# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
DARK SUNS – Orange
| 16.03.2012

Turunculara bürünmüş delilik.

İlişkilerin en heyecanlı zamanı ne zamandır? Kimilerine göre bir insanı sevgilin olarak tanımaya başladığın zaman, kimileri bunu daha da abartır ve der ki “Ah o sevgili olmaya çalıştığımız zamanlar ne heyecanlıydı. Peşinden koşar, anlamaya çalışırdım.” Bu iki birbirine yakın tipin haricinde bir de benim tarzıma yakın olanlar vardır ki bir insanda yalancı gizemler istemez onlar. Ne olduğunu bir çırpıda anlayıp gün geçtikçe onunla ilgili yenilikler farketmek ister. Ben müzikte de bu bir çırpıda ne numara döndüğünü anlayıp sonradan yenilikler farketmek isteyen adamım.

Dark Suns’ın bu albümünü de aynı hevesle dinlemeye başladım. İlk başta itici geldi. Yorucu geldi. Bu da haliyle konuya ön yargılı yaklaşmama sebep oldu. O yüzden şansımı tekrar denemek üzere ara verdim. 2 hafta ara verdikten sonra bir daha dinledim. İlk seferde hiç ısınamadığım bu albümle ilgili fikrim öyle çabuk değişti ki kendim bile inanamadım.

Daha önce 3 albüm çıkaran grup progressive müziğin o yıllanmış havasını modern zamanla harmanlıyor. Hammond Organlar, bazı yerlerde duyduğumuz üflemeliler, bunların üzerine gelen rock soundlu gitarlar ve tombul davullar albümü adeta 70’lerden fırlamış bir havaya sokmuş. Kimi zaman Leprous kimi zaman Pink Floyd dinliyor gibi hissetmeniz grubun müziğinin kalitesi için fikir veriyor sanıyorum.

Albümün tam ortasındaki dinlendirici şarkı “Not Enough Fingers” dinleyiciye 5 dakikalık mola verdiriyor ve film izliyormuş hissine kapılmanızı sağlıyor. Ayrıca ufak bir anektod; 5. şarkının süresinin tam olarak 5:00. Yani kasıtlı yapıldığı belli.

Daha önce vurguladığım “eski kafa progresif rock ve yeni dönem progresif müziğin güzel bir harmanı” konusuna dönersek, bu harmanda davulun rolünün çok önemli olduğuna inanıyorum. Zira beklenmeyen zamanlarda çaldığı ritimler ve enerjik tarzı müziğe modern bir renk katıyor. Sıkça trampetteki oyunları ve hayalet nota diye tabir edilen vuruşlarla dinamik bir ritim dinliyoruz.

Kanımca bu tarz albümlerin sıkıntılı tarafı albüm bittikten sonra pek bir şey hatırlayamamanız. Dinlediğiniz sırada müziğe hayran kalıyorsunuz fakat müzik bittiği an o sıkça hissettiğiniz duygu patlamalarının hiç biri aklınızda kalmıyor. Bu da grubu özgün olsa da “canım çekti bir Dark Suns dinleyeyim” durumuna sokamıyor.

Tüm bunların yanında hoş bir nakarata sahip “Elephant” ilginç bir giriş şarkısı olarak “Toy” müzikal yapısındaki kompleks ve duygu bakımından “Ghost” albümün öne çıkan şarkıları.

7/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.64/10, Toplam oy: 11)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2011
Şirket
Prophecy Productions
Kadro
Niko Knappe: Vokal, Davul, Perküsyon
Maik Knappe: Gitar, Vokal
Torsten Wenzel: Gitar, Vokal
Jacob Müller: Bas Gitar
Ekkehard Meister: Klavye
Şarkılar
01. Toy
02. Eight Quiet Minutes
03. Elephant
04. Diamond
05. Not Enough Fingers
06. Ghost
07. That Is Why They All Hate You In Hell
08. Vespertine
09. Scaleman
10. Antipole
  Yorum alanı

“DARK SUNS – Orange” yazısına 2 yorum var

  1. Fitil says:

    Sınırlarını aşan, karadan farklı renklere bürünen metal müzik kalıpları içinde bu albüm hakkında düşünceleri merak ediyordum..Önyargısızca dinlemesi gerektiğine inanarak ayrı bir bakış açısıyla tekrar yorumlanmasını dilerim bu eleştirinin..

  2. oh yes! says:

    Dark Suns’ın diğer albümlerini beğenmemişken Orange’ı çok beğendim. Özellikle Toy benim için bir şaheser. Albümden çok farklı tatlar almak mümkün ama gayet oturmuş bir yapı var.
    Kimsenin bu albüme yorum yapmamış olması da çok ilginç.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.