2006′da kurulan ve o günden bu yana, başta festival performansları olmak üzere Türk metal dinleyicisine ismini ezberleten INSISTENCE, son albümü “Foreshadow”u Mayıs sonunda çıkarmıştı. Ta o zaman dinleme şansını yakaladığım, ancak çıktığı dönemde ülkemizde yaşanan olaylardan dolayı bir süre fazla duyurulamayan albümün, sonradan promosyonu yapılmaya başlandı ve grup, ilki 19 Ocak’ta İzmir’de olmak üzere albüm lansman konserlerine de nihayet başlıyor. Sonraki konserler de 29′unda İstanbul’da, 31′inde de Eskişehir’de olacak. Gerekli bilgileri en baştan söyledikten sonra kritiğimize başlayalım.

İngiliz şirket Glasstone Records’dan çıkan “Foreshadow”, en basit ifadeyle modern bir metal içeriyor. Metalcore karakteristikleri, melodiler, breakdown’lar, büyük oranda gaz, yer yer inişli çıkışlı tempolar, farklı vokal tercihlerine yer verilen nakaratlar gibi zengin bir içerik sunan albüm, grup elemanlarının ne yaptıklarını iyi bildiklerini her şekilde gösteriyor.

Öncelikle metalcore veya yeni nesil Amerikan metali içerisinde değerlendirilen gruplarından sevdikleriniz varsa, “Foreshadow”da hoşunuza giden bir şeyler bulmanız gayet olası. İyi prodüksiyon ve akıcı şarkı yazımı sayesinde albümü arka arkaya pek çok defa dinlemişliğim var. Her ne kadar tür icabı belirli formüller kullanılıyor olsa da, bazen ufak, bazen de büyük çaplı birtakım fikirlerle albümün karakterli ve taze kalması sağlanmış. “Foreshadow”da en çok hoşuma giden şeylerden biri, iki gitarın gayet yerinde ve akıllıca kullanılmış oluşu. Yine bu türün bir karakteristiği olan bu “arkadaki staccato rifler üzerine çalınan melodi” olayı, pek çok şarkıda başarıyla uygulanmış. Ancak olayı güzel yapan taraf, grubun bu formülleri cılkı çıkana dek kullanıp da, “elimizdeki tüm silahlar bunlar” hissiyatını yaratmaması.

Forgotten Memories of and Old man’deki gibi aralarda giren bir akustik gitar veya Awaken the Earth’te kullanılan soğuk akorlar, şarkının bütün karakterini bir anda değiştirmeseler de, çaktırmadan şarkılara önemli bir dinamizm katkısı yapıyorlar. Diğer yandan Liberty Fails’in damar katsayısı yüksek clean gitar kullanımı ve bence vokal ve genel düzenleme namına albümün en başarılı anlarından olan nakaratı, “Foreshadow”a değer katan önemli unsurlar.

“Foreshadow”un bana göre en büyük başarısı ise, neredeyse tümüyle yakın zaman ABD metaliyle özdeşleşen bir müzik barındırmasına rağmen, albümün kulağa yapmacık, özenti, -mişçesine, “olduğu kadar” gelmemesi. Dahası, “metalcore’u bir de bizden dinleyin” ayağına, içine göstermelik ve yüzeysel yerel unsurlar katılarak, “bu toprakların, mısır unu kokan anamızın, buğday tarlasında hasat qeyfi yapan bacımızın kilim desenli metalcore’u” gibi birtakım bulşitliklere yer vermemeleri ve ortaya evrensel, yeri yurdu belirsiz, dünya standartlarına yakın prodüksiyonu olan, temiz bir iş koymuş olmaları da takdire şayan.

Tüm elemanların gayet iyi performans sergiledikleri albümde, bahsetmeden geçemeyeceğim bir konu olarak clean vokallerin bazı yerlerde sırıttığını düşünüyorum. Olmamış diyemem, ancak bence bu kalibrede bir prodüksiyona göre yer yer biraz çiğ kaçabiliyorlar. Aynı şekilde gang vokal kısımları da daha gaz yapılabilir diye düşünüyorum. Yine de Deniz Şaraplı bariz şekilde yetenekli bir vokalist ve albümde pek çok farklı vokal tarzını başarıyla uyguluyor, hatta albümün zenginleşmesinde en büyük katkılardan birini yapıyor.

Eleştirel olarak söyleyebileceklerim, bazı noktalarda prodüksiyon namına daha iyi iş çıkarılabileceğini düşünüyorum. “Şurada şu var, burada bu daha iyi olabilirmiş” diye sıralayacağım türde şeyler değiller belki ama, aklımda yer ettiklerine göre lafını etmeden de geçemiyorum. Onun haricinde, her tür gibi formüllerden kaçılmadığı takdirde kendi kendini kafesleyecek ve sınırlayacak olan bu türde de, formüllerden mümkün olduğunca kaçmanın ve “buraya bunu koyalım çünkü bu türün raconu bu” gibi düşünmeden farklı fikirler üretebilmenin önemli olduğunu düşünüyorum. Bir şarkıyı ilk kez dinliyorsanız ve “şimdi breakdown girecek”, “şimdi bass drop olacak ve bir önceki rif daha yavaş şekilde kafamıza kafamıza vurulacak” diye düşündüğünüz çoğu yerde haklı çıkıyorsanız, kafanızdan geçen düşünce “heyt be yine bildim süperim haha!!” türünde malca bir coşkudan ziyade, “keşke beni şaşırtsalardı” şeklinde oluyor.

Son kelamlara geldiğimizde, “Foreshadow” içinde bulunduğu türün gereklerini yerine getiren, türe aşina olanları şaşkına çevirecek düzeyde yenilikler barındırmayan, ancak bu türde ülkemizde çıkmış en iyi albümlerden biri olduğu da su götürmez bir gerçek olan, başarılı bir çalışma. Verilen emeği, harcanan zamanı, yorulan kafaları hissetmemek elde değil. Daha iyisi olur mu, bence olur. Beste ve düzenleme adına girilecek ve başarıya ulaştırılacak daha büyük riskler, daha fazla hit şarkı ve formüllerden biraz daha sıyrılmak kaydıyla, INSISTENCE’ın bu albümü aşmaması için bir neden yok.

“Foreshadow”u satın alın; hem bu türün ülkemizde yapılmış en iyi örneklerinden birini koleksiyonunuza katarsınız, hem de daha da iyisini yapabileceği ortada olan bir grubun bunu yapması için ihtiyaç duyacağı desteği, gazı, gücü onlara vermiş olursunuz.