Günümüz müzik sektörü çok sevimli. Yepyeni bir kardeşlik kurulmuş gibi birbirlerine konuk olmalar mı dersin, konserde ansızın ortaya çıkıp eşlik etmeler mi… Ne istersen! Mikael Akerfeldt ve Steven Wilson’ın durumu da böyle. Aslında ortalıkta bir de Mike Portnoy vardı ama kayboldu sonra. Daha doğrusu, müzikal farklılıklardan dolayı şutlandı.
Proje gündeme ilk geldiği sıralarda Mikael ve Steven bir beste yapmışlar aslında. Cut Ribbons adında. Porcupine Tree sound’una oldukça yakın bir parça bu. O dönemlerde muhtemelen pek de beğenilmeyip beste aşamasında bırakılmış. Steven Wilson’ın interneti keşfetmesinin memnuniyetiyle delirdiğimiz son birkaç ayda, Cut Ribbons yayınlandı. Davullar dışında tüm enstrümanlar Steven Wilson tarafından çalınmış. “Insurgentes” kayıtları sırasında da Gavin Harrison’a davullara el atması salık verilmiş.
2011 yılına dönüp yine ufak bi özet geçelim; Mike Portnoy saçmalıklarıyla, Mikael Akerfeldt hayranlarını köpürten açıklamaları ve “Heritage“ıyla, Steven Wilson ise King Crimson remix’lemelerinden kafayı bozduğu yeni projesi Grace For Drowning mükemmelliğiyle meşgul. İnsanlık tarihinin en progresif Eylül’ünden sonra, Mike ve Steve, Storm Corrosion için çalışmaya başladıklarını beyan ediyorlar. Albümün, “Heritage” ve Grace For Drowning’i tamamlayacak, üçlemenin son parçası olduğunu açıklıyorlar. Kayıtlar sırasındaki diğer açıklamalar da kısaca şu şekilde; “…pek çoğunuz nefret edeceksiniz. Tüm beklentilerinizi yutun.” Buna rağmen ben de dahil olmak üzere herkes yeni bir Raider II ve Haxprocess bekliyor. Kayıtlar tamamlanıyor, kapak ve şarkı listesi açıklanıyor ve BUM!
Drag Ropes minimal ama mükemmel klibiyle yayınlanıyor. Beklentilerden çok uzak, biraz anlamsız. Progresif müziğin piyasada tanınan ikilisi, mütevazı ve pek çokları için çok “sıkıcı” bir şarkı yapmış. Özellikle Opeth hayranlarının artık nefret ettiği, “Mikael’in aradığı o progresif tını” yok. Grace for Drowning’den bilinen ama yine de çok iyi kompoze edilen sound… Hmm, yok! Daha önce sadece Steven’ın denediği atmosferik hava var, buna rağmen enstrümanların çoğunun Akerfeldt tarafından yazıldığı ve çalındığı ise bariz. Vokaller ise Akerfeldt ile başlayıp yine onun vokaliyle sona eriyor. Parçanın ortasında nefis Akerfeldt/Wilson akapellası bile var. Mike ve Steven’ın seslerini bol bol duyacağımızın müjdesiyle dolu Drag Ropes’un ardından, albüm çıkıyor ve BUM! (2)
Artık albüm elimizde. Şöyle devam edelim; Storm Corrosion beklenenden çok çok farklı bir albüm. Tanımlamak gerekirse, bir soundtrack albümü. Zaten Steven Wilson, albümün ancak görsellerle birlikte dinlendiğinde tam olarak anlaşılabileceğini belirtiyor. Drag Ropes’un kısa film tadındaki klibi de bunu kanıtlıyor.
Albüm; sakin. Su gibi akıyor, fırtınanın ve tozun kokusunu hissettiriyor. Hafif ürperti var, uğursuzluk ve gerilim had safhada. Karşımızda, atmosferini başarıyla yayan bir ilk albüm var. Bunun tabii ki en büyük nedeni Steven Wilson’ın müziğe duygu katmadaki başarısı bence. Her ne kadar enstrümanların çoğunun Akerfeldt tarafından yazılıp çalındığını iddia etsem de, buradaki büyük patron Steven Wilson. Albümdeki vokallerin hemen hemen hepsi ona ait. Akerfeldt’i sadece Drag Ropes ve Ljudet Innan’da (İsveççe “eski ses” anlamına geliyormuş) duyabiliyoruz. Yalnızca iki şarkıda vurmalı var, ki bunlar da Gavin Harrison’a emanet edilmiş.
Folklorik öğelerin önemli yer tuttuğu, deneyselliğin kulak kirletmediği bir albüm “Storm Corrosion”. Porcupine Tree ve Opeth hayranlarının muhtemelen ilgisini çekmeyecek nitelikte. Buna rağmen Bass Communion başta olmak üzere Steven Wilson projelerini sevenlerin, post rock ve krautrock olaylarına merakı olanların çok çok sevebileceği bir albüm. Aslında ikili belli bir hedef kitlesi seçmemiş. Mastodon’un “Crack The Skye” albümü için “progresifçi eski kurtların sevebileceği bir albüm yapmak istedik” açıklamalarıyla tamamen ters bi tutumdalar. (“Crack The Skye”ın köpeğiyim bu arada, yermeye yeltenmeye dilim varmaz bile, eheh.)
Elektronik müzikten delice hoşlanan kız arkadaşım bu albüme bayılıyor mesela ya da anneannem odaya daldığında “tüylerim diken diken oldu müzikten” diyebiliyor. Bir şekilde dinleyeni etkileyebiliyor anlayacağınız.
İcra edilen müzik göz önüne alındığında, albüm çok kısa sürüyor aslında. Memnuniyetsizliğim de bu noktada açığa çıkıyor. Bu sıkıntıyı da daha fazla kliple kotarabileceklerine inanıyorum. Sinyalleri veriliyor zaten. Kısmen Drag Ropes ve Lock Howl dışında, “sıradan” müzik dinleyicisinin ilgisini çekebilecek hiçbir şey yok.
Roadrunner Records etiketiyle piyasaya sürülen “Storm Corrosion” harika bir projenin başlangıcı. Steven Wilson artık kendi solo projesine ve Storm Corrosion’a yöneleceğini açıkladı. Bu noktada devamının geleceğine kesin gözüyle bakıyorum. Zaten grup için yapılan promosyon o kadar fazla ki şimdiden geniş bir kitlenin gruptan haberi olduğuna eminim. Müziğin derin dehlizlerini mıncıklamak isteyen her dinleyiciye bu albümü tavsiye ediyorum. Pişman olmazsınız hani.
Açıkça söyleyeyim, arka plan müziğini 9 üzerinden değerlendiririm. Ve bu albüm en az bi 8′i hakediyor. İnsanı sıkmayan bir deneysellik var. Sesler herzamanki gibi kulağa çok güzel geliyor. Atmosfer güçlü, şarkı yazımı güçlü… Bu arada Storm Corrison nasıl bi parçadır, diyar diyar gezdiriyor adamı.
Valla onu bunu bilmem, albüm benim için su gibi akmadı. Baştan sona zor dinledim. Albümü dinleme içerisinde çoğu kez elim mp3′ü durdurma tuşuna gitti, zor engel oldum. Şuan için vasat bir albüm bana göre. İleride alışıp fikirlerim değişebilir elbet. Ama bu albümde bazı yerlere harbi harbi katlanamadım.
Ortada kaliteli bir kayıt’ın olduğu kesin.Ama albüme bir etiket yapıştırmak gerekirse ‘Zor’ diye nitelendirmek en doğrusu olur.Gerçekten de albümü bir çırpıda sindirmek,hazmetmek kolay iş değil.Birde albümden baya bir film müziği çıkar gibi görünüyor.10 üzerinden 8′i gerçekten hakeder bir albüm.Merak ettiğim konu ise:
Steven Wilson’un neden bu kadar ön planda olduğu?
Mikael biraz arka planda kalmış sanki.Vokallerde özellikle hep steven karşımıza çıkıyor.Sadece vokallerde değil tabi kendi müziğini,kendi stilini baya bi önde tutmuş.Hani hiç tanımasak ve dinlesek albümü.aaa bu steven wilson albümü değil mi diye sorarız hemen.Mikael;Steven’a baya bi hayran.Benim bu albümden çıkardığım sonuç bu.Ama Mikael’in Opeth’te,Bloodbath’ta veya diğer projelerinde bildiğimiz,tanıdığımız Mikael görünmüyor pek albümde.Mikael’in vokalleri bile Steven’ımsı gibi geldi bana.Bu arada Ljudet inan bir klasik oldu bile bence.
Kritik te çok iyi.Ellerine sağlık.
@saw you drown, Evet benimde hoşuma gitmedi bu durum en iyisi Mikael’den solo bir proje beklemek, Kimsenin etkisi altında kalmadan sadece onun süzgecinden geçecek bir albüm, türü farketmez istediği tarzda yapsın, Onun büyüleyici sesi türler-üstü..
@saw you drown, şimdi ben bunu nedenlerle açıklarsam satırlarca sürer ve bir kaç arkadaş bundan hoşlanmayabilir zaten bu ikisi hakkında bir şeyler yazdım mı top bana dönüyor bombalanıyorum.:) açıkçası dokunulmaz kişilikler bunlar. sadece albüm beklentilerimin oldukça altındaydı diyebilirim. bahanesi oldukça çok ama… işte.:)
@b, Açıklarsan daha iyi olur bence.Tabi ki kusursuz bir albüm değil.Ama ben pek eleştircek nokta pek bulamadım.Daha doğrusu albümü eleştiren de yok.Duymak istiyorum bu bahaneleri.Lütfn. (:
Yakın zamanda bu albüme tekrar sardım, neredeyse her gün dinliyorum. Bence başarılı bir girişim, özellikle Drag Ropes, Lock Howl ve Hag cidden müthiş.
Ancak hem Mikael de, hem Steven Wilson’da etkilenimleri fazla fazla gösterme huyu yok değil. :) Neredeyse her Storm Corrosion röportajında bir Scott Walker lafı geçiyor, o da boşuna değil. Bereket bunu orijinal bir şekilde ortaya dökebilecek kadar yetenekli müzisyenler. Umarım devamı gelir projenin.
”Elektronik müzikten delice hoşlanan kız arkadaşım bu albüme bayılıyor mesela ya da anneannem odaya daldığında “tüylerim diken diken oldu müzikten” diyebiliyor. ”
hehe bu yoruma güldüm.
Ben bu albümü fırtınalı yağmurlu bi günde keşfettiğim için albüme aşık oldum resmen. albümdeki tüm atmosferi özümsedim yani.
Storm corrosion isimli parça en sevdiğim. Albüm komple harika ama özellikle lock howl ve hag isimli parçalar çok sıradışı olmuş. Hag ortasında bi bateri solo var hoşuma gitti o.
Umarım proje devam eder ama yıllar sonra artık Mike ve Steven dede falan olunca hadi storm corrosion vol.2 yapalım derler diye tahmin ediyorum.
Loading ...
içimden bi ses mikael’in sırf bu proje yüzünden opeth’i piç ettiğini söylüyor. sanırım doğru bi ses.
15.05.2012
@mahmud, Olan esas Porcupine Tree’ye oldu. :(
15.05.2012
@mahmud, James Hetfield boşuna (diğer Metallica üyelerine) ”yan projeye girene ben de girerim” demiyor.
Açıkça söyleyeyim, arka plan müziğini 9 üzerinden değerlendiririm. Ve bu albüm en az bi 8′i hakediyor. İnsanı sıkmayan bir deneysellik var. Sesler herzamanki gibi kulağa çok güzel geliyor. Atmosfer güçlü, şarkı yazımı güçlü… Bu arada Storm Corrison nasıl bi parçadır, diyar diyar gezdiriyor adamı.
Kritik çok güzel olmuş, klavyene sağlık.
Valla onu bunu bilmem, albüm benim için su gibi akmadı. Baştan sona zor dinledim. Albümü dinleme içerisinde çoğu kez elim mp3′ü durdurma tuşuna gitti, zor engel oldum. Şuan için vasat bir albüm bana göre. İleride alışıp fikirlerim değişebilir elbet. Ama bu albümde bazı yerlere harbi harbi katlanamadım.
15.05.2012
@Rotten Angel, bir metallica değil, evet.
16.05.2012
@ege, bir metallica “olamaz” zaten, evet.
16.05.2012
@ege, dalga mı geçiyorsun? aynı fikirden değilsen abuk yorum yapma.
16.05.2012
@Rotten Angel, saygılaaar.
Ljudet Innan derim başka da birşey demem.
16.05.2012
albümün atmosferi alıp götürüyor. steven wilson’ın vokalleri muazzam, özellikle ljudet innan’da. kitapla beraber de pek güzel gidiyor.
porcupine tree’ye ara vermesine üzüldüm, steven wilson’ı klonlamak gerekiyor sanırım.
16.05.2012
@Birtan, “steven wilson’ı klonlamak gerekiyor” hehe katıldım.100 yılda bir gelir böyle adamlar.
Ortada kaliteli bir kayıt’ın olduğu kesin.Ama albüme bir etiket yapıştırmak gerekirse ‘Zor’ diye nitelendirmek en doğrusu olur.Gerçekten de albümü bir çırpıda sindirmek,hazmetmek kolay iş değil.Birde albümden baya bir film müziği çıkar gibi görünüyor.10 üzerinden 8′i gerçekten hakeder bir albüm.Merak ettiğim konu ise:
Steven Wilson’un neden bu kadar ön planda olduğu?
Mikael biraz arka planda kalmış sanki.Vokallerde özellikle hep steven karşımıza çıkıyor.Sadece vokallerde değil tabi kendi müziğini,kendi stilini baya bi önde tutmuş.Hani hiç tanımasak ve dinlesek albümü.aaa bu steven wilson albümü değil mi diye sorarız hemen.Mikael;Steven’a baya bi hayran.Benim bu albümden çıkardığım sonuç bu.Ama Mikael’in Opeth’te,Bloodbath’ta veya diğer projelerinde bildiğimiz,tanıdığımız Mikael görünmüyor pek albümde.Mikael’in vokalleri bile Steven’ımsı gibi geldi bana.Bu arada Ljudet inan bir klasik oldu bile bence.
Kritik te çok iyi.Ellerine sağlık.
16.05.2012
@saw you drown, Evet benimde hoşuma gitmedi bu durum en iyisi Mikael’den solo bir proje beklemek, Kimsenin etkisi altında kalmadan sadece onun süzgecinden geçecek bir albüm, türü farketmez istediği tarzda yapsın, Onun büyüleyici sesi türler-üstü..
17.05.2012
@önder, Aynen.Hiçbir etki altında kalmadan.Sadece mikael (:
çok progressive.
5/10
17.05.2012
@b, Nedenleriyle açıklarsanız baya bir sevineceğim sanırım.5/10′un bir bahanesi olmalı,değil mi?
23.05.2012
@saw you drown, şimdi ben bunu nedenlerle açıklarsam satırlarca sürer ve bir kaç arkadaş bundan hoşlanmayabilir zaten bu ikisi hakkında bir şeyler yazdım mı top bana dönüyor bombalanıyorum.:) açıkçası dokunulmaz kişilikler bunlar. sadece albüm beklentilerimin oldukça altındaydı diyebilirim. bahanesi oldukça çok ama… işte.:)
24.05.2012
@b, Açıklarsan daha iyi olur bence.Tabi ki kusursuz bir albüm değil.Ama ben pek eleştircek nokta pek bulamadım.Daha doğrusu albümü eleştiren de yok.Duymak istiyorum bu bahaneleri.Lütfn. (:
Abi bu adamların son zamanlardaki entel duruşlarına hastayım, talk show falan yapmalılar haha.
http://www.youtube.com/watch?v=u5sFcwRgSWI
23.05.2012
@Jester,Tek kelimeyle harikalar.Asaletleri yeter be.Entel duruşlarına kurban :)
bunlar hiç bir şey aslında, geriden geliyorlar. daha entelleri mevcut.
24.05.2012
@b, en entelleri bunlar
özümsemeye başladıkça çok daha kaliteli ve keyifli bir albüm olduğunu anlıyorsunuz.
yılın en iyilerinden..
olmuş aga bu albüm. olmuş… her dinleyişimde ayrı haz veriyor.
Yakın zamanda bu albüme tekrar sardım, neredeyse her gün dinliyorum. Bence başarılı bir girişim, özellikle Drag Ropes, Lock Howl ve Hag cidden müthiş.
Ancak hem Mikael de, hem Steven Wilson’da etkilenimleri fazla fazla gösterme huyu yok değil. :) Neredeyse her Storm Corrosion röportajında bir Scott Walker lafı geçiyor, o da boşuna değil. Bereket bunu orijinal bir şekilde ortaya dökebilecek kadar yetenekli müzisyenler. Umarım devamı gelir projenin.
”Elektronik müzikten delice hoşlanan kız arkadaşım bu albüme bayılıyor mesela ya da anneannem odaya daldığında “tüylerim diken diken oldu müzikten” diyebiliyor. ”
hehe bu yoruma güldüm.
Ben bu albümü fırtınalı yağmurlu bi günde keşfettiğim için albüme aşık oldum resmen. albümdeki tüm atmosferi özümsedim yani.
Storm corrosion isimli parça en sevdiğim. Albüm komple harika ama özellikle lock howl ve hag isimli parçalar çok sıradışı olmuş. Hag ortasında bi bateri solo var hoşuma gitti o.
Umarım proje devam eder ama yıllar sonra artık Mike ve Steven dede falan olunca hadi storm corrosion vol.2 yapalım derler diye tahmin ediyorum.
9/10