LAMB OF GOD’ı çok seviyorum. İlk üç albümlerinin benim için manevi anlamda önemli yer teşkil etmesi bir yana, bu grubu sevmemin başlıca sebebi, “gerçek” olmaları. Evet, LAMB OF GOD, gerçekten de göründükleri gibi olan, zeki, olan bitenin farkında ve “sağlam” adamlardan oluşan bir grup. Neden mi “gerçek”ler? Çünkü tüm popülaritelerine rağmen müzik sektöründen tutun da, piyasayla ilgili sevmedikleri şeylere kadar ne sıkıntıları varsa açık açık söylüyorlar. Çünkü “acaba plak şirketimiz ne düşünür?” demeden açıklamalar yapabiliyor, twitter’dan, oradan buradan -hayranları bile olsa- saçmalayan insanlara ayar verebiliyorlar.

“Grup DVD’si” olayının en sevdiğim yanını işte bu 3 saatlik enerji topunda görebiliyorum. Benim en çok ilgimi çeken grup DVD’leri her zaman için grubun iç dünyasını yansıtan ve “bakın ne manyak hayatımız var ha!”, “oğlum ne kızlar götürüyoruz, ne kalabalıklara çalıyoruz”dan ziyade, grup içi işleyişi, güzel ve kötü anlarıyla gözler önüne serenler olmuştur. “Killadelphia”da işte bunu görüyoruz. “Killadelphia”da, yabancı bir ülkenin bir sokak arasında, birbirlerinin boğazına sarılan, birbirlerinin suratına yumruklar indiren, kafa atan, birbirlerinin kanını kaldırıma bulaştıracak düzeyde kavga eden grup elemanları görüyoruz. Saatler önce binlerce kişinin aklını alan bir müzisyenin, tur sırasında çok özlediği, belki de haftalardır, aylardır görmediği eşiyle biraz vakit geçirbildiği kısa dakikalardaki sevincini, o içtenliğini görüyoruz.

Evet, “Killadelphia”, bence görüp görebileceğiniz en iyi grup DVD’lerinden biri. 1 saatlik deli bir konser ve 2 saatlik bonus materyali ile, verdiğiniz paranın hakkını sonuna dek aldığınız, ses ve görüntü kalitesi kusursuz, bonus materyalleri ise tam anlamıyla “ibretlik” bir çalışma.

“Killadelphia”ya şöyle bir baktığımızda, DVD’den kan, ter ve gözyaşı aktığını görüyoruz adeta. Ne konser görüntülerinde çılgın video efektleri, ne de belgesel kısımlarında fazla bir kırpma ve “güzel gösterme çabası” mevcut. Hayranı olduğumuz o adamları, deli gibi sarhoş şekilde saçmalarken, dayaktan baygınlık geçirmiş halde, kısacası “insan” olarak görüyoruz. Şu aşağıdaki videoya bir bakın ve böyle bir şeyi herhangi bir grup videosunda görüp göremeyeceğinize siz karar verin.

Konser kısmına bakınca, “Ashes of the Wake” ve öncesindeki albümlerden çalınan 15 parça görüyoruz. Cidden tertemiz icra edilmiş, seyircinin coşkusunu da olanca manyaklığıyla yansıtan, çok gaz bir performans. Zaten LAMB OF GOD’ı canlı izlemiş, hatta konser videolarını görmüş biri bile grubun sahnede nasıl dehşetengiz olduğunu bilir, o yüzden performans namına çok da bir şey açıklama gereği görmüyorum.

DVD’nin en büyük kozu durumundaki yol belgeseli haricinde, elimizde soundcheck videoları, grup elemanlarıyla röportajlar, elemanların bazı şarkıların nasıl çalındığını gösterdiği bölümler, klipler gibi ekstra ciciler var.

LAMB OF GOD sevip sevmemenize bakmaksızın tavsiye edeceğim bu DVD’yi, grubun müziğine uzaksanız ve konser kısmını izlemek istemeseniz bile, sırf yol belgeseli için bile görmenizi tavsiye ederim. Turlayan, çok fazla turlayan bir grubun yaşamını çok detaylı şekilde gösteren ve olayın sanıldığı kadar eğlenceli olmadığını gözler önüne seren, az önce de dediğim gibi, tam anlamıyla “ibretlik” bir çalışma.

LAMB OF GOD’ı seviyorum, baya seviyorum ve bu DVD’nin bunda epey etkisi var.