan bu yana takip ediyorum. Piyasadaki “evinde takılan gitarist” tayfasında benim için açık ara en heyecan verici adam bu adam. Haliyle, Loomis ile birlikte bir şeyler yapacaklarını ilk duyduğumda çok sevindim. İki manyak Alex de açıklandığında ise heyecandan titredim. Anlayacağınız beklentilerim tavan yaptı.
Beklediğimi buldum mu, net biçimde buldum sanırım. Ama durum şu ki, beklentim vokal olmadığı için 8 falandı zaten. Bundan resmen kaçamıyorum. Müzik Alex Webster’ın çok atraksiyona girmemesi dışınsa tartışmaya çok da açık değil bence. Çok görkemli şarkılar, muazzam sololar, Loomis’in ardında kalmayayım diye kasılmayan, buna rağmen kendini hissettiren Keith, tereyağı bol iskender tadında davullar*, her şeyden çok memnunum ve dinlemek çok keyifli ama işte müzik vokal istiyor. Başından beri, “VOKAL DE OLSA YA :(( KEŞKE WARREL DANE OLSA MESELA:(((” diye düşünüyordum, albümü dinledikten sonra bu üzüntülerime göz yaşı eklendi.
Enstrümantal muzikle bir alıp veremediğim yok. Mesela Blotted Science, ufkumu geliştiren, köpeği olduğum ama aynı zamanda müzikal olarak bambaşka bir amacı olan bir proje. Orada Ron Jarzombek atonal dodekafonik olayların peşinde çılgın şeyler yapıyor, müzik vokal aramıyor ama Conquering Dystopia’ya bakıyoruz, Loomis vokal işlevi gören melodiler falan çalıyor. Ben de haliyle, “E ABİ VOKAL ALIN GRUBA O ZAMAN? SOLO ALBÜM DEĞİL Kİ BU AQ?”diye trip yapmaktan geri duramıyorum ama bir kez daha çeviriyorum albümü yine de.
Puanım 8,5 yine de. Bu arada cidden, Destroyer of Dreams nasıl şarkıdır.
Laf olsun diye söylemiyorum ama şu albümlerin türkçe’de incelemesini, kritiğini okumak harika bir olay. Nazım ve Ahmet hoca’ya Teşekkürler!
17.03.2014
@Slaughter Of The Mutilated, rica ederiz. Bir de ses kaydı ben konuşurken biraz sıkıntılı, sonraki kayıtlarda böyle olmamasına çalışacağız.
Lan arkadaş kritik süper de ben albümü bir kaç kez dinlememe ve loomis’in her işini hatmedip tüm elemanların ve gruplarının da hastası olduğum için sanırım çok birşey anlayamadım.
Yani bu sefer daha farklı birşey beklemiştim, saçma başka şey beklemek lakin “death metal düzeyi”ni biraz az buldum diyeyim siz anlayın.
Yine de 8 den az veremem ayrı mesele.Biraz daha dinlemem lazım ama.
aleks abimin kısmışlar sesini yine. garibim blotted science’ta da duyulmuyodu zaten. babanız yaşında şeker gibi adam ayıptır amınakoyim ya. diğer alex de acayip işler yapmış valla takibe aldım. tam ortamlarda davulcu överken söylemelik ismi var.
17.03.2014
@GiantZillerIndo, yok dedesi aq, abileri yaşında diyeyim çok uçmuşum.
17.03.2014
@GiantZillerIndo, alex Jeff’ten 2 yaş büyük zaten.
18.03.2014
@GiantZillerIndo, Blotted’in ilk albumunde hem duyulma hem calim olarak gayet iyiydi bence. Ama EP’de biraz daha kisikti evet. Kendisiyle konusutugmda ilk albumde yazim olarak bestelere cok katkisi oldugunu soylemisti, belki onun da etkisi vardir.
:(
Albümden sadece Prelude to Obliteration’ı dinledim. Kafamda nasıl bir albüm tahayyül ettiysem hemen hemen bu şarkıda bulabildim. Albümün tamamını en kısa sürede dinlemeyi düşünüyorum.
Bu arada Eren Başbuğ röportajında da dikkatimi çekmişti; Kemal Üre’nin ses tonu gerçekten çok karizmatik. Radyoculuk geçmişi var mı bilmem ama “yaptım” dese hiç şaşırmam.
18.03.2014
@atoutlemonde, hahaha, tesekkur ederim :D hayir, radyo tecrubem yok :)
Epey eğlenceli bir sohbet olmuş, ağzınıza sağlık. Cidden dinlemesi epey keyifli bir albüm, umduğumu da buldum diyebilirim açıkçası ama Alex Webster’ı çok daha fazla duymayı isterdim, bu ben de bir hayal kırıklığı yarattı tabi.
jeff loomis solo albumunden bi farkını goremedim, merrow’un kendi riffleri herhalde oldukca az ya da bana oyle geldi, webster yerine herhangi biri calmıs gibi bi bas kullanımı, rudinger yine biraz etkili ama yine de jeff loomis solo albumu olarak dinledim
pilavli inceleme.
öncelikle elinize sağlık, henüz dinleyebildim ses kaydını. Kemal’in sesi beklediğimden farklı çıktı, daha ince bi ses bekliyodum açıkçası. gayet tok ve net bir ses tonu var, diksiyonu da gayet iyi bu arada.
albüme geçersek eğer ben ilk bi kaç dinleyişimde çok ciddi hayalkırıklığına uğradım doğrusu. çünkü albüm öncesindeki jamup bro’lar beklentimizi acayip derecede arttırmıştı. albüm çıkmadan “aha 10 üzerinden 9′lık 9,5 lik efsane bi albüm geliyor” diye bekliyodum. jamup bro’lar rif ağırlıklı şarkılardı ve loomis’in ilk 2 albümünden farklı olarak loomis-merrow ortaklığını hissettiren çalışmalardı. albümü ilk dinlediğimdeyse tamamen bir loomis dominantlığı görünce buna epey bir sıkıldım, üstelik jamup bro’lar da albümde yoktu.
daha sonraysa tüm beklentileri bi kenara koydum ve yaklaşık bir 5.-6. dinlemeden sonra keyif almaya başladım. yalnız şöyle bir şey de var. hep flac olarak dinlemeye alıştığım için bu albümü 320 kpbs mp3 olarak dinleyince biraz yadırgadım doğrusu. albümün içine bu kadar geç girmemin sebeplerinden biri de bu olabilir. sonrasındaysa autarch, tethys ve 3. şarkı ashes of lesser men baya bayıldığım şarkılar oldu. ama albümde vurulduğum şarkıysa lachrymose oldu diyebilirim.
albümü dinlerken “aha bu merrow’un rifi” diyebileceğimiz yerler kesinlikle var ve açıkçası iyi ki de var. çünkü o bölümler olmasa solo yoğunluğundan fena halde sıkılabilirdik diye düşünüyorum. hatta albümde daha çok destroyer of dreams gibi şarkılar olmalıydı. yani şu haliyle albüm loomis’in 3. solo albümü gibi. bu noktada loomis’i biraz eleştirebiliriz diye düşünüyorum.
beklediğim gibi bir albüm olmadı ama gene de her haliyle hayvan gibi bir albüm. alex’ler hakkındaki fikirlerinize de katılıyorum. benim puanım da 8 olurdu son olarak.
31.03.2014
@Ufuk Sönmez, saol Ufuk :)
04.04.2014
@Kemal, bu arada animals as leaders’ın kritiğini de merakla bekliyorum :)
Albümün kalanı beklediğim kadar sarmasa da Destroyer of Dreams net yılın şarkısına aday, muazzam şarkı ya.
İlk iki dinleme için diyebileceğim evet albümde gerçekten süper parçalar var (özellikle Tethys) ama bir olamamışlık ve zorlama bir hava seziyorum.
04.12.2014
@Berker İlhan, 38 dakika yetermiş gibime geldi benimde. 53 dakika biraz uzun, eğer jazz/fussion katkılı müzik yapmıyorsan.
05.12.2014
@zombikids, gereksiz bir uzunluk var evet
Lachrymose’u dinlerken rahmetli Warrel Dane’in sesi kulağımda yankılanıyor. Nevermore’u çok özledim… Ömrüm onların müzik yaptığı bir döneme denk geldi de dinleyebildim iyi ki.