MACHINE HEAD, 7 Kasım’da yayınlanan yeni albümü “Bloodstone & Diamonds”dan “Now We Die”ın klibini sundu.
Albüm aşağıdan dinlemeye açıldı:
Albüm kapağı ve şarkı listesi ise aşağıda:
01. Now We Die
02. Killers & Kings
03. Ghosts Will Haunt My Bones
04. Night Of Long Knives
05. Sail Into The Black
06. Eyes Of The Dead
07. Beneath The Silt
08. In Comes The Flood
09. Damage Inside
10. Game Over
11. Imaginal Cells (enstrümantal)
12. Take Me Through The Fire
Machine Head yavşaklıkta çığır açmaya devam edecek gibi gözüküyor. Ama severiz ya, haydi hayırlısı.
13.03.2014
@Osman, Neden?
Bu sene Tr’ye de uğrarlarmi kii?:(
02.09.2014
@Exodus, Uğrasınlaaar,çok iyi olur cidden :D
sönük buldum.
rob abi vokallerde can çekişiyor gibi geldi.bir sönme var hakikaten sadece vokalde değil.as i lay dying elemanlarının yeni grubuna sallamışken buna da bir olmamış diyeyim.machine head ‘in burn my eyes dışındaki her işinde bir samimiyetsizlik var.yılına göre şerbet.
abi neden “burn my eyes” tadında ve tınısında bir albüm daha yapmadılar ki? hala düşünürüm.
22.04.2014
@hüseyin, Çünkü artık o tür müzik ekmek yedirmiyor.
25.04.2014
@ali ihsan balı, aslında pek öyle gelmiyor bana, öyle bir albüm yapsalardı anında gider CD sini alırdım. benim gibi düşünen insanlar az mı bu dünyada. turne ve reklam gelirleri de cabası.
album zaamnı geldıde gecıyor bence sıngle cover la ugrasmaya gerek yok
Unto the Locust çıkmadan önce en sevdiğim gruplardan biriydi, o albümden sonra gruptan o kadar nefret ettim ki komple soğudum. artık hiç açıp dinlemiyorum. kaldırabilecekleri epikliğin maksimumu The Blackening albümündeydi. biraz daha fazlası mide bulandırdı. kemanlar falan derken yine aynı zorlama epiklik devam edecek sanırım. cidden Unto the Locust’tan o kadar nefret ettim ki, bir dönem hayatımda en çok dinlediğim albümlerden olan Burn My Eyes’ı bile açıp dinleyemiyorum artık.
15.08.2014
@ismail vilehand, “Unto the Locust”u dinlerken grup adına utandığım yerler var resmen. Baya aşırı sevmiyorum albümü.
15.08.2014
@Ahmet Saraçoğlu, ilk çıktığı dönemde de baya konuşmuştuk albümü. bana sorsalar müzik hakkında son yıllarda yaşadığın en büyük hayal kırıklığı nedir diye direk Unto the Locust derim. Robb Flynn’de biraz tuttuysa haydi bokunu çıkarayım huyu var. tadında bırakamıyor adam. epiklik konusunda da aynı tavırda. gruba bu kadar yakışmadığı halde epiklik konusunu abarttıkça abartıyor. umarım yanılırım ama bu saatten sonra duracak gibi de değil.
Lan bide yaylılar vardı dimi?
http://weknowgifs.com/wp-content/uploads/2013/03/psyche-eating-popcorn-gif.gif
Machine Head’in son dönem albümlerindeki değişimin sebebi olarak eleman değişiklikleri de örnek gösterilebilir bence.Grubun bütün albümleri için geçerli aslında ama ben daha çok son 10 yıllık değişime dikkat çekmek istiyorum.90′ların hardcore,groove MH’inin 99-01 arası rap batağından çıkmasından sonra The Blackening ile ayyuka çıkmış bir salt thrash/heavy soundu vardır ki günümüz MH’i için de geçerli olan sounddur.Ben bu değişimi gruba Phil Demmel’in katılmasına bağlıyorum.Demmel Rob Flynn’in Vio-Lence’dan eski arkadaşı yani eski thrashçilerden.Demmel’in gruba gelmesinden sonra etkisini gösterdiği ilk albüm The Blackening’dir ki bence zirve noktalarıdır.Bu albümde MH’in hardcore kimliğiyle Demmel’in heavy kimliği kaynaştı ve ortaya 2000′lerin en iyi metal albümü denecek kadar tutulan bir albüm çıktı.Unto The Locust bu albümün gerisindedir fakat iyidir,MH’in evrilmiş soundunun bir ürünüdür.Grubun kuru ve sert sounduna tezat oluşturan yaylılar falan da vardır fakat o konuda bir şey söyleyemem.Parçanın içindeki konumuna ve konseptine göre yorumlanmalı o meseleler.
unto the locust’un yerden yere vurulmasına şaşırdım doğrusu. i am hell, locust ve darkness within gibi kalbur üstü parçaların olduğu bir albüm sonuçta. neyse. zevkler ve renkler meselesi diyelim..
olmuş.
tamam Robb, en epik sensin baba. 10/11 \m/
27.09.2014
yanlış oldu 1111/10 olacak o.
Bu epik parça konusunu çok takılmışsınız ağabey. :) Machine Head kadar, yaylı enstrümanlarını müziğine yedirebilen çok az rup var. Son 10 yılın, en iyi albümlerinin altına imza atmış bir gruptan bahsediyoruz. Epik tamam ama iyi icra ediyorlar.
03:28 groove patlaması ve çıkıştaki delirme. Oha beğendim ben.
unto the locust meselesine katılıyorum. bi durun amk vurmayın, albüm iyi.
Parça baya sağlam. Yeni albüme kulak kabartmak şart oldu.
Epik MH’i hiç sevmiyorum, bu şarkı olmuş ama.
phil demmel bu grubun başına gelen en güzel şeylerden biri bu arada.
Güzel şarkı, beğendim. Hadi gidip bir şarkı yapalım havasında yapılmadığı belli. Solo da çok güzel. Yeni albüm bu ayarda olacaksa tadından yenmez.
Diyecek söz yok. Machine Head artık resmen ilahlığını ilan etti. Through the Ashes of Empires’dan beri devam eden bir galibiyet serisi var. Daha ilginci ”artık bu albümden daha iyisini yapamazlar” derken bir başyapıtla daha çıkageliyorlar. Cidden benim için bu dönemin en büyük grubu, belki de bu müziğin son büyük grubu.
Machine Head, Insomnium, Behemoth gibi grupları içinizde bir ürperme olmadan nasıl dinleyebiliyorsunuz? Cidden çok derin bir şarkı. Introsu olsun, outrosu olsun, nakaratı olsun, kemanları olsun, o kadar güzel ve o kadar hüzünlü ki… Gözlerimden yaş geldi, ama gülmekten.
Hayatımda bu kadar samimiyetsiz şarkı az dinlemişimdir. A Farewell to Arms’ı yapan grubun böyle bişey yapması beni şaşırtmadı, ama bu next-level bir yavşaklık. Hani sabah programlarında mutsuz bişey olur da(?), orkestra arkadan hüzünlü bişeyler çalmaya çalışır. Şarkının bende etkisi o şimdi. Duyqusal olmak için gereğinden fazla kastıklarını düşünen bi ben miyim? Zaten grup genel olarak kasıntı, bence hiç gerek yoktu.
Oysa Vio-lence ne umursamaz, ne siker-atar bi gruptu. Kedi gibiler şimdi.
ayarsavar: Bunlar şarkı hakkındaki kişisel düşüncelerimdi. İlk paragraftaki grupların dinleyicileriyle değil, direk gruplarla taşak geçtim. Kraldan çok kralcı olmayın. Gruba spesifik olarak bi nefretim yok. Hatta severim kerataları. Zaten beni bilen bilir, rutin olarak yapıyorum bu işi.
Gerek yoksa kullanmış olmak için yaylı kullanmayın artık nolursunuz ya. Lütfen ya.
L beden giyen varsa Machine Head tişörtlerimi vereyim giyin. hepsi az kullanılmış temiz tişörtler.
Bu da yapılmaz! Orkestral metal olmuş kodumunun.
Machine Head’in yaylı kullanımına ve çoğumuzun ”epik” tabir ettiği yeni sounduna sıcak bakıyordum,hatta hastasıydım.Fakat grup Now we die parçasında bu sevdasını biraz abartmış.Nakarat bölümü resmen katliam olmuş.Sen Machine Head’sin diye yaylıların sesini bu kadar açmamalısın.Yeni nesil bir kitle ediniyor olabilirsin ama şu an yaptığına zıt bir sounda alışmış kemik kitlen var.Tamam biz de 90′lardan beri falan dinlemiyoruz ama diskografiyi yalayıp yuttuktan sonra kulak tırmalayıcı farkı sezebiliyoruz.Genel olarak albümün The Blackening’e yakın olacağı kanısındayım.Hatta Unto the locust’taki epik havayla Blackening soundu karıştırılmış ama o sadece unto the locust ile alınabilecek bir riskti ve çoğu kişi eleştirse de tuttu.Bu sefer nasıl bir şey bizi bekliyor bilmiyorum fakat albümden hala ümitliyim.Now we die süresiyle,geçişleriyle,sololarıyla klasik Machine Head formülüyle hazırlanmış bir şarkı.Ben bu tekrara düşmelerden hoşlanmıyorum pek bu yüzden de şarkıyı sevmedim.Fakat albümün geri kalanından ümitliyim.
machineheadyeni.com
machinehead2.com
machineheadizle.com
:(
“the blackening sonrası machine headcisi” olduğum için sevdim albümü.epik-yaylı çalgı geyiklerine girmeyeyim hiç.albüm güzel olmuş,”uzun süre dinlerim” diyebiliyorum…
En iyi Machine Head klibi. Konu, tartışmaya kapalıdır.
klibi izlerken epiklikten öldüm şuan öteki taraftan yazıyorum. yılın albümü. 10/10.
album gercekten bastan sona guzel ve akıcı 1 2 sarkı dısında vasat sarkı yok 4 yıllık emegın karsılıgı bu olsa gerek