1996′da çıkan ve alınmadık akıl bırakmayan “The Jester Race“in ardından, IN FLAMES epey bir turlamış ve sıradaki albüm hazırlıklarına başlamıştı.

1997′de çıkacak ve o alınan akılları bir daha geri vermemecesine paketleyecek “Whoracle” öncesinde, grup bir EP piyasaya sürdü. “Whoracle”dan yalnızca 2,5 ay evvel yayınlanan “Black Ash Inheritance”, grubun iki yeni şarkısı ile iki adet ekstra materyali barındırıyordu.

EP’yi açan ve “Whoracle” sound’unun açık bir habercisi konumundaki Goliaths Disarm Their Davids, gerek kayıttaki sıcaklık, gerek de genel havadaki canlılık ile, IN FLAMES’in “The Jester Race”deki hafif hüzünlü ve kederli melodi yapısını bir kenara koymuş ve olayı, “Whoracle”da gördüğümüz ve bir nebze de olsa pozitivizm rüzgârları estiren o “daha hayat dolu gibi duran ama aslında sadece IN FLAMES’in yaratabildiği değişik havaya sahip” melodi kalıbına çevirmişti.

Şahsen çok sevdiğim ve yapı itibariyle Jotun’u da andıran bir şarkı olan Goliaths Disarm Their Davids, grubun hayranları tarafından ne olduğu pek anlaşılamayan bir isme sahip. Kısaca özetlemek gerekirse, İncil’den referanslar barındıran şarkıda; güçlü, devasa Goliath kılıfındaki dünya güçlerinin, güçsüz David kılıfındaki fakir ve güçsüz ülkeleri kontrol etmesi ve her şeyin güçlülerin istediği şekilde ve para üzerinden dönmesi, metaforlarla konu ediliyor. İncil’de geçen hikayede David Goliath’ı yense de, bu şarkı bunun tersi gibi bir konsept barındırıyor. Kanımca grubun yazdığı en iyi melodilerden birine sahip bu şarkıyı, EP’nin en büyük kozu olarak görüyorum.

İkinci sırada, “Whoracle”ın ve dolayısıyla da IN FLAMES’in en meşhur şarkılarından Gyroscope var. “Neo-wolf, but older again…” mısralarıyla yüz binlerin aklını almaya gelen grubun, albümden önce yayınladığı ilk ve tek şarkı olan Gyroscope, elbette ki tarife gerek bırakmayan mükemmellikte bir IN FLAMES klasiği.

Üçüncü sırada, belki EP dolu gözüksün, belki de birkaç ay sonra gelecek Jotun’un ayak sesleri hissedilsin diye konmuş bir Acoustic Medley var. Artifacts of the Black Rain, Dead Eternity ve Jotun’dan melodiler barındıran bu ufacık akustik parça, iki buçuk dakikalık süresine son derece etkileyici melodiler sıkıştırması vesilesiyle, grubu takip edenlerin pek sevdiği bir şarkı halini aldı, bildiğimiz gibi.

En sonda da, ta 1993′lerden, “Lunar Strain”den gelen yarman şarkı Behind Space’in canlı bir versiyonu var. Şahsen “Intensity, I feel the lava rushing through my veins…” kısmındaki dur kalklardan dolayı “Colony” versiyonunu daha çok sevdiğim bu şarkı da, elbette ki Göteborg sound’unun yaratılmasındaki kilometre taşlarından biri olarak her türlü saygıyı hak ediyor.

Evet gayet kısa ve öz bir çalışma “Black Ash Inheritance”. Yalnızca 14.33′lük süresiyle, grubun yakın gelecekte çizeceği yolu göstermekten fazlasını yapmayan ve EP standartları düşünüldüğünde koleksiyonluk bir ürün olmaktan öteye gitmeyen bir çalışma, bu sebepten de EP’ye bir not verme gereği duymuyorum. Şahsen bu EP olmasaydı da Goliaths Disarm Their Davids gibi hayvan bir şarkı “Whoracle”a konsaydı diye düşünsem de, belki de bu şekilde şarkı daha özel bir konuma geliyordur, bilemiyorum.

Sonuç olarak “Black Ash Inheritance”ın barındırdığı her şey çok iyi, ancak süresi itibariyle fazlasıyla kısıtlı bir çalışma. Ama biliyoruz ki bir önceki cümlede önemli olan, virgülden önceki kısım.