Bu albüme kadar ayıla bayıla dinlediğim Alter Bridge, “Fortress” albümünün kapağını yayınladığında bir an ürktüm. Derdim, kapağın inanılmaz kalitede anlamlı bir çizim, akıl azaltan derecede renk tonlarına sahip süper bir çalışma olmaması değildi. Alter Bridge de bunu yapmıyordu. Koyuyordu bir logo, olup bitiyordu. Bu kapağı da Mark Tremonti’nin akrabası mı ne yapmış zaten. Neyse benim asıl merak ettiğim acaba kapaktaki gibi bir müzik mi olacağıydı. Grunge havalarında gezen, daha durgun bir iş mi? Yoksa bildiğimiz Alter Bridge mi?

Daha sonra dinlemeye başladım. “Cry of Achilles” introsu klasik gitarla girdiğinde “ne kadar tatlı bir giriş” derken aklımın diğer ucu “ama böyle devam etmesin!” diyordu. Aklımın diğer ucunu sevindiren distortion sesi hemencecik yüzüme çarptı. Artık günüm güzel geçebilirdi. Nefis bir şarkıyla açılan albümden ve Alter Bridge’in kalitesinden kuşkum yoktu.

Mark Tremonti yine en güçlü riflerini Myles Kennedy’nin eşsiz sesiyle birleştirip tüm duygularını notalara dökmüş. Bunu ezberden yazmıyorum. Gerçekten de şu anda hard rock dünyasındaki benim için en iyi vokal bu adamlarda. Tremonti ise gitaristliğini dünyaya ben 10 yaşındayken ispatlamış ve o günden beri daha da canavarlaşmış bir adam. Belki hatırlamayanlar olur diye söyleyeyim, geçen sene Tremonti ilk solo albümünü çıkarmıştı ve vokalleri de kendi yapıyordu. Dolayısıyla bu albümde ara ara Tremonti’nin vokallerini de duyuyoruz.

Şarkı yapıları olarak hemen hemen eski albümlerle aynı diyebileceğim bir noktada “Fortress” albümü. Alter Bridge’deki yer yer azgın gallop ritimli kısımlar ve akılda kalıcı nakaratlarla birlikte Creedvari clean arpejlerinden oluşan bir albüm. Ama yine de içinde “Calm the Fire” gibi farklı bir anlayışta ve havada ya da “The Uninvited” gibi daha groove temelli şarkılar da barındırıyor. Bunlar albüme o kadar iyi yedirilmiş ki dinlerken “Fortress” sıkıcılaşmıyor. Myles Kennedy’nin gitarda kendini geliştirmiş olması belli ki gruba epey yaramış. The Mayfield Four zamanlarından beri vokal melodileri olarak devasa tarz değişiklikleri yapmadığını düşünürsek, gitar çalışını ön plana çıkarması, bulunduğu projeler için ciddi bir artı.

Röportajlarında artık işleri bölüştüklerini söyleyen ikiliye işini bilen herhangi bir davulcu ve basçı eşlik edebilir kanımca. Tremonti’nin yazdığı şeyler bir davulcu için adeta şenlik gibidir. Dinlediğiniz anda kafanızda ne çalacağınız canlanıyor. Davulcuyu partilerini yazarken düşünmeye zorlayacak bir şey yok. Hissetsin yeter. Zaten Alter Bridge’in davulcusu da “benim davul stilim hiç pratik yapmamak. HA HA!” diyordu bir röportajda.

“Fortress” grubun kariyerindeki garanti albümlerden biri. Rotasından şaşmadan devam ediyor. Bir dükkana gidip Alter Bridge cdsi alacak olduğunda insan, içinden ne çıkacağını az çok tahmin edebiliyor. İçinden gayet net bir metal/alternative metal/hard rock çıkıyor.

Ha “Fortress” bir “AB III” değil belki benim için ama kesinlikle bolca dinlemeye değer.