Levent MUKAN

5-6 yıllık “ciddi müzik dinliyor olma” tecrübemde herkes gibi birtakım kriterlerim gelişti. Bunlar kişiden kişiye değişen kriterler tabi, kimine gitarlar iyi dersiniz hemen denemek ister, kimine baterist iyi dersiniz falan, böyle gider bu. Bende de aşama aşama gitarlar iyiyse dinlenir oldu, sonra davul oldu, sonra bas oldu, sonra genel bakabilme oldu, gibi.

Son geldiğim durum ise garip oldu biraz. Artık bilmem nesi iyi beni kesmiyor, çünkü artık eşşek yüküyle iyi müzisyen zaten biliyorum, biliyoruz. Şu anki arayışım: “abi adamlar manyak”. Manyak derken kast edilen enstrümana hakimiyet değil, delilik arıyorum artık. Ve rahatlıkla söyleyebilirim ki şu ana kadar dinlediğim en arıza oluşum olabilir Estradasphere.

İşin komiği bana bu adamları biri de önermedi, hatta benden önce dinleyen de olmamıştı (çevremde tabi). Çok garip bir yoldan keşfettim bu grubu, hazır muhabbet tadı almışken ve girizgâhı atlatıvermişken hem nasıl tanıştığımı anlatayım, hem de kenardan köşeden ek bir incelememiz daha olsun.

Bilen bilir (ki yenisi çıkıyor yakında), “Gish” diye bir platform oyunu vardır. Gish adındaki arkadaş (kendisi bir petrol damlası) kız arkadaşıyla takılırken kız arkadaşı kaçırılır ve kanalizasyondan içeri gider. Gish de peşinden tabi. Sonrasının çok bir önemi yok (bilmiyorum aslında evet) ama çıktığı dönem ses getirmiş indie oyunlardandı fizik motoruyla (petrol damlası, petrol damlası gibi davranıyor tabi) ve benim açımdan, müzikleriyle.

Oyunu oynuyorduk iyi güzel de (hotseat olarak inanılmaz eğlendiren oyunlardan kendisi), oyunun garip noktası indie bir oyun için gereksiz derecede sağlam şarkılar barındırmasıydı. Oha neden bu kadar güzel falan diye garipserken o dönemde nedense otun bokun dibini köşesini araştırmak gibi bir huya sahip olan şahsım basit bir şekilde Wikipedia’ya “Gish” yazmayı akıl edemedi. 1 sene falan oldu sanırım bunu akıl edeli. Akıl ettiğimde ise müzikleri Game Audio Logic denen, adından çıktığı kadarıyla oyun müzikleri ile uğraşan bir firmadan iki adamın yaptığını, ha aynı zamanda bu iki adamdan biri olan Tim Smolens’in aynı zamanda Estradasphere adındaki bir grupta bas çalmakta olduğunu öğrendim, aa nedir bu Estradasphere dedim ve 1-2 albümlerini edinmeye karar verdim. Sonra kafayı yedim.

İşin açıkçası “Buck Fever”ı incelememin spesifik bir sebebi yok. Diğer albümlerinden ayrılan bir özelliğinin de olduğunu söyleyemem, adamlar albüm albüm gelişme türevi bir durumu çok önce aşmışlar çünkü. Estradasphere caza da, folka da, avangarda da, metale de (death-black ne ararsanız) dokunan bir grup diyorum, ancak bir Unexpect veya Lykathea Aflame beklenmesin onu da söyleyeyim. 45 çeşit tarzı tepiştirdik çok kralız türevi abilerden bahsetmiyorum. Burada gayet hisli bir şekilde giderken bir anda (ender de olsa) giren blast beat’ler, gitarın bir anda death metal çalmaya karar vermesi ve normalde olmayan (%95 enstrümantal diyebilirim) vokalistin bir anda çıkarak böğürmek istediğine karar verebilmesinden ve bir anda hepsinin birden fikir değiştirip başka bir tarza, artık hangisiyse, geçebilmesinden ve bütün bunların kesinlikle sırıtmıyor olmasından bahsediyorum. Mekaniklik yok, “şurayı şöyle yapalım çok avangard olur bence kanka” yok, hatta “biz böyle çalarken kendiliğinden çıkıyor bunlar” deseler, gayet inandırıcı olabilecek bir yapı var grupta. Dikkat ederseniz halen albümle ilgili konuşmaya başlamış değilim.

“Buck Fever” sadece örnek, şarkı veya albüm olarak tek başına incelenebilecek bir grup değil Estradasphere. Tamamını (veya en azından albümlerden birini) tamamen dinlemedikçe tam bir fikir sahibi olmanız mümkün değil, dinledikten sonra da çok bir fikir sahibi olamıyorsunuz işin açıkçası. Çünkü kesinlikle adamlar arıza ve o kadar yetenek sıçmaktalar ki bunu çok güzel yansıtıyorlar. Hayvanlar gibi folk türevi bir tarzda takılmakta olan bir kemanın arkasına blast beat ekleştirebilen adamlardan bahsediyorum burda. Her ne kadar bu albümde yer almıyor olsa da grup ile ilgili genel bir fikir verebilmesi, canlı performanslarının görülebilmesi ve sitenin genel konseptine de en çok uyan şarkılardan biri olması açısından Smuggled Mutation’ı ekleştireyim:

Bu tarz çok az şarkıları olduğunu da söylemem lazım. Her ne kadar “arıza” diyebileceğim bir tarzları olsa da çok fazla metale kaçtıklarını söyleyemem. Ama dinlenmesinin gerçekten sizde bir şeyleri geliştiriyor olduğunu fark ettiğiniz gruplardan Estradasphere.

Gruptaki her üye n tane farklı enstrüman çalıyor ve iyi çalıyorlar. Last.fm’den kopya çekip kim ne çalıyor yazmaya niyetli değilim, çünkü gerçekten gerek bile yok.

“Buck Fever” yapı olarak üstte 2 saattir uzun uzun anlattığım şekilde işte. Aslında albümün incelemesini resmen aradan çıkardım ama durum bu. Bir de genel bir tanıdıklık hissiyatı aldığımı söylemeliyim. Albümdeki 2. şarkı olan The Dapper Bandits’i ilk kez dinleyen bir arkadaşım “Batman müziği lan bu resmen” demişti, o tarz bir tanıdıklıktan bahsediyorum.

Toparlarsak, “Buck Fever” şaşırtan, ne yapacağı belli olmayan, karman çorman, arıza ama kesinlikle dinleyeni yormayan bir albüm. Başından girilip sonundan çıkılması gereken albümlerden.

Bu yazıdaki bütün “Buck Fever” yazan yerleri gönül rahatlığıyla “Palace of Mirrors”, “Quadropus”, veya “It’s Understood” yapabilirsiniz.