Özgür DURAKOĞULLARI

“Jeremias, Foreshadow of Forgotten Realms”; Avusturya’dan bizi selamlayan CIRCLE OF ILLUSION grubunun, uzun bir hazırlık ve kayıt sürecinden sonra dinleyenlerine ulaşan ilk ve (tahminimce) kültleşebilecek albümünün adı. Klavye ve bestelerden sorumlu Gerald Peter’in 2008′den beri uğraşmakta olduğu proje, 2010′da, ana erkek vokalist Taris Brown ile tanışmaları, ve hikaye üzerine çalışmalarıyla ve nihayetinde 2011′de kadronun şekillenmesiyle meyvesini bu yıl vermiş.

Kapaktaki gotik hatun figürü, ve konsept yapı “klişelik” kokusu yaysa da, öncelikle: “müzik hiç öyle değil” ve aslında kapak da öyle değil. Sol kısımdaki beyaz elbiseli hatunu görünce, ve kapağın diğer yarısının da benzer olmasını göz önünde tutunca, klasik bir “iyiyle kötü” hikayesi akla gelse de; sağ taraftaki muhtemel siyah giyimli figürü görmememiz bir soru işaretini beraberinde getiriyor. Grup adındaki “çember” kelimesi, “ilüzyon” kelimesiyle de birleşip; bir yanılgıya uğrayabileceğimizi işaret ediyor. Her ne kadar, albüm ismindeki “önceden sezdirme” (foreshadow) kelimesi, kapağın sağ dışında kalan figürün, sol kısma bakarak yordanabileceğini ima eder gibi olsa da; “ilüzyon” kelimesi bu çıkarıma çomak sokuyor. Şarkı sözlerinde de işlenen “insan duygularının kararsızlığı / dengesizliği” konsepti, yaratılan bu flu ve kopmpleks atmosfer ve kontekstte bir hayli ilginç duruyor.

Daha çok modern progresif rock’ta rastladığımız tarzda ve soundda olan davullar adeta yağ gibi akıyor, muazzam amortisörlü bir taşıta binmişiz gibi bir tecrübe yaşıyoruz bu 80 dakikalık engebeli, virajlı ve labirentli yolculukta. Sound hakkında sözü fazla uzatmaya gerek yok, daha iyisini duymuş muydum emin değilim. Senfonik enstrüman tonları, yer yer keskin, yer yer ise atmosferik klavyeler; çok iyi bas ve gitar tonları; ve tüm bunları muhteşem aktaran bir kayıt.

Performanslara geldiğimizde, en çok bas gitar ve kadın vokaller fark yaratsa da, tümden iyiler bu konuda da. Uzun yıllar uğraşılmış bir kayıt olduğu ise detaylarda kendini gösteriyor. Funky gitarlar üzerine coşkulu erkek vokaller, daha dinamik kısımlarda ise soul ve caz etkili kadın vokaller, metal kısımlarda ise daha agresif tonlamalarda erkek/kadın vokaller kullanmaları gibi zibilyon detaydan bahsediyorum. Sound ve performanslar sayesinde de tüm bu fikirler, harika biçimde eserde vücut buluyorlar.

Şunu belirtmem gerekir ki, bu albümü özellikle kulaklıklarla dinlemek çok daha keyifli. Son derece dinamik bir kayıtla karşı karşıya olsak da, detayları iyi özümseyebilmek için standart bir hoparlör sistemi yeterli değil. (hi-fi sistemim yok, o şekilde de akustiği iyi olan bir odada da dinlenebilir elbet.)

HAKEN’in ilk albümündeki deneysellik boyutundan feragat etmesi, ve tahmin edilebilir müzikler üretmesiyle birlikte, CIRCLE OF ILLUSION onların tahtına oturabilir; kaderleri ve tavırları HAKEN’e benzemezse takip eden kayıtlarda. Bir iki benzetme daha yapmam gerekirse, TO-MERA’nın daha klasik müzik etkili, ve akıcı versiyonu, veya DIABLO SWING ORCHESTRA’nın daha normal ve sapıtmayan hali denebilir Jeremias’ta rastladığımız müzik için.

Sinematik, epik, senfonik+…… +…ik bi müzik falan diye kategorize etmeye gerek yok bu kaydı. Yağ gibi gidiyor abi. Uzun zamandır, dinlerken “acaba ara versem mi” demediğim nadir kayıtlardan da biri aynı zamanda, 80 dakika olmasına rağmen. Bir maniniz yoksa dinleyin. Mesela simetrimaniniz.

Not: Gözümdeki ilüzyon perdesi kalktı. O hatun ortadan fırlamış lan!