Kürtajın yasaklanması muhabbetlerinin aklımızı başımızdan aldığı şu günlerde koyduğumuz bu “DYING FETUS” kritiği ile tüm bu tartışmalara tokat gibi cevap vermeyi umarak, yazımıza başlayalım. Bir metal sitesi açmış olmanın en güzel yanlarından biri, sevdiğiniz grupların albümlerini herkesten önce dinleyebilme şansına sahip olmak. Relapse Records’dan gelen bu güzelliği görünce, o sırada yapmakta olduğum işi bırakıp hemen albümün üstüne atladım ve “Descend into Depravity“de iyicene azıtan DYING FETUS’un bu sefer ne yaptığına baktım. Sonra yine baktım, yine baktım, bir kez daha baktım. Albümü dinle dinle, bir türlü doyamadım.
İlginç olan, “Reign Supreme”in, 38 dakikalık süresiyle bugüne kadarki en uzun DYING FETUS albümü olması. Saldırısını kısa ancak seri ataklar halinde yapan DYING FETUS, bu kez de alışık olduğumuz FETUS tınısını aynen koruyan, ancak bir önceki albümde örnekleri görünen teknikleşme sinyallerini yer yer daha da artıran bir profil çizmiş.
Invert the Idols’la kısa ancak dişli bir giriş yapan albüm, “Destroy the Opposition“ı akıllara getiren bir şarkı yapısıyla başlamasından mütevellit, grubun kalıplaşmış müziğine alışkın kemik kitlesini ilk andan gülümsetecektir. DYING FETUS’un hardcore etkilerini olanca öküzlüğüyle sergileyen parça, aralara serpiştirilen dilülülülü sweep’lerle grubun son dönem yüzünü de gözler ve kulaklar önüne seriyor. Akabinde gelen ve 13 yıldır hapis tutulan birinin çıkar çıkmaz intikamını alma yemini niteliğindeki Subjected to a Beating de, başta son kısımlardaki uzun süreli sweep hezeyanı olmak üzere, her şeyiyle tam bir köpeklik.
Albümden önce yayınlanan şarkılardan biri olan Second Skin akılda kalıcı mısra rifiyle, “Hamile olmam ve uyuşturucu kullanmam benim suçum değil… Kimin umrunda, koyayım bebeğe, ölsün gitsin” diye başlayan ve hamilelik esnasında uyuşturucu kullanımını konu eden From Womb to Wate de delirme anlarıyla dikkat çekiyor. Dissidence taramalı girişiyle ve DYING FETUS’un en can yanı olan groove’lu yapısıyla boyun fıtıklarına ortam hazırlıyor. Aynı şekilde In the Trenches da hiç şüphe yok ki konserlerde çalındığı takdirde epey gencin omzunu, orasını burasını morartmasına vesile olacaktır.
Albümde sık kullanılan ancak baymayan bazı formüller var. Yavaş ve orta tempoda giden gaz hardcore riflerinin ardından aniden blast’li sapıtmalara gark olma, veya düşük oktavlarda takılırken bir anda en yükseklere fırlayıp sweep’li gövde gösterileri sunma gibi şeyler, albümün renklenmesine vesile olan ve DYING FETUS gibi oturmuş tınısı olan bir grubun bile bunca albüm sonrasında hâlâ taze gelmesini sağlayan unsurlar.
Şarkılar başta birbirlerine benzer bölümler barındırıyorlarmış gibi gelse de, benim gibi 15. dinlemenizdeyseniz ve tüm albümü sindirdiyseniz, hepsini ayrıştırdığınızı, şarkıların karakterlerini kavradığıızı fark edeceksiniz. Diğer yandan, Revisionist Past gibi, DYING FETUS’un bugüne kadarki en garip ve alışık olmadık şarkı girişlerinden birini de, duyduğunuz anda mutlaka aklınıza yazacak ve grubun daha sunacağı çok fikri olduğunu göreceksiniz.
Albümü irdeledikten sonra, biraz da DYING FETUS’un genel durumundan bahsedelim. DYING FETUS benim nazarımda gerçek bir başarı öyküsüdür. “Destroy the Opposition” gibi bir başyapıtın ardından Kevin Talley ve Jason Netherton gibi iki ana öğesini ve gitarda da John Voyles’u kaybeden grup, eski kalitesinden uzak olarak gördüğüm “Stop at Nothing” ve “War of Attrition”ın ardından, John Gallagher’ın muazam bir gaz alması neticesinde 3 kişiye düştü ve bu 3 kişiyle kendisini adeta tekrardan diriltti. Buradaki başlıca faktör DYING FETUS’un tüm gitar yükünü çeken Gallagher olsa da, şarkı yazımına, sözlere ve vokallere de büyük katkı yapan ve 10 senedir grupla birlikte olan basçı Sean Beasley de artık DYING FETUS için vazgeçilmez bir eleman haline gelmiş durumda. Aynı şekilde, Talley sonrasında gelen hiçbir davulcuya alışamayan ve sırf bu yüzden Talley’siz DYING FETUS albümlerinden yeterli zevki alamayan beni bile tekrar gerçek bir DYING FETUS’çu yapan performansıyla Trey Williams da grup için devasa bir kazanç. Talley kadar akılda kalıcı bir tarzı yok, ancak her şekilde tam bir öküz çocuğu olduğu da yadsınamaz.
Son kelamda diyeceğim, DYING FETUS’un bundan sonra da bu ayarda, kanıksanmış tınısının üstüne farklı elementler koyarak, üstün müzisyenlik içeren ve gaza gelmemenin pek mümkün olmadığı albümler yaparak yoluna devam edeceği. “Reign Supreme” “Descend into Depravity”den çok farklı bir albüm değil, ancak zaten bu kadar kemik bir müzikal yapınız varsa, deneyler yaparak farklılaşma çabaları gütmek de ne kadar mantıklı, tartışılır. Bu sebepten, “Reign Supreme”e de “Descend into Depravity”ye verdiğim notu veriyor, death metalde kalitenin ve tavizsizliğin en önde gelen adreslerinden olan DYING FETUS’u kutluyorum. Hem bu taşaklı albümden dolayı, hem de zor günleri atlatmayı başarıp tekrardan zirveye çıktıkları için.
Kadro John Gallagher: Vokal, gitar
Sean Beasley: Vokal, bas
Trey Williams: Davul
Şarkılar 1. Invert the Idols
2. Subjected to a Beating
3. Second Skin
4. From Womb to Waste
5. Dissidence
6. In the Trenches
7. Devout Atrocity
8. Revisionist Past
9. The Blood of Power
sn. saraçoğlu bu değerlendirmeyi teaser üzerinden falan yapmadınız değil mi… hayır yani, açık açık konuşayım, senin yazıyı görünce 100e yakın torrent vb. siteden aradım ama ulaşamadım bir şeye (öhöm) deli gibi bekliyordum bu albümü…
@Ahmet Saraçoğlu, Siz yazarların kritiklerinin çok az okunup sadece not ve attığınız başlıklara bakıldığının farkında olmanız lazımdı ama. Bir kritiği sadece başlık, resim, şarkı, video ve nottan ibaret yapsak anlaşılmaz bile.
@Ahmet Saraçoğlu, ha evet, ilk yorumu yazınca biraz kendime geldim ve kritiği baştan okurken farkettim mevzuyu. sitede direk başlığı görünce bir an için tüm devreleri zorladık boşuna…
@SeventhSon, o değil, daha biz promoyu tam dinlemeden nete koyuyor bazı blog’lar, promonun bir anlamı kalmıyor o zaman. Mesela daha internette olmayan ve muhtemelen Türkiye’den birkaç kişinin dinlediği bu albüme 25 oy verilmiş, herhalde hepsi Relapse’le anlaşmalı arkadaşlar. :)
Bu albümün klasik sayılan diğer Dying Fetus albümlerinden[Destroy The Opposition-Killing On Adrenaline-Descend İnto Depravity] en büyük farkı prodiksiyonu. Albümde her enstrüman en ince ayrıntısına kadar duyuluyor ki bu az önce saydığım üç albümde bulunmayan bir özellik. Albümün prodiksiyonu-miksajı vs. harika.
Albümde beni çok şaşırtan iki şarkı var.Onun dışında her şey klasik Dying Fetus kalitesi ve bodosluğuna sahip.
Birincisi Dying Fetus her şarkısında irili ufaklı teknik riff’ler ve ritimler kullanan bir grup ama In The Trenches tamamen bu durumun dışında.Neredeyse Hatebreed kafasıyla yapılmış bu şarkı.Hatta vokali Jamey Jasta yapıp The Rise Of Brutality ya da Supremacy albümlerine koysak bu şarkıyı kesinlikle sırıtmaz.
İkinciside The Blood Of Power şarkısının ortasındaki melodik solo.Tüm Dying Fetus diskografisinde [pestilence cover'ını saymazsak] hüzünlü olması amaçlanarak yapılmış tek bölüm.Gerçekten şarkıya farklı bir hava katmış.
Son olarak Devout Atrocity’nin giriş riff’inin köpeğiyim.
Kritik için elinize sağlık.Bu arada bir şey dikkatimi çekti
Invert The Idols ‘un giriş riffi morbid angel fall from grace- 44-50 saniyeleri arasıyla hemen hemen aynı.
ya bi kere albüm mükemmel. baştan sona kusurusuzluk. on numara beş yıldız. megnifisınt. fazla da diyecek bir şey yok artık şu noktada. herifler yabmış. kendime zarar verircesine tüketiyorum. fakat şöylesi nefislikte, öküzlemesine yarmansal bir albümü dinledikten sonra bile, “killing on adrenaline bundan 15 yıl önce çıkmış. 15! vayamuhakoyim. şu rakınrola bakar mısın? hele hele gudolddeyz” dedirtiyorsa bir grup, orada ben en galiz küfürü basarım abi. kimse kusura bakmayacak. orrroooonnzzzbuçocccuklarına bak. oha lan. sen ne yakaroğlusun, sen ne lamba cinisin be dying fetus. <3
La oğlum… gece gece flashback yaşadım sinirlendirdiler beni durup dururken ve bu godoşlar taa 2014′te albüm yazıyoz hacı yea çemkürerek 2015′te çıkacak inş rabbimin izniyle diyolardı. 2016 bitti amınakoyum hala albüm yok. John okusun diye yazıyom, belki John siteye uğrar bi ara.
@Ouz, Vay be, eskiden nasıl da espriler yaparmışım. Ben yeni albümden ziyade bunu daha çok tutuyorum, dayak yiyeceğimi bilsem bile bu her fırsatta söyleyeceğim, evet.
Şu yaz sıcaklarında tekrar açıp dinlemek seni ve odada oradan oraya atlarken kafa sallayıvermek ritmin eşliğinde… Sen nelere kadirsin be Dying!
Eşek gibi albüm dinleyiniz dinletiniz efendim. Şu güne kadar bu güzelliği dinlememiş gönül dostları varsa tek saniye beklememeli. Tek riff ile insanı katil edebilecek güçte bir albüm. Özellikle Invert the Idols’un 1.25′de giren bölümü en masum insanı bile kolayca deliliğin dağlarına savurabilecek güçte. Bambaşkasın be Fetus!
2 sene önce deli gibi Dying Fetus hayranıydım. Sonra ne olduysa dinleyemez oldum. Zerre zevk vermemeye başlamıştı. Bugünlerde tekrar eski iştahla dinlemeye başladım. Eski hazzı alıyorum.
Bazı günler evrenin en güzel albümü gibi geliyor. Bu ayarda bir groove insana pek çok şey yaptırabilir. Dikkatli dinlenilmesi gereken bir albüm. Allah muhafaza…
@lammoth, Destroy The Opposition, Reign Supreme, Wrong One to Fuck With. Bu üç şaheserin tek bir gruptan çıktığına inanamıyorum. Üçünü de ne zaman ayrı ayrı dinlesem “ulan bu albüm daha iyi sanki” hissine kapılıyorum. Evrenin en iyisi mi bilmiyorum ama çok çok iyi olduğu kesin.
(9.11/10, Toplam oy: 175)
Loading ...
ahelehoy diyesim geldi
10 numara başlık.
kritiği görünce aklım gitti :D
Başlığa koptum
yazar burada ironi yapmış. :D eline sağlık ahmet abi.
01.06.2012
@serdar91, sağolasın.
sn. saraçoğlu bu değerlendirmeyi teaser üzerinden falan yapmadınız değil mi… hayır yani, açık açık konuşayım, senin yazıyı görünce 100e yakın torrent vb. siteden aradım ama ulaşamadım bir şeye (öhöm) deli gibi bekliyordum bu albümü…
31.05.2012
@kenibıl, yazının en azından ilk birkaç cümlesini okursak…
31.05.2012
@Ahmet Saraçoğlu, Siz yazarların kritiklerinin çok az okunup sadece not ve attığınız başlıklara bakıldığının farkında olmanız lazımdı ama. Bir kritiği sadece başlık, resim, şarkı, video ve nottan ibaret yapsak anlaşılmaz bile.
31.05.2012
@Jester, biliyoruz tabii. KENDİ KAYIPLARI!!!1!
31.05.2012
@Ahmet Saraçoğlu, ha evet, ilk yorumu yazınca biraz kendime geldim ve kritiği baştan okurken farkettim mevzuyu. sitede direk başlığı görünce bir an için tüm devreleri zorladık boşuna…
31.05.2012
@kenibıl, orrayt. zaten promoları oraya buraya dağıttılar, herhalde birkaç güne düşer nete.
31.05.2012
@Ahmet Saraçoğlu, sırf albümleri beleşe getirmek için açtınız di mi siteyi sdfilk :D
01.06.2012
@SeventhSon, o değil, daha biz promoyu tam dinlemeden nete koyuyor bazı blog’lar, promonun bir anlamı kalmıyor o zaman. Mesela daha internette olmayan ve muhtemelen Türkiye’den birkaç kişinin dinlediği bu albüme 25 oy verilmiş, herhalde hepsi Relapse’le anlaşmalı arkadaşlar. :)
01.06.2012
@Ahmet Saraçoğlu, yolla panpa
01.06.2012
@Rotten Angel, bizden çıkmaz da, başkaları şimdiye koymuş bile olabilir, bakının isterseniz.
01.06.2012
@Ahmet Saraçoğlu, sizden çıkmayacağını biliyorum. geyiğine söyledim zaten.
torrent ile pusudayım merak etmeyin :)
01.06.2012
@Rotten Angel, ahahah
albüm baya güzel gibi geldi bana yayınlanan şarkılardan malum dying fetus.bu arada başlık süper :D
o degilde heralde suana kadar okudugum en az Ahmet-vari kritik. bu kritikten yola çıkarak adrenalinin insan üzerindeki etkisi anlasılabilir.
01.06.2012
@Exorsexist, sevdiğin grubun promosu gelince, coşku bir başka oluyor.
02.06.2012
@Ahmet Saraçoğlu, bence Dyscarnate’i de es geçmemek lazım. en canavar dying fetus klonlarından biri. youtube -> A drone in the hive.
15.08.2023
@Ahmet Saraçoğlu, SEVDİĞİN GRUBUN PORNOSU GELİNCE, COŞKU BİR BAŞKA OLUYOR.
güzel kritik, güzel şarkılar, indirmek lazım bu albümü.
beni tatmin etmedi.
Bu albümün klasik sayılan diğer Dying Fetus albümlerinden[Destroy The Opposition-Killing On Adrenaline-Descend İnto Depravity] en büyük farkı prodiksiyonu. Albümde her enstrüman en ince ayrıntısına kadar duyuluyor ki bu az önce saydığım üç albümde bulunmayan bir özellik. Albümün prodiksiyonu-miksajı vs. harika.
Albümde beni çok şaşırtan iki şarkı var.Onun dışında her şey klasik Dying Fetus kalitesi ve bodosluğuna sahip.
Birincisi Dying Fetus her şarkısında irili ufaklı teknik riff’ler ve ritimler kullanan bir grup ama In The Trenches tamamen bu durumun dışında.Neredeyse Hatebreed kafasıyla yapılmış bu şarkı.Hatta vokali Jamey Jasta yapıp The Rise Of Brutality ya da Supremacy albümlerine koysak bu şarkıyı kesinlikle sırıtmaz.
İkinciside The Blood Of Power şarkısının ortasındaki melodik solo.Tüm Dying Fetus diskografisinde [pestilence cover'ını saymazsak] hüzünlü olması amaçlanarak yapılmış tek bölüm.Gerçekten şarkıya farklı bir hava katmış.
Son olarak Devout Atrocity’nin giriş riff’inin köpeğiyim.
Kritik için elinize sağlık.Bu arada bir şey dikkatimi çekti
Invert The Idols ‘un giriş riffi morbid angel fall from grace- 44-50 saniyeleri arasıyla hemen hemen aynı.
ya bi kere albüm mükemmel. baştan sona kusurusuzluk. on numara beş yıldız. megnifisınt. fazla da diyecek bir şey yok artık şu noktada. herifler yabmış. kendime zarar verircesine tüketiyorum. fakat şöylesi nefislikte, öküzlemesine yarmansal bir albümü dinledikten sonra bile, “killing on adrenaline bundan 15 yıl önce çıkmış. 15! vayamuhakoyim. şu rakınrola bakar mısın? hele hele gudolddeyz” dedirtiyorsa bir grup, orada ben en galiz küfürü basarım abi. kimse kusura bakmayacak. orrroooonnzzzbuçocccuklarına bak. oha lan. sen ne yakaroğlusun, sen ne lamba cinisin be dying fetus. <3
La oğlum… gece gece flashback yaşadım sinirlendirdiler beni durup dururken ve bu godoşlar taa 2014′te albüm yazıyoz hacı yea çemkürerek 2015′te çıkacak inş rabbimin izniyle diyolardı. 2016 bitti amınakoyum hala albüm yok. John okusun diye yazıyom, belki John siteye uğrar bi ara.
Reign Supreme, Dying Fetus’ın en önemli albümü değil, ama en iyi albümü diye düşünüyorum.
“Diyoruz ki bu hasret artık bitmelidir. Bitsin istiyoruz…” Kısacası, nerede kaldı bu yeni albüm?
13.06.2019
@Ouz, Vay be, eskiden nasıl da espriler yaparmışım. Ben yeni albümden ziyade bunu daha çok tutuyorum, dayak yiyeceğimi bilsem bile bu her fırsatta söyleyeceğim, evet.
Şu yaz sıcaklarında tekrar açıp dinlemek seni ve odada oradan oraya atlarken kafa sallayıvermek ritmin eşliğinde… Sen nelere kadirsin be Dying!
Eşek gibi albüm dinleyiniz dinletiniz efendim. Şu güne kadar bu güzelliği dinlememiş gönül dostları varsa tek saniye beklememeli. Tek riff ile insanı katil edebilecek güçte bir albüm. Özellikle Invert the Idols’un 1.25′de giren bölümü en masum insanı bile kolayca deliliğin dağlarına savurabilecek güçte. Bambaşkasın be Fetus!
2 sene önce deli gibi Dying Fetus hayranıydım. Sonra ne olduysa dinleyemez oldum. Zerre zevk vermemeye başlamıştı. Bugünlerde tekrar eski iştahla dinlemeye başladım. Eski hazzı alıyorum.
Devout Atrocity şarkısının 00:38 deki kısmı dinleme sırasında cidden yanınızda kesici,delici birşey olmamasına dikkat edin :))) kendinize yada etrafınızdaki canlı cansız birşeyleri deşme hissi yaratıyor 😃😃
Bazı günler evrenin en güzel albümü gibi geliyor. Bu ayarda bir groove insana pek çok şey yaptırabilir. Dikkatli dinlenilmesi gereken bir albüm. Allah muhafaza…
23.10.2022
@lammoth, Destroy The Opposition, Reign Supreme, Wrong One to Fuck With. Bu üç şaheserin tek bir gruptan çıktığına inanamıyorum. Üçünü de ne zaman ayrı ayrı dinlesem “ulan bu albüm daha iyi sanki” hissine kapılıyorum. Evrenin en iyisi mi bilmiyorum ama çok çok iyi olduğu kesin.
Bu albümü sevmeyen ya death metal sevmiyordur ya da piçtir.
https://youtu.be/LHJZtXI86yM
İnsanlık ve iyilik namına hiçbir şey bulunmayan çirkin ötesi bir albüm. 10/10