Dünyanın en çok konuşulan ve hakkında yorum yapılan grubuyla ilgili bir şeyler yazmaya karar vermek, yazmayı istediğiniz o yazıya hemen başlayabileceğiniz anlamına gelmiyor. Kulağı olan herkesin hakkında yorum yaptığı, bastıkları her notanın sayfalarca tartışıldığı bir grupsanız, “METALLICA yeni albümüyle raflardaki yerini aldı” gibi yorumlar doğal olarak anlamsız kalıyor. Bunun yanında, METALLICA’dan bahsedip de daha önceden söylenmemiş, derinine inilmemiş, “olaya bir de şu açıdan bakmaya ne dersiniz” akımına uyan kelâmlar etmek de pek anlamlı olmuyor. Kısacası, konu METALLICA olunca, herkesin bildiğini herkesle paylaşıyor gibi oluyorsunuz.
Pek çokları gibi, beni de bu müzikle tanıştıran gruptur METALLICA. Delirmediğim için METALLICA’nın geçmişine dair yorumlar yapmayacağım, ancak kariyerleri boyunca ne yaptılarsa, ne kadar saçmaladılarsa, onları asla geri plana atmamış bir insanım. Şu an hayatta en sevdiğim grup değiller belki, ama şu satırları yazabiliyorsam, büyük ölçüde onlar sayesindedir.
“Load”u seven, ancak “ReLoad”a dayanamayan bir insan olarak, “St. Anger” hakkında ne düşünmem gerektiğini epey bir süre bulamamış, gerek olayın “METALLICA” oluşundan, gerek de benim dizginleyemediğim hürmetimden dolayı, BLOWJOB NINJAS ya da GODLESS ASSFUCK adında gruplar yapsa “bu ne lan” diyeceğim pek çok şeyi, genellikle kekolarda rastlanan bir ebleklikle “şurası güzel gibi ya… çok iyi değil, ama kötü de değil, demek ki bayağı iyi” türevi yorumlarla karşılamıştım. “St. Anger”ın bayağı, bayağı vasat, hatta kötü bir albüm oluşu ve yanında getirdiği bin türlü şey ile (Some Kind of Monster, baklava kazaklı psikiyatr abi, Lars’ın saçlarıyla birlikte davul çalma becerisinin de azalması, albümde davul yerine sefer tası kullanılması gibi), METALLICA 1990′lardan beri süregeldiği gibi, yine alay konusu ve hedef tahtası olmuştu.
METALLICA’yı seven ya da sevmeyen insanlara karşı hiçbir yorumum olmasa da, METALLICA’nın yürütülmesi hiç de kolay olmayan bir “şey” olduğu ortada. En iyisi biz geçmişi bir kenara bırakıp “Death Magnetic”e bakalım (el ele atlayalım).
Albümle ilgili beklentilerim, günün birinde başbakan olabilmeye dair beklentilerimle eşit düzeydeydi. Grup, ne kadar uğraşsa da “St. Anger”dan daha kötü bir şey yapamayacağı için, albüme ilişkin en kötü tepkim, “e hadi neyse, en azından St. Anger bikbikbik” şeklinde olabilirdi.
“My Apocalypse”i ilk duyduğumda suratımda oluşan ifade, katıksız bir aptalın surat ifadesiyle aynıydı; “sevindirik olmak” tabirinin görsel karşılığı, o an bedenimde hayat bulmuştu. Sonradan yayınlalan şarkılarla da beklentim arttıkça arttı. Ta ki o kara güne kadar…
Yok öyle bir gün saçmalıyorum. Devam edelim. İnat edip albüm piyasaya çıkana kadar dinlememiş bir insan evladı olarak, “Death Magnetic”i ilk üç dinlemede çok iyi, sonraki dört beş dinlemede iyi, sonraki dinlemelerde de çok iyi şarkıları olan ortalama üstü, ama iyiye daha yakın bir albüm olarak bulduğumu söyleyebilirim.
Albümü metal dinleyen herkes bildiği için, şarkılara girme niyetinde değilim. “Death Magnetic”in ortalamanın üstüne çıkan pek çok yeri olduğu gibi, olmasa da olurmuş kısımları da var. Ancak “Death Magnetic”in olayı, şarkıları, sözleri, elemanların performansları değil elbet. “Death Magnetic”in ilginç yönü, dünyanın en büyük grubunun, belki de kariyerinde ilk kez, başkalarının yorumlarına kulak asarak, hayranların istediği türde bir albüm yapmış olması. Bunun sebebi bu olsun ya da olmasın, belki de Bob Rock’ın grup üzerindeki hegemonyasının bitmesindendir, önemli olan METALLICA’nın gerçek anlamda bir METALLICA albümü yapmış olması. Grup üyelerinin albümün çıkışından çok önce başladığı “Puppets ruhu” olayının muhtemel bir getirisi olan bu durum, arkasında başka niyetler barındırsın barındırmasın, grubu bilen ve bir art niyet taşımayan herkeste, az ya da çok, olumlu düşünceler uyanmasına neden olmuştur diye düşünüyorum. Şahsen ben, elliye arkadan dayamış bu adamlardan artık daha fazlasını beklemiyorum (özellikle de grupta kendi enstrümanını doğru düzgün çalmayı bilmeyen bir insan olunca).
Albümün çıkışını takip eden haftalardaki türlü tartışma da hepimizin malûmu. “Rick Rubin’le böyle kötü bir kayıt nasıl yapılabilir”den, albümün Guitar Hero versiyonunun CD’dekinden çok çok daha iyi olması, üstelik de albümdekinin aksine gümbür gümbür bas gitar içermesine kadar türlü türlü konu gündemi meşgul etti bildiğiniz gibi. Kapakta eski logo kullanıldı diye sevinçten ağlayan oldu arkadaşım sen ne diyosun.
Bu tip konularda diyecek çok bir şeyim yok, şahsen albümün kaydından şikayetçi değilim; lakin albüm yanımda yoksa ve bilgisayardan dinliyorsam, Guitar Hero versiyonunu dinliyorum doğal olarak, o hali çok daha iyi.
Az biraz da detaya girip hepimizi bekleyen o hazin sona doğru yaklaşalım.
Davul çalmayı yeni öğrenen biri izlenimi veren Lars’ın albümün en zayıf noktası olduğu bir ortamda, wah pedalına göbek bağıyla bağlı olan Hammett’ın geri dönen soloları ve Hetfield’ın yer yer sırıtsa da başarılı bulduğum vokalleri, benim açımdan albümün artı puanları. En çok All Nightmare Long, This Was Just Your Lİfe, My Apocalypse ve The Day That Never Comes’ı sevdiğim “Death Magnetic”te, Suicide & Redemption’ın bazı bölümleri ve The Unforgiven III dışında beni bayan pek bir yer yok. Biraz zorlamayla “…And Load For All” şeklinde özetleyebildiğim “Death Magnetic”, ne yaparlarasa yapsınlar gerekenden çok fazla ve çok az değeri eş zamanlı olarak görecek bir grubun, -dediklerine göre- içlerinden gelen şeyi yaptıkları, şahsen samimi bulduğum ve deliler gibi olmasa da beğendiğim bir albümü olarak hayatımdaki yerini aldı.
METALLICA’nın bundan sonra ne yapacağını elbette kestiremiyoruz, o yüzden “olursa” ve “yaparlarsa” gibi varsayımlara girmeyeceğim. “Death Magnetic”, aynı zaman aralığında yaşadığım için kendimi şanslı saydığım ve kariyerlerinin son on beş yılını bire bir takip ettiğim bir grubun, METALLICA’nın elinden çıkabilecek en iyi iş. Bir sonraki albümde bundan çok daha kötüsünü de, çok daha iyisini de yapabilirler. Konu METALLICA olduığunda “ben demiştim”ler, “belliydi abi”ler hep havada kalıyor. O yüzden son bir temennim falan da yok. Şartlar dahilinde olabilecek en iyi albüm olmasından dolayı memnunum. Bunun dışındaki tüm detaylar, şöyle aşağılara doğru inip Kasımpaşa’da ayrı eve çıkabilirler.
Kadro James Hetfield - Vokal, gitar
Lars Ulrich - Davul
Kirk Hammett - Gitar
Robert Trujillo - Bas
Şarkılar 1. That Was Just Your Life
2. The End of the Line
3. Broken, Beat & Scarred
4. The Day That Never Comes
5. All Nightmare Long
6. Cyanide
7. The Unforgiven III
8. The Judas Kiss
9. Suicide & Redemption
10. My Apocalypse
Siteyi anlamsız bir diyaloğa alet etmemek adına, albüm haricindeki yorumları sildim. Siteyi hack’lemekle tehdit eden arkadaşımıza da hayatta başarılar dilerim.
ya bikerede kötü bişey yazmayın ya. efsane bi grubun efsane bi thrash albümü işte. sertlik açısından master albümünden bile sert aslında. ve süper bir albüm.
jason’ın zamanında ayrılış nedeni çok net olmasına karşın adamın parmaklarında iltihap biriktiren bir hastalığa yakalandığına kadar saçma sapan haberlere inanalar bile çıkmıştı. Jason şunu istiyordu : ‘artık değişik şeyler deneme zamanı. Benim vokale geçmem ve james’in davul çalması gibi stüdyo albümlerinde denememiş şeyler…’ Özetle 2 gitar 1 bas ve davulla yapılabilecek sanatın en iyi örneklerini vermiş bir grup, load gibi bu gün herkesin hala tartışmakta olduğu bir albümle bence müzikal açıdan zirve yapmışken ve dahası artık yapacak bir şey kalmamışken jason’a kulak vermeliydi. Nitekim senfoni ve garage albümleri james’ın bu haklı isteğinin olumlu karşılanmasından başka bir şey değildi. Taa ki iş stüdyo albümüne geldiğinde, james’ın lars mağarsına tekrar sığınmasına kadar. Ve Jason gitti. Sonrasında berbat bir albüm ve sonrasında dinlenebilir sayılacak özensiz bir albüm. Şimdi yaşım gereği bir çok arkadaşa şu telkini verebilirim ‘bakın veletler bu adamlar bu müzikte bu güne kadar yapılabilecek en iyi örnekleri verdi..Bundan sonra beklentiniz re-load öncesi bir albümse hiç durmayın çekin gidin..yok derdiniz saygıysa efendi olun ne yaparlarsa alıp dinleyin. bu adamlar bir şekilde bu müziğe bulaşmasaydı milyonlarca insanın metal müzikten haberi bile olmayacaktı.’
boktan sololar denmişti abi tek kelimeyle silip atmayalım kirk yapmış st angerda göremediğim soloları burada gördüm hayalimdeki Metallica albümü değil ama en azından sevdiğim bir metallica albümü oldu.
“St. Anger”ın bayağı, bayağı vasat, hatta kötü bir albüm oluşu ve yanında getirdiği bin türlü şey ile (Some Kind of Monster, baklava kazaklı psikiyatr abi, Lars’ın saçlarıyla birlikte davul çalma becerisinin de azalması, albümde davul yerine sefer tası kullanılması gibi)
Bu yoruma katıldığımı söyleyemicem. St Anger’ın çok yenilikçi bi’ albüm olduğunu düşünüyorum. O sefertası tonlarını daha sonra bir çok grupta duydum.
Bu albüme gelince, Rick Rubin ne bir enstruman ne de kayıt-mix ekipmanlarını kullanmayı bilen bi’ prodüktör. (grubun yalancısıyım) Bob Rock’ın bu işlerde ne kadar yetkin olduğunu son albümü dinleyince daha iyi anladım. Death Magnetic albümündeki sololara bakınca St. Anger’da solo olmamasının ne denli isabetli bir karar olduğunu da görmüş olduk. Halbuki o zaman bu duruma bende üzülmüştüm.
Ne ilginçtir ki ben de bugüne St. Anger’ı yazmıştım ve tam da bahsettiğin şeyden söz etmiştim.
Şimdi baktığımda bu yazıda düzgün açıklayamadığımı gördüğüm bir şeyi vurgulamışsın, o da St Anger’ın Metallica için kötü bir albüm oluşu.
Bakınca gerçekten de böyle düşündüğümü iyi ifade edememişim. Ayrıntısını akşamki yazıda açıkladığım (aslında yine tam olarak başaramadığım) üzere, genel anlamda bakıldığında St Anger’ın kötü bir albüm olduğunu, en iyi ifadeyle “sanmıyorum”. Uzatmayayım, dediklerine yönelik cevapları da içeren yazıyı akşamki yazıda okuyabilirsin.
Tam da ifade etmekte sıkıntı çektiğim bu detayı nokta atışıyla birkaç saat öncesinden vurup açığa çıkardığın için de tebrik ederim. :)
Davulları dinlemesi keyifli bence albümü genişçe dinlemedim ama all nightmare long hoşuma gitti. Lars ulrich ne kadar atak özürlü olsa da benim gözümde keyifli partisyonları olmuş.
@Burak, davul demişken, birileri Lars’a ride’a vurursan acılar içinde öleceksin mi demiş çocukken, neden Metallica müziğinde neredeyse hiç ride kullanılmıyo? Deli olucam.
@Ahmet Saraçoğlu, ilk 2 albümde var yahu, merak edip tüm albümleri dinlemiştim hatta bu durum yüzünden dur parça da vereyim:D kill’m all da baya var hatta bi seek&destroy, anesthesia da bi jump in the fire’da yok sanırım ride the lightningde de fight fire with fire da bi de call of the ktulu da var. Masterla Justice’da var mı hatırlamıyorum emin değilim gerisinde hiç yok halbuki ilk 2 albüme baktığımızda gayet yerli yerinde de kullanmış soloları renklendirmiş falan, şimdi onun yerinde ride-china karışımı,sesinin ride ile alakası olmayan birşey kullanıyor, o değil ne boş işlerle uğraşmışım, bi de bunları ezberlemişim vay anasını.
Ya biz normal dinleyiciler olarak prodüksiyonun bok olduğunu anlayabiliyoruz da bu elemanlar hiç mi düşünmemiş biz böyle bir boku nasıl ortaya koyduk diye. Adamlar işinde profesyonel yahu. Çok hoş parçalar var ama kulaklarımı tırmalıyor yeminle.
işte ilk dinleyişte “işte bu bee” dedirtip, sonraki her dinleyişte kekremsi tatların yükseldiği bir albüm.
baya güzel rifler var, gaza geliyorsunuz falan ama şarkılar bitmiyor abi, ve bu bitmeyen şarkılar ardarda gelice albüm de sündükçe sünüyor. dolayısıyla da albümü her yeni dinleyiş ızdıraba dönüşebiliyor.
“hele …and justice for all gibin kasalım biraz” demişler ama orada değişken yapılar vardı, buradaki gibi şarkının bir bölümünü 3 defa tekrar tekrar çalıp 8 dakikaya çıkılmıyordu. burada ise neredeyse her şarkıda “aha bu sefer bitti” diyorum ama bir bakıyorum şarkı aynı şekilde baştan başlamış, afakanlar basıyor o zaman. dillere destan sçıp sıvamış prodüksiyon da eklenince bunun üzerine kafa kaldırmıyor, haşat oluyor bir süre sonra.
75 dakikalık şu albümü, her şarkıyı yarıya kısaltarak 40 dakikaya indirselerdi çok çok daha vurucu ve etkileyici bir işe imza atmış olacaklardı bence. burada tek gördüğüm st. anger albümünün biraz daha metalik riffler ve sololarla desteklenmiş hali o kadar.
reload’u bile bu albüme tercih edebilirim, o derece. st anger’a 5, reload’a 6.5 veriyorsam bu albüme de en fazla 6 çalışır..
northern darkness’a katılıyorum, şarkılar çok uzun ve çok tekrar edilen bölüm var bu nedenle şarkıları sonuna kadra dinlemeden diğerine atlıyorsunuz. İlk dört albümde de uzun şarkılar vardı ama onlarda tekrar bu kadar yoktu, aynı şarkı içinde farklı melodilere geçiş oluyordu. bu sebeple sıkılmadan sonuna kadar dinlettiriyordu kendini.
bu nedenle bu albüm ilk 4 albümün yanına yanaşamamakla birlikte, st. anger’dan sonra grubun biraz olsun toparlandığını göstermesi açısından yine de başarılı olarak nitelendirilebilir. Benden 7 puan.
9 puanı veriyorum.suicide&redeption süper.kirk en iyi solocu.birde bu adamlar müslüman değil.yani hristiyan.sade görmek ister..seninle kendisini kıyaslamak ister.yani karanlık olmazlar.bunlar beyaz görür.yani süre gelen yaşamla ilerliyor.felsefi şarkıları her zaman olmaz.kaldıki dehşetengiz şöhretler.ve tabana yakın sanatçılar.yani burnunu diken adam değiller.hem senin yerine kendine koyan adam olacak hem canının istediğini yapacak(saNATÇI ÇÜNKÜ..ŞEVK OLACAK).bu kolay değilki.teknoloji okadar dehşet ilerlediki artık insan herşeyi adileştirebiliyor.nasıl bakacağını bileceksin.değeri düşmesin.iyi müzik yapıyorlar.dream theater gibi opeth gibi değil.adamlarda james var.james yani bana hayata tutunma zevkini veriyor.
kardeşler ben pasif metalciyim.ama death magnetic dinler çizgiroman yaparım.sabahları kahvaltıyı yapacak mecalim kalmayınca jamesin judas kiss dinleyerek bana kendimi iyi hissetmeme sebep olduğundan adamın kıymetinin çok yüksek olduğunu bilerek biraz ‘ulan metallica sen ne biçim tanrısın.kusurlusun’diyen insanlar varmış gibi oldum.dedim’güzel belalıyam di gel seni ben alıyam…yani…ben bu adamları seviyorum.hayranıyım elimde değil.daha ne yapsınlar…james-albüm yaptık ya lan işte.zaten netten indiriyonuz.daha ne yapalım mı? diyecekler.takdir etmesini bilelim.ne diyon sen?bak bak. siz özgürlükçü değilmisiniz arkadaşlar..tamam.o halde kalıba sokmayın.çocuk cağının istediğini desin.
@bloodshower,artistik cümle kuracak potansiyelim şuan yok.gidip miller alacağım…benim ne işim var lan burada?nü çalışan bir çizgiroman yapan gsf öğrencisi olup cemaat içinde olmak gibi.yani dün okul dönüşü bizim orada’bizim sette küçük bir meyhane var orada gördüm onu dertli dertli içiyordu.kadehimi kaptığım gibi oturdum yanına..sen miydin sevgilimi çalaaan..neyse bar var.adı’james cook.miller bira istedim.dibe vurdum.ne kadar?hesabı getireyim dedi.dokuz lira jamesliğim gitti.’huu.ah eh.’ceksın oldum.neyse onun büyüsümü beni buraya sürükledi bilmem.benimki şeydir hep daha öteye gidemem.’bide biz bara gidelim bakalım nasıl oluyormuş.”hele aç bakalım metalmıdır cemsmidir şemsmidir..’onun için camianıza saygı duyuyor iyi günler diliyorum.birde cemaat içinde dayak yemiştim.sonra ‘dövülmüş kırılmış korkmuş’bana çok enerji verdi.dayağımı yerim ama zor ölürüm oldu.yani sıfır değilim.sen onsan bizde sekiz falanız.o sebeple metallica önemlidir.bu ülke komedi.ilahi komedi.onun için ne olduğumuzu bilirim.neyse dertlendim iki tek atayım.hepsi pensilvanyalı fetullahın suçu.james kemalıda yanına al fetoyu bas orda!hahahahaaha!hadi sizde gülünde’master of puppetse’bağlayalım.
Kaçırmışız ulan muhabbetleri hep. Sabah sporu olurdu :/
Yannız güzel albüm müzel albüm dedik guitar herodan guitar heroya dinler oldum. Demek ki ya o kadar güzel değil, ya da metallica dinlemek istediğimde aklıma bu gelene kadar açacak tonla albümü var adamların ondan.(ittire kaktıra gene başlıkla alakalı yorum yapabildim he.)
@Blakkheim, evet öyle bir olay var hakikaten, albümü sindirdikten sonra All Nightmare Long hariç hiçbir parçanın yüzüne bile bakmadım. Aslında hepsi çok iyi parçalar ama pek çekici değiller herhalde.
@illuminati, +1 aynen abi bi de The Day That Never Comes ı açıpta dinledim belki bir iki kerede Broken Beat and Scarred o kadar. Bak 3 yıl olcak albüm çıkalı 3 yılda albüm ilk çıktığı yıl haricinde sadece bu 3 şarkıyı ayrıyetten açıpta dinledim o kadar. Ha kötü bi albüm mü deil hatta st.Anger gibi bi maldan sonra ilaç gibi geldi hatta ama işte istediğimiz özlediğimiz beklediğimiz Metallica bu değil.
gerçekten sevdim bu albümü, cidden güzel riflere ve sololara sahip. özellikle all nightmare long (ilk dinlediğim an olduğum yerde kalakalmıştım bu parçada) önyargısız bir şekilde dinlenirse değeri anlaşılacaktır. bir tek the unforgiven III’de bazen atlıyorum şarkıyı, onun dışında hepsi mükemmel işler.
buz gibi bir album. album kapaginin beyaz olmasi isabet olmus.
st.anger’a benzetenlere katilmiyorum. st.anger sicak bir albumken, death magnetic daha soguk bir insan goruntusu cizmekte.
death magnetic’i metallica degilde,herhangi bir grup yapsa yuzune bakilmazdi. st.anger ile bu acidanda tamamen zit yondeler. sarkilarin soguk ve uzun (gereksiz ayni bolumleri tekrar) olmasi, SIKICI yonunu maximuma cikariyor. 4/10
nesi var şu albümün… yok ruhsuz, yok soğuk, ulan load reload st anger’ı toplasan şu albüm edemez… kirk hammet’ın soloları mı boktan, kardeş kirk hammett son 20 yıldan sonra ilk sololarını yazmış tabii kötü olcak… albüme bakıyoruz mükemmel riffler var, albüm gaz… prodiksiyon hmmm, biraz kötü ama benim için sorun yok guitar hero versiyonunu indirdim dinliyorum… black album ve killem alldan bile daha çok severim bu albümü notum 8/10…
@blackroseimmortal, benzer fikirlere sahibim en az black album ve load kadar severim albümü. agresiflik ve sertlik açısından reload ve st. anger’dan kat kat üstündür. gerçi reload’da ne sertliği arıyorsam.
@blackroseimmortal, load james’in en iyi ve en icten vokallerini barindiran bir album ve parcalari enfestir, country havasida cabasi. st anger eglenceli bir album ve buram buram samimiyet kokuyor, kimsenin yapmadigi degisik ve orjinal bir taz. bu iki albumden herhangi bir $arkiyi death magnetic’in tumune degismem. rick rubin zorlamasiyla, hayranlarin istegiyle, thrash kokenlerine donusmeye cabalayan bir gecis albumu goruntusu ciziyor DM.
sololar wooaaah wooaaah woaaaah woooaaah, ayni ritmler ve sarkinin tamamen aynisi calinip duruyor. 7-8 dakika uzatalim diye tekrar tekrar tekrar ayni $ey insana illah dedirtiyor. jamesin vokallerin (bence) en kotusu bu albumde. james’in stanger’daki samimi ofkesi yok ne de load’da ki ictenligi.
prodüksiyonu sağlam olsa çok sevilirdi bu albüm bence. black album load falan güzel prodüksiyounun ekmeğini yemiş albümler. bob rock olsaydı sağlam bi ayar çekerdi şu albüme.
bob rock olsaydı death magnetic çok çok farklı olurdu. kesinlikle thrash elementleri barındırmaz, günümüzün yeni metal akımlarını takip eden bir çalışma olurdu.
Maşallah herkes double platinli 5′er grammy’li aranjör kesilmiş memlekette.Ahmet ertegünle arif mardinin baya katkısı olmuş. Yok hakkaten hoşuma gitti yeni nesil gençlerin bu kadar hakim olmaları müzikin teknik yanına. Ben sizin kadar yalayıp yutmadığım için Mackie 32:8:2 Mixer recording setleri prodüksiyon hakkında yorum yapamıcam. Eminim Sennheiser MD421 ile söylese Jaymz daha billur olurdu sesi ama tabi siz daha iyi bilirsiniz. Metallica için iyi bir geridönüş albümü olduğunu düşünüyorum. Aldığım günden beri arabamın nacizane cd çalarında keyifle dinliyorum. Zaman zaman bazı şarkıalr fazladan uzatılmış gibi gelse de suicide ve cyanide gibi yine de zengin bir albüm olduğunu düşünüyorum. all nightmare long ve broken bana and Justice for all dönemini anımsattı. Kısacası bu albüm St. Anger’la yaşadığım hayal kırıklığını ve karasarlığı dağıtıp gelecek için umut verdi diyebilirim.
Bu albümü beğenmeyenlerin Metallica anlayışlarını çok merak ediyorum. Neyse, benim için efsanevi bir albümdür, tabi yıl 2008 olduğundan ve 80′lere gömülmüş bir grup oldukları inadına hayranları tarafından söylendiğinden sevilmeyecek, kirletilecektir, içine edilecektir. Iron Maiden’a yaptıkları gibi Final Frontier ile. Load gibi üzerinden bir 10 yıl geçsin. O zaman anlarız The Day That Never Comes’ı, Unforgiven III’ü ne bileyim My Apocalypse’i.
@Erşah, Ha bu arada, Load ile Thrash çizgisinden ayrılan Metallica’ya çamur atanlar DM ile Thrash – Heavy çizgisine geri dönen babaları beğenmiyor. Ne kafasıysa söyleyin bu hal ve hareketler.
önemli olan thrash heavy zart zurt olması değil. zorlaya zorlaya tekrar ede ede 7/8 dakika uzunlukta bir kaos olarak nitelendiriyorum DM’i. seven sevebilir tabi.
şimdi bu yazıları en üstten başlayarak okumaya başlayınca sanıyorsunuz ki slayer dan tom , megadeth ‘den dave, iron maiden ‘dan steve , testament ‘den chuck ve aklınıza gelecek en alakalı / alakasız metal grupları ve üyeleri toplanmış şöyle konuşuyorlar : yok, şu solo olmamış bence / solo yok ki – gülüşmeler / bence saçlarıyla çalmış davulu / bahse varım mikrofonu battaniye ile sarmışlardır / saçları dökülmüş / sololar boktan / nerden? / boktan – (kahkaha sesleri) / grup biraz olsun toparlanmış /ne kadar olsun? yarım kilo olsun / rifler iyi mi ?/ kimler? rifler… ve kahkalar böylece sürer giderdi ama bunları biraraya gelip konuşsalardı ancak şehir efsanesi olurlardı ve ancak onların telaffuzuna yakışırdı.
şimdi ben biliyorum evlerimizde gitarlarımız var , iki tane rifi yan yana getirenimiz var , getiremeyenimiz var , üç akorlu bir şarkı yaz desek yazabilenimiz var yazamayanımız var , üstüne bir de master of puppets solosuna benzeyen bir solo atanımız var ya da 40 yıldır atmaya çalışanımız o perde senin bu perde benim dolaşanımız var yahut henüz 40 yaşını görmemiş fakat 40 a geldiğinde bile o soloya 20 yaşındayken baktığı gibi uzaktan bakacak olanımız var ve hatta master of puppets solosu da solo mu diyecek olanımız var ,var da , var. insan gençlik yıllarında en iyi işlerini çıkarır. onlar da öyle yaptılar, ama şimdi biz istiyoruz diye aynı soloları atacak değiller , onlardan , one , fade to black , battery, master of puppets, to live is to die , damage. inc ,creeping death ,sanitarium , orion ve buna benzer birçok şarkısını (gerçi bunları beğenmiyoruz diyenlerinizde olacak ama ne ilginçtir ki beğenirler ve eski metallica da buna benzer şarkılarla yaşarlar solo dedikleri şey onlar için bunlardır) 50 yaşına gelmiş bu adamlardan şimdi ,şu on yıllar içinde böyle şarkılardan birer tane daha yapmalarını beklemek , aslında metallica MÜZİKLERİNE dinlemek dışında hiçbir katkısı olmayan bizlere , kendimize birer haksızlık olur ki biz zamanın geçtiğini herşeyin bir kere yapılabildiğini tekrarların olmadığı hatta tekrarın istenmediği bir dünyada ( bu tekrarları biz istemeyiz – ama olursa : olmadı bu bir tekrar deriz bunu metallica’ya da yapardık eminim) yaşadığımızı unutmuşuz demektir. şimdi kendime soruyorum 40 yaşından sonra en iyi eserlerini yazan ondan önce yazamayan kim vardı diye aklıma kimse gelmiyor ne yabancı ne de yerli müzikte. hepsi 40 tan sonra çoğunlukla kendilerinden beklenenin altında bir performans sergiliyor. şimdi biz 20- 30 yıl önce yazılmış şarkılarını konuşurken o şarkılar yazıldığında kimbilir biz belki 10 yaşında bekli 20 yaşında belki doğmamış idik ve metallica şarkılara imzasını atarken kimbilir nerede büyüyorduk habersiz onca riften , onca solodan onca davul sesinden ve özellikle şarkıların sözlerinden ki biz biliyorum ki sadece soloları dinledik, bir süre anlamadık , hala anlamadığımız çeviremeyeceğimiz birebir bir şarkıyı anlar gibi anlayamayacağımız şarkılar bunlar ve biz sözleri master master diyerek geçiştirdik, ben o kadarını biliyordum bazılarınız da ama biz tümüyle yabancısı olduğumuz bir dilin şarkılarındaki şiirselliği hiç bir zaman yakalayamayız bizim dilimiz Türkçe ancak metallica nın sololarından anlarız o da beğenmediklerimizi : olmamış atamamış soloyu diye bir kenara atarız , metallica nın ise bundan haberi yoktur. death magnetic güzel bir albüm uzun da olsa kısa da olsa , şiirsel ve sadece solo dinlemek isteyenler için eskilerden bir anımsatma olabilir. metallica daha iyisini de yapabilir çok yakında.
herşey iyi hoş sonuçta metallica bu her türlü dinleniyor ama bu şarkılar bitmiyor amk?! Soloları dinlerken kalan süre gerçekten korkutuyor. şarkılar bu kadar uzun olmasaydı ve daha iyi bir yapımla karşımızda olsaydı sanki daha mı iyi olurdu ne? Evet valla da olurdu
Bence bu album “metallica back ulaannn” diye bagirilacak kadar saglam bir album. Kirk in sololarida geri donmus fakat canli performansta calamadigi soyleniyor. Sanirim bunu diyen arkadas bu albumun bazi sarkilarinda ( ozellikle the judas kiss) ozel bir gitar kullandigini gormemis. Lars da oyle aman aman olmasada st anger performansinin kat be kat ustunde. Trijiola da acikcasi kendini bana cok sevdirdi. Black album den sonra ilk defa bas sesi duydum bir albumde. Canli performanslarida cilginca. Seviyorum seni uzun adammm. Ve hetfield, sarap gibi adam daha ne diyeyim. Yaslandikca sesine bir agirlik bir karizma gelmis. Metal muzik icin yaratilmis bir insan kendisi.
Guzel bir album, hatta harika bir album. Broken beat and scarred sarkisinda samimiyetin dibine vurmuslar.nietche den de sozlerin eklenmesi cok guzel olmus. Albumden favori sarkim the day that never comes. Sozleri ve rifflerine bitiriyorum. Olmus bu diyor insan. Uzun lafin kisasi tam bir thrash metal albumu. Cuk diye oturmus. Sozumu unlu bestekar j.hetfield in bir sozuyle bitirmek istiyorum.
Bu albümün moderus versiyonunu dinleyen var mı? Moderus gerçekten bazı bakımlardan çok daha net ama ben yıllardır bu albümün cazır cazur kulak kanatan haline alışmışım, moderus da bana biraz fazla temiz geliyor.
Ben ses mühendisi değilim, veya prodüktör de değilim ama etrafta bunlar gibi olup veya olmaya çalışan insanların yorumlarını geçerek albümün çok iyi olduğunu yazıyorum. Bu albüm metal bir albümdür. Metallica bu sefer de metal yapmak istemiş.
2010′da olumsuz bir yorum yazmışım, o zamandan bu yana albümü baştan sona 5 defa ya dinlemiş ya dinlememişimdir. cidden kafa ütüleyen vasat bir albüm gardaş bu.
Loading ...
güzel riffler ama boktan bi prodüksiyon, boktan sololar, vasat geçişler
o soloları canlı çalamıyor zaten hammett, illa bi yerinde batırıyor.
her ne kadar tepki toplasalar da, eski tatlarını vermeseler de yine Metallica kalitesini hissettiriyor ve her albüm hissettirir eminim.
Siteyi anlamsız bir diyaloğa alet etmemek adına, albüm haricindeki yorumları sildim. Siteyi hack’lemekle tehdit eden arkadaşımıza da hayatta başarılar dilerim.
ya bikerede kötü bişey yazmayın ya. efsane bi grubun efsane bi thrash albümü işte. sertlik açısından master albümünden bile sert aslında. ve süper bir albüm.
jason’ın zamanında ayrılış nedeni çok net olmasına karşın adamın parmaklarında iltihap biriktiren bir hastalığa yakalandığına kadar saçma sapan haberlere inanalar bile çıkmıştı. Jason şunu istiyordu : ‘artık değişik şeyler deneme zamanı. Benim vokale geçmem ve james’in davul çalması gibi stüdyo albümlerinde denememiş şeyler…’ Özetle 2 gitar 1 bas ve davulla yapılabilecek sanatın en iyi örneklerini vermiş bir grup, load gibi bu gün herkesin hala tartışmakta olduğu bir albümle bence müzikal açıdan zirve yapmışken ve dahası artık yapacak bir şey kalmamışken jason’a kulak vermeliydi. Nitekim senfoni ve garage albümleri james’ın bu haklı isteğinin olumlu karşılanmasından başka bir şey değildi. Taa ki iş stüdyo albümüne geldiğinde, james’ın lars mağarsına tekrar sığınmasına kadar. Ve Jason gitti. Sonrasında berbat bir albüm ve sonrasında dinlenebilir sayılacak özensiz bir albüm. Şimdi yaşım gereği bir çok arkadaşa şu telkini verebilirim ‘bakın veletler bu adamlar bu müzikte bu güne kadar yapılabilecek en iyi örnekleri verdi..Bundan sonra beklentiniz re-load öncesi bir albümse hiç durmayın çekin gidin..yok derdiniz saygıysa efendi olun ne yaparlarsa alıp dinleyin. bu adamlar bir şekilde bu müziğe bulaşmasaydı milyonlarca insanın metal müzikten haberi bile olmayacaktı.’
boktan sololar denmişti abi tek kelimeyle silip atmayalım kirk yapmış st angerda göremediğim soloları burada gördüm hayalimdeki Metallica albümü değil ama en azından sevdiğim bir metallica albümü oldu.
“St. Anger”ın bayağı, bayağı vasat, hatta kötü bir albüm oluşu ve yanında getirdiği bin türlü şey ile (Some Kind of Monster, baklava kazaklı psikiyatr abi, Lars’ın saçlarıyla birlikte davul çalma becerisinin de azalması, albümde davul yerine sefer tası kullanılması gibi)
Bu yoruma katıldığımı söyleyemicem. St Anger’ın çok yenilikçi bi’ albüm olduğunu düşünüyorum. O sefertası tonlarını daha sonra bir çok grupta duydum.
Bu albüme gelince, Rick Rubin ne bir enstruman ne de kayıt-mix ekipmanlarını kullanmayı bilen bi’ prodüktör. (grubun yalancısıyım) Bob Rock’ın bu işlerde ne kadar yetkin olduğunu son albümü dinleyince daha iyi anladım. Death Magnetic albümündeki sololara bakınca St. Anger’da solo olmamasının ne denli isabetli bir karar olduğunu da görmüş olduk. Halbuki o zaman bu duruma bende üzülmüştüm.
Ne ilginçtir ki ben de bugüne St. Anger’ı yazmıştım ve tam da bahsettiğin şeyden söz etmiştim.
Şimdi baktığımda bu yazıda düzgün açıklayamadığımı gördüğüm bir şeyi vurgulamışsın, o da St Anger’ın Metallica için kötü bir albüm oluşu.
Bakınca gerçekten de böyle düşündüğümü iyi ifade edememişim. Ayrıntısını akşamki yazıda açıkladığım (aslında yine tam olarak başaramadığım) üzere, genel anlamda bakıldığında St Anger’ın kötü bir albüm olduğunu, en iyi ifadeyle “sanmıyorum”. Uzatmayayım, dediklerine yönelik cevapları da içeren yazıyı akşamki yazıda okuyabilirsin.
Tam da ifade etmekte sıkıntı çektiğim bu detayı nokta atışıyla birkaç saat öncesinden vurup açığa çıkardığın için de tebrik ederim. :)
abi o isik gosterisi nasil ole ya all nightmare longtaki
Davulları dinlemesi keyifli bence albümü genişçe dinlemedim ama all nightmare long hoşuma gitti. Lars ulrich ne kadar atak özürlü olsa da benim gözümde keyifli partisyonları olmuş.
24.03.2010
@Burak, davul demişken, birileri Lars’a ride’a vurursan acılar içinde öleceksin mi demiş çocukken, neden Metallica müziğinde neredeyse hiç ride kullanılmıyo? Deli olucam.
24.03.2010
@Ahmet Saraçoğlu, ilk 2 albümde var yahu, merak edip tüm albümleri dinlemiştim hatta bu durum yüzünden dur parça da vereyim:D kill’m all da baya var hatta bi seek&destroy, anesthesia da bi jump in the fire’da yok sanırım ride the lightningde de fight fire with fire da bi de call of the ktulu da var. Masterla Justice’da var mı hatırlamıyorum emin değilim gerisinde hiç yok halbuki ilk 2 albüme baktığımızda gayet yerli yerinde de kullanmış soloları renklendirmiş falan, şimdi onun yerinde ride-china karışımı,sesinin ride ile alakası olmayan birşey kullanıyor, o değil ne boş işlerle uğraşmışım, bi de bunları ezberlemişim vay anasını.
06.07.2011
@Ahmet Saraçoğlu, Until it sleeps deyip kaçıyorum :D onun dışında ben de hiç duymadım tabii, :D
Ya biz normal dinleyiciler olarak prodüksiyonun bok olduğunu anlayabiliyoruz da bu elemanlar hiç mi düşünmemiş biz böyle bir boku nasıl ortaya koyduk diye. Adamlar işinde profesyonel yahu. Çok hoş parçalar var ama kulaklarımı tırmalıyor yeminle.
bu herifler “köklerimize geri dönüyoruz” dedikçe, köklerini bilmediklerini anlıyorum. bu albüme gülüyorum.
işte ilk dinleyişte “işte bu bee” dedirtip, sonraki her dinleyişte kekremsi tatların yükseldiği bir albüm.
baya güzel rifler var, gaza geliyorsunuz falan ama şarkılar bitmiyor abi, ve bu bitmeyen şarkılar ardarda gelice albüm de sündükçe sünüyor. dolayısıyla da albümü her yeni dinleyiş ızdıraba dönüşebiliyor.
“hele …and justice for all gibin kasalım biraz” demişler ama orada değişken yapılar vardı, buradaki gibi şarkının bir bölümünü 3 defa tekrar tekrar çalıp 8 dakikaya çıkılmıyordu. burada ise neredeyse her şarkıda “aha bu sefer bitti” diyorum ama bir bakıyorum şarkı aynı şekilde baştan başlamış, afakanlar basıyor o zaman. dillere destan sçıp sıvamış prodüksiyon da eklenince bunun üzerine kafa kaldırmıyor, haşat oluyor bir süre sonra.
75 dakikalık şu albümü, her şarkıyı yarıya kısaltarak 40 dakikaya indirselerdi çok çok daha vurucu ve etkileyici bir işe imza atmış olacaklardı bence. burada tek gördüğüm st. anger albümünün biraz daha metalik riffler ve sololarla desteklenmiş hali o kadar.
reload’u bile bu albüme tercih edebilirim, o derece. st anger’a 5, reload’a 6.5 veriyorsam bu albüme de en fazla 6 çalışır..
northern darkness’a katılıyorum, şarkılar çok uzun ve çok tekrar edilen bölüm var bu nedenle şarkıları sonuna kadra dinlemeden diğerine atlıyorsunuz. İlk dört albümde de uzun şarkılar vardı ama onlarda tekrar bu kadar yoktu, aynı şarkı içinde farklı melodilere geçiş oluyordu. bu sebeple sıkılmadan sonuna kadar dinlettiriyordu kendini.
bu nedenle bu albüm ilk 4 albümün yanına yanaşamamakla birlikte, st. anger’dan sonra grubun biraz olsun toparlandığını göstermesi açısından yine de başarılı olarak nitelendirilebilir. Benden 7 puan.
9 puanı veriyorum.suicide&redeption süper.kirk en iyi solocu.birde bu adamlar müslüman değil.yani hristiyan.sade görmek ister..seninle kendisini kıyaslamak ister.yani karanlık olmazlar.bunlar beyaz görür.yani süre gelen yaşamla ilerliyor.felsefi şarkıları her zaman olmaz.kaldıki dehşetengiz şöhretler.ve tabana yakın sanatçılar.yani burnunu diken adam değiller.hem senin yerine kendine koyan adam olacak hem canının istediğini yapacak(saNATÇI ÇÜNKÜ..ŞEVK OLACAK).bu kolay değilki.teknoloji okadar dehşet ilerlediki artık insan herşeyi adileştirebiliyor.nasıl bakacağını bileceksin.değeri düşmesin.iyi müzik yapıyorlar.dream theater gibi opeth gibi değil.adamlarda james var.james yani bana hayata tutunma zevkini veriyor.
25.09.2010
@wolverine, Çok iyi oldu çok da güzel oldu şindi taaam mı
Ne diyorsun dayı sen?
böyle canlılık veriyor, güç veriyor
28.12.2018
@heat, 8 sene sonra sesli güldürdün reis.
Ahmet yine spam mesajları onaylayıp halka mı sunuyorsun?
kardeşler ben pasif metalciyim.ama death magnetic dinler çizgiroman yaparım.sabahları kahvaltıyı yapacak mecalim kalmayınca jamesin judas kiss dinleyerek bana kendimi iyi hissetmeme sebep olduğundan adamın kıymetinin çok yüksek olduğunu bilerek biraz ‘ulan metallica sen ne biçim tanrısın.kusurlusun’diyen insanlar varmış gibi oldum.dedim’güzel belalıyam di gel seni ben alıyam…yani…ben bu adamları seviyorum.hayranıyım elimde değil.daha ne yapsınlar…james-albüm yaptık ya lan işte.zaten netten indiriyonuz.daha ne yapalım mı? diyecekler.takdir etmesini bilelim.ne diyon sen?bak bak. siz özgürlükçü değilmisiniz arkadaşlar..tamam.o halde kalıba sokmayın.çocuk cağının istediğini desin.
25.09.2010
@wolverine, hocam ben seni seviyorum ya
25.09.2010
@wolverine, http://i51.tinypic.com/xfqpl3.jpg
25.09.2010
@Ugur, fuck beni fukmam seni nü beni nümem seni.dünyada bir sen kalsan bakarım çizmem seni.
25.09.2010
@wolverine, özet geç.
25.09.2010
@wolverine, http://images.memegenerator.net/jackie-chan/ImageMacro/1801626/MY-MIND-IS-FULL-OF-FUCK.jpg
25.09.2010
@bloodshower,artistik cümle kuracak potansiyelim şuan yok.gidip miller alacağım…benim ne işim var lan burada?nü çalışan bir çizgiroman yapan gsf öğrencisi olup cemaat içinde olmak gibi.yani dün okul dönüşü bizim orada’bizim sette küçük bir meyhane var orada gördüm onu dertli dertli içiyordu.kadehimi kaptığım gibi oturdum yanına..sen miydin sevgilimi çalaaan..neyse bar var.adı’james cook.miller bira istedim.dibe vurdum.ne kadar?hesabı getireyim dedi.dokuz lira jamesliğim gitti.’huu.ah eh.’ceksın oldum.neyse onun büyüsümü beni buraya sürükledi bilmem.benimki şeydir hep daha öteye gidemem.’bide biz bara gidelim bakalım nasıl oluyormuş.”hele aç bakalım metalmıdır cemsmidir şemsmidir..’onun için camianıza saygı duyuyor iyi günler diliyorum.birde cemaat içinde dayak yemiştim.sonra ‘dövülmüş kırılmış korkmuş’bana çok enerji verdi.dayağımı yerim ama zor ölürüm oldu.yani sıfır değilim.sen onsan bizde sekiz falanız.o sebeple metallica önemlidir.bu ülke komedi.ilahi komedi.onun için ne olduğumuzu bilirim.neyse dertlendim iki tek atayım.hepsi pensilvanyalı fetullahın suçu.james kemalıda yanına al fetoyu bas orda!hahahahaaha!hadi sizde gülünde’master of puppetse’bağlayalım.
İstediğini desin tabii de Türkçe desin biz de anlayalım.
Uğraşmayın çocukla belliki o da google translate mağduru.
Kaçırmışız ulan muhabbetleri hep. Sabah sporu olurdu :/
Yannız güzel albüm müzel albüm dedik guitar herodan guitar heroya dinler oldum. Demek ki ya o kadar güzel değil, ya da metallica dinlemek istediğimde aklıma bu gelene kadar açacak tonla albümü var adamların ondan.(ittire kaktıra gene başlıkla alakalı yorum yapabildim he.)
24.02.2011
@Blakkheim, evet öyle bir olay var hakikaten, albümü sindirdikten sonra All Nightmare Long hariç hiçbir parçanın yüzüne bile bakmadım. Aslında hepsi çok iyi parçalar ama pek çekici değiller herhalde.
20.07.2011
@illuminati, +1 aynen abi bi de The Day That Never Comes ı açıpta dinledim belki bir iki kerede Broken Beat and Scarred o kadar. Bak 3 yıl olcak albüm çıkalı 3 yılda albüm ilk çıktığı yıl haricinde sadece bu 3 şarkıyı ayrıyetten açıpta dinledim o kadar. Ha kötü bi albüm mü deil hatta st.Anger gibi bi maldan sonra ilaç gibi geldi hatta ama işte istediğimiz özlediğimiz beklediğimiz Metallica bu değil.
Broken, Beat & Scarred bile yeter. pek oturup dinlemesemde hala bir metalika var. buda güzel birşey.
doğaçlama yapılmış gibi havası bu albümün. samimi değil, zorlama ve ruhsuz alın size death magnetic. yeni albümde görüşmek üzere :)
önceden ne güzel davul çalıyodu bu ulrich be. şu davulun tonlarına bak bide son iki albüme bak
http://www.youtube.com/watch?v=8avgd-i9QGU
gerçekten sevdim bu albümü, cidden güzel riflere ve sololara sahip. özellikle all nightmare long (ilk dinlediğim an olduğum yerde kalakalmıştım bu parçada) önyargısız bir şekilde dinlenirse değeri anlaşılacaktır. bir tek the unforgiven III’de bazen atlıyorum şarkıyı, onun dışında hepsi mükemmel işler.
20.07.2011
güzel solo ve death magnetic? hayat çok garip.
23.08.2011
@WS, unforgiven 3′ün solosu gayet güzel bence…
24.08.2011
@WS, dikkat edersen kişisel görüşümü belirtmişim orada. bana göre güzel, yani sana laf düşmüyor bu konudaç
lan bu unforgiven III ü niye bir ben seviyom.
20.07.2011
@aaa, çünkü sen duumcusun.
20.07.2011
@hen, iyiymiş lan o zaman
15.03.2012
@aaa, Bende varım. :)
şöyle biraz tıraş edilmeye ihtiyacı var albümün.7/10 alır.
buz gibi bir album. album kapaginin beyaz olmasi isabet olmus.
st.anger’a benzetenlere katilmiyorum. st.anger sicak bir albumken, death magnetic daha soguk bir insan goruntusu cizmekte.
death magnetic’i metallica degilde,herhangi bir grup yapsa yuzune bakilmazdi. st.anger ile bu acidanda tamamen zit yondeler. sarkilarin soguk ve uzun (gereksiz ayni bolumleri tekrar) olmasi, SIKICI yonunu maximuma cikariyor. 4/10
nesi var şu albümün… yok ruhsuz, yok soğuk, ulan load reload st anger’ı toplasan şu albüm edemez… kirk hammet’ın soloları mı boktan, kardeş kirk hammett son 20 yıldan sonra ilk sololarını yazmış tabii kötü olcak… albüme bakıyoruz mükemmel riffler var, albüm gaz… prodiksiyon hmmm, biraz kötü ama benim için sorun yok guitar hero versiyonunu indirdim dinliyorum… black album ve killem alldan bile daha çok severim bu albümü notum 8/10…
24.08.2011
@blackroseimmortal, benzer fikirlere sahibim en az black album ve load kadar severim albümü. agresiflik ve sertlik açısından reload ve st. anger’dan kat kat üstündür. gerçi reload’da ne sertliği arıyorsam.
@blackroseimmortal, load james’in en iyi ve en icten vokallerini barindiran bir album ve parcalari enfestir, country havasida cabasi. st anger eglenceli bir album ve buram buram samimiyet kokuyor, kimsenin yapmadigi degisik ve orjinal bir taz. bu iki albumden herhangi bir $arkiyi death magnetic’in tumune degismem. rick rubin zorlamasiyla, hayranlarin istegiyle, thrash kokenlerine donusmeye cabalayan bir gecis albumu goruntusu ciziyor DM.
sololar wooaaah wooaaah woaaaah woooaaah, ayni ritmler ve sarkinin tamamen aynisi calinip duruyor. 7-8 dakika uzatalim diye tekrar tekrar tekrar ayni $ey insana illah dedirtiyor. jamesin vokallerin (bence) en kotusu bu albumde. james’in stanger’daki samimi ofkesi yok ne de load’da ki ictenligi.
prodüksiyonu sağlam olsa çok sevilirdi bu albüm bence. black album load falan güzel prodüksiyounun ekmeğini yemiş albümler. bob rock olsaydı sağlam bi ayar çekerdi şu albüme.
24.08.2011
bob rock olsaydı death magnetic çok çok farklı olurdu. kesinlikle thrash elementleri barındırmaz, günümüzün yeni metal akımlarını takip eden bir çalışma olurdu.
24.08.2011
@Junkie Ghoul, doğru tabi ama ben albümün aynı olması sadece prodüksiyonun farklı olması kaydıyla söylemiştim. tabi öyle birşey de mümkün değil.
Maşallah herkes double platinli 5′er grammy’li aranjör kesilmiş memlekette.Ahmet ertegünle arif mardinin baya katkısı olmuş. Yok hakkaten hoşuma gitti yeni nesil gençlerin bu kadar hakim olmaları müzikin teknik yanına. Ben sizin kadar yalayıp yutmadığım için Mackie 32:8:2 Mixer recording setleri prodüksiyon hakkında yorum yapamıcam. Eminim Sennheiser MD421 ile söylese Jaymz daha billur olurdu sesi ama tabi siz daha iyi bilirsiniz. Metallica için iyi bir geridönüş albümü olduğunu düşünüyorum. Aldığım günden beri arabamın nacizane cd çalarında keyifle dinliyorum. Zaman zaman bazı şarkıalr fazladan uzatılmış gibi gelse de suicide ve cyanide gibi yine de zengin bir albüm olduğunu düşünüyorum. all nightmare long ve broken bana and Justice for all dönemini anımsattı. Kısacası bu albüm St. Anger’la yaşadığım hayal kırıklığını ve karasarlığı dağıtıp gelecek için umut verdi diyebilirim.
yayınlanmayan şarkılar EP olarak piyasaya sürülmüş
http://en.wikipedia.org/wiki/Beyond_Magnetic
Bu albümü beğenmeyenlerin Metallica anlayışlarını çok merak ediyorum. Neyse, benim için efsanevi bir albümdür, tabi yıl 2008 olduğundan ve 80′lere gömülmüş bir grup oldukları inadına hayranları tarafından söylendiğinden sevilmeyecek, kirletilecektir, içine edilecektir. Iron Maiden’a yaptıkları gibi Final Frontier ile. Load gibi üzerinden bir 10 yıl geçsin. O zaman anlarız The Day That Never Comes’ı, Unforgiven III’ü ne bileyim My Apocalypse’i.
15.03.2012
@Erşah, Ha bu arada, Load ile Thrash çizgisinden ayrılan Metallica’ya çamur atanlar DM ile Thrash – Heavy çizgisine geri dönen babaları beğenmiyor. Ne kafasıysa söyleyin bu hal ve hareketler.
15.03.2012
önemli olan thrash heavy zart zurt olması değil. zorlaya zorlaya tekrar ede ede 7/8 dakika uzunlukta bir kaos olarak nitelendiriyorum DM’i. seven sevebilir tabi.
03.10.2022
@Erşah, 10 yıl değil, 14 yıl geçti, hala bence yarrak gibi albüm
şimdi bu yazıları en üstten başlayarak okumaya başlayınca sanıyorsunuz ki slayer dan tom , megadeth ‘den dave, iron maiden ‘dan steve , testament ‘den chuck ve aklınıza gelecek en alakalı / alakasız metal grupları ve üyeleri toplanmış şöyle konuşuyorlar : yok, şu solo olmamış bence / solo yok ki – gülüşmeler / bence saçlarıyla çalmış davulu / bahse varım mikrofonu battaniye ile sarmışlardır / saçları dökülmüş / sololar boktan / nerden? / boktan – (kahkaha sesleri) / grup biraz olsun toparlanmış /ne kadar olsun? yarım kilo olsun / rifler iyi mi ?/ kimler? rifler… ve kahkalar böylece sürer giderdi ama bunları biraraya gelip konuşsalardı ancak şehir efsanesi olurlardı ve ancak onların telaffuzuna yakışırdı.
şimdi ben biliyorum evlerimizde gitarlarımız var , iki tane rifi yan yana getirenimiz var , getiremeyenimiz var , üç akorlu bir şarkı yaz desek yazabilenimiz var yazamayanımız var , üstüne bir de master of puppets solosuna benzeyen bir solo atanımız var ya da 40 yıldır atmaya çalışanımız o perde senin bu perde benim dolaşanımız var yahut henüz 40 yaşını görmemiş fakat 40 a geldiğinde bile o soloya 20 yaşındayken baktığı gibi uzaktan bakacak olanımız var ve hatta master of puppets solosu da solo mu diyecek olanımız var ,var da , var. insan gençlik yıllarında en iyi işlerini çıkarır. onlar da öyle yaptılar, ama şimdi biz istiyoruz diye aynı soloları atacak değiller , onlardan , one , fade to black , battery, master of puppets, to live is to die , damage. inc ,creeping death ,sanitarium , orion ve buna benzer birçok şarkısını (gerçi bunları beğenmiyoruz diyenlerinizde olacak ama ne ilginçtir ki beğenirler ve eski metallica da buna benzer şarkılarla yaşarlar solo dedikleri şey onlar için bunlardır) 50 yaşına gelmiş bu adamlardan şimdi ,şu on yıllar içinde böyle şarkılardan birer tane daha yapmalarını beklemek , aslında metallica MÜZİKLERİNE dinlemek dışında hiçbir katkısı olmayan bizlere , kendimize birer haksızlık olur ki biz zamanın geçtiğini herşeyin bir kere yapılabildiğini tekrarların olmadığı hatta tekrarın istenmediği bir dünyada ( bu tekrarları biz istemeyiz – ama olursa : olmadı bu bir tekrar deriz bunu metallica’ya da yapardık eminim) yaşadığımızı unutmuşuz demektir. şimdi kendime soruyorum 40 yaşından sonra en iyi eserlerini yazan ondan önce yazamayan kim vardı diye aklıma kimse gelmiyor ne yabancı ne de yerli müzikte. hepsi 40 tan sonra çoğunlukla kendilerinden beklenenin altında bir performans sergiliyor. şimdi biz 20- 30 yıl önce yazılmış şarkılarını konuşurken o şarkılar yazıldığında kimbilir biz belki 10 yaşında bekli 20 yaşında belki doğmamış idik ve metallica şarkılara imzasını atarken kimbilir nerede büyüyorduk habersiz onca riften , onca solodan onca davul sesinden ve özellikle şarkıların sözlerinden ki biz biliyorum ki sadece soloları dinledik, bir süre anlamadık , hala anlamadığımız çeviremeyeceğimiz birebir bir şarkıyı anlar gibi anlayamayacağımız şarkılar bunlar ve biz sözleri master master diyerek geçiştirdik, ben o kadarını biliyordum bazılarınız da ama biz tümüyle yabancısı olduğumuz bir dilin şarkılarındaki şiirselliği hiç bir zaman yakalayamayız bizim dilimiz Türkçe ancak metallica nın sololarından anlarız o da beğenmediklerimizi : olmamış atamamış soloyu diye bir kenara atarız , metallica nın ise bundan haberi yoktur. death magnetic güzel bir albüm uzun da olsa kısa da olsa , şiirsel ve sadece solo dinlemek isteyenler için eskilerden bir anımsatma olabilir. metallica daha iyisini de yapabilir çok yakında.
Benim gayet beğendiğim albüm oldu. Ne kadar istek dışı olsada güzeldi.
herşey iyi hoş sonuçta metallica bu her türlü dinleniyor ama bu şarkılar bitmiyor amk?! Soloları dinlerken kalan süre gerçekten korkutuyor. şarkılar bu kadar uzun olmasaydı ve daha iyi bir yapımla karşımızda olsaydı sanki daha mı iyi olurdu ne? Evet valla da olurdu
My Apocalypse şu Germanwings olayını ne güzel anlatıyo sanki.
Bence bu album “metallica back ulaannn” diye bagirilacak kadar saglam bir album. Kirk in sololarida geri donmus fakat canli performansta calamadigi soyleniyor. Sanirim bunu diyen arkadas bu albumun bazi sarkilarinda ( ozellikle the judas kiss) ozel bir gitar kullandigini gormemis. Lars da oyle aman aman olmasada st anger performansinin kat be kat ustunde. Trijiola da acikcasi kendini bana cok sevdirdi. Black album den sonra ilk defa bas sesi duydum bir albumde. Canli performanslarida cilginca. Seviyorum seni uzun adammm. Ve hetfield, sarap gibi adam daha ne diyeyim. Yaslandikca sesine bir agirlik bir karizma gelmis. Metal muzik icin yaratilmis bir insan kendisi.
Guzel bir album, hatta harika bir album. Broken beat and scarred sarkisinda samimiyetin dibine vurmuslar.nietche den de sozlerin eklenmesi cok guzel olmus. Albumden favori sarkim the day that never comes. Sozleri ve rifflerine bitiriyorum. Olmus bu diyor insan. Uzun lafin kisasi tam bir thrash metal albumu. Cuk diye oturmus. Sozumu unlu bestekar j.hetfield in bir sozuyle bitirmek istiyorum.
BUT WE DIE HARDDDD!!!!!!
Bu albümün moderus versiyonunu dinleyen var mı? Moderus gerçekten bazı bakımlardan çok daha net ama ben yıllardır bu albümün cazır cazur kulak kanatan haline alışmışım, moderus da bana biraz fazla temiz geliyor.
Bu albümün prodüksiyonu ve sound’ı iyi olsaydı ciddi ciddi iyi albüm. Şarkılar kaliteli çünkü. Az önce All Nigtmare Long patlattım, kendime geldim.
Bu albümü sonunda düzeltmişler yeni öğrendim. Sanırım şu anda sadece itunes veya metallica’nın kendi sitesinde dijital formatta bulunuyor.
Youtube’a koymuş biri karşılaştırmak isteyen olursa
https://www.youtube.com/watch?v=eFGmFr0S28U
Ben ses mühendisi değilim, veya prodüktör de değilim ama etrafta bunlar gibi olup veya olmaya çalışan insanların yorumlarını geçerek albümün çok iyi olduğunu yazıyorum. Bu albüm metal bir albümdür. Metallica bu sefer de metal yapmak istemiş.
Slipknot’ın lowa albümüne bir yönden benziyor.İkiside taş gibi albüm ama ikisinde de hit yok gibi bir şey.
2010′da olumsuz bir yorum yazmışım, o zamandan bu yana albümü baştan sona 5 defa ya dinlemiş ya dinlememişimdir. cidden kafa ütüleyen vasat bir albüm gardaş bu.