“Vermin”, Old Man’s Child’ın In Defiance of Existence sonrasında зıkardığı 6. albümü. Bu albümle Galder amcamızın 1994’ten beri yanında gitar sallayan (?) Jardar abimizi göremiyoruz, önceki albümde baget sallayan Nick Barker’ın yerinde ise EXMORTEM, PANZERCHRIST gibi gruplarla зalışmış olan Reno Killerich var.
Galder ve Reno dışında ise sadece In Torment’s Orbit’in gitar solosunu çalan Eric Peterson (Testament) abimiz mevcut. Kalan her şey gene Galder’ın elinden çıkmış.
Bu albümde “In Defiance of Existence”a göre en belirgin farklılık tahmin edileceği üzere davullar, zira Reno Killerich Nick Barker’a göre biraz daha teknik olarak ön planda, sertliği ise biraz daha alta çekmiş durumda. Tabii bu demek değil ki davullar daha kötü, sadece yaklaşım farklı.
2
Bir diğer bakış açısıyla “Vermin”le OLD MAN’S CHILD’ın black metalden azıcık uzaklaştığını dahi söyleyebiliriz ki yine kötü anlamda söylenmiyor bu. Sonuç itibariyle OLD MAN’S CHILD albümlerinin hatırı sayılır bir kısmı hayvan davulcu abilerimizi barındırdığından bu noktada herhangi bir hayal kırıklığı yok.
Klavye konusunda yine üşenilmediği görülüyor. Galder beste ve rif konusunda gerçekten oldukça arpa veren bir gitarist olduğunu tekrar tekrar kanıtlamış. Gitarlar olsun, gitarları destekleyen klavyeler olsun oldukça leziz ve dengeli olarak albümün geneline yedirilmiş durumda. Bu açıdan dinlemesi de oldukça keyifli bir albüm Vermin.
Gene de “Vermin”le In “Defiance of Existence” üzerinden yapılmakta olan tarz geçişi hissedilir seviyede ve black metal kısık durumda nispeten. DIMMU BORGIR’le ister istemez bir karşılaştırmaya gidilebilecek olsa da senfonik kafalar namevcut denilebilir.
Gene de bir sonraki ve içinde bulunduğumuz tarih itibariyle son OLD MAN’S CHILD albümü olan “Slaves of the World”de de devam ettirilen ve Ahmet’in gayet iyi bir şekilde tanımlamış olduğu (bu nedenle umarsızca çorluyor olduğum) “Kulağa hoş gelen black metal” veya “yoğun klavyeli diyabolik cingöz death metal” tabirleriyle yüzü gülenlerin bir nefeste benimseyeceği” bir albüm diyebiliriz “Vermin” için. Başyapıt değil, ama bu tarz seviyorsanız gayet tatmin edici bir albüm.
Şarkılar 1. Enslaved and Condemned
2. The Plague of Sorrow
3. War of Fidelity
4. In Torment’s Orbit
5. Lord of Command (Bringer of Hate)
6. The Flames of Deceit
7. Black Marvels of Death
8. Twilight Damnation
9. ...as Evil Descents
Dimmu Borgir’in arlanmaz bir fanı olduğum halde “In Defiance of Existence” albümü dışında bir türlü dikkat edemedim bu gruba. Kritik vesile olur umarım artık. In Torments Orbit hiç fena değilmiş netekim.
Dimmu Borgir’in arlanmaz bir fanı olduğum halde “In Defiance of Existence” albümü dışında bir türlü dikkat edemedim bu gruba. Kritik vesile olur umarım artık. In Torments Orbit hiç fena değilmiş netekim.