Samet ÖZGÜLER

1988′de death metalin dünya çapında yayılma süreci başlamış, Death, Entombed, Possessed, Autopsy, Bolt Thrower, Obituary gibi gruplar bu tarzın öncülüğünü yaparken “Hollanda’dan da ben varım!” diyen Pestilence, 1988′den 1991′e -bazılarına göre 1993′e- kadar süren efsanevi bir sürecin yapımcılarından olmuştu. Gelmiş geçmiş en iyi 20 death metal albümü dendiğinde, Pestilence’ın “Comsuming Impulse”ı ve “Testimony of the Ancients”ı her zaman listelere girer.

Ancak Pestilence bildiğimiz gibi 1993′ten sonra dağıldı, yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kaldı. Mameli 2008′de yeniden toplanıp bir albüm yapacaklarını açıkladığında hayranlarını heyecan ve şüphe içinde bırakmıştı. Zira Mameli -her zaman dediği gibi- sürekli değişimi, yeniliği ve tekniği seven bir insandı. “Pestilence daha teknik ve vahşi bir grup olarak dönecek” diyordu. 2009′da sayısız eleman değişikliğiyle kaydettiği albümü “Resurrection Macabre” tamamen hayal kırıklığına yol açtı. Ardından 2011′de daha da fiyasko bir albüm yaptı, sessiz sedasız. Haliyle Pestilence, eski ve yeni Pestilence olarak iki döneme bölündü.

Yeni Pestilence’ımız yaklaşık 1 ay önce bir albüm sundu biz dinleyicilere: Obsideo. Latince’de kuşatmak, uğramak gibi çeşit çeşit anlamlara gelen “Obsideo”, şöyle bir baktığınızda tamamen tıbbi terimler içeren şarkı isimlerine sahip. Mameli’nin, albümü “insan ruhuna bir yolculuk” olarak nitelendirmesinden daha belirgin şeyler anlayabiliyoruz sözlerin teması hakkında.

Bildiğimiz gibi Pestilence; caz, fusion etkilerini kullanan, teknik-progresif bir grup -oldu-. “Obsideo” da artık bunun tamamen bir kanıtı. O yüzden bu albümden old school etkilenimleri aramaya kalkmayın bile. İşte albümün şifresi tamamen bu! Pestilence’ı ilk “Obsideo”yla tanıyan ve ilk “Consuming Impulse”la tanıyan iki insan arasında fazlasıyla farklı düşünceler olacaktır. O yüzden eski hayranlara tavsiyem, bu albümü yepyeni bir düşünceyle dinleyin, bakış açılarınızdan arının. Kısacası Pestilence’a bir şans daha verin.

Albüm “Obsideo” adlı güzel parçayla başlıyor. Bu şarkı sizi ümitlendirebilir, ama ardından gelen iki şarkı da
“yine mi lan?!” diye korkutabilir. Ama yılmayın, Necro Morph ve Laniatus sizi yine ümitlendirecek. Distress ve Soulrot da öyle. 8. şarkı Saturation ise albümün en iyilerinden. Transition’ı ise hiç dinlemeyin bile diyebilirim. Ama bu benim yorumum, tabii ki dinleyin. Son şarkı Super Conscious ise “Yeni Pestilence keşke hep böyle olsa!” dedirtecek türden.

Kadroda Mameli’nin partneri, Pestilence’ın bir diğer efsanevi elemanı Patrick Uterwijck var. Davulda Psycroptic’ten tanıdığımız Dave Haley ve bas gitarda ise hiç tanımadığım George Maier var. Albümün tonları bir teknik death metal grubu için gayet iyi. Şarkılar genelde aksak, caz ve fusion etkilenimleriyle abartılı bir ilişki içinde, teknik etkenler ile dolu bir havada. Mameli’nin vokaline zaten alışığız. Her ne kadar yıllardır o güzel old-school sesini kötü müziklerle bok etse de, yine de yabana atılmamalı. Davul da gayet iyi. Bu şarkılara yazılacak en iyi ritimleri yazmış Haley.

Albümde bir-iki parçada gerçekten “Herhalde bu şarkıyı kayıt esnasında doğaçlama kaydetmişler” izlenimine kapıldım. Sıkıldım, bunaldım, daraldım. Ama bazı şarkıları da dinledikçe beğendim, defalarca dinledim. Bu açıdan “Obsideo” yine tartışmalı, yine belirsiz bir albüm gibi. Playlist’inizde sürekli dinlenmesi gereken, dinledikçe eskimeyen şarkılar gibi kalmayacağına eminim. Dinleyip sileceksiniz. Ama Pestilence’ı ve Mameli’yi anlamamız gerekiyor. Ben onu anlamak için gerçekten çok çaba harcadım, hâlâ tam anlayabilmiş miyim bilmiyorum, ama yaptığı işleri seviyorum. Pestilence 1988-1991 arasındaki performansına göre hayatımın gruplarından, yeniden döndüğü günden bu yana olan performansına göre de saygı duyduğum bir grup.

“Obsideo”, kesinlikle dinlenmesi gereken bir albüm. Dinlensin ki, albüm değerlendirilsin, yorum yapılsın. Bakalım insanlar ne diyecek?