Son albümünden bu yana geçen yaklaşık iki sene içerisinde Avrupa’da o festival senin bu sünnet şenliği benim gezen Arkona, diskografilerindeki ilk EP olan Stenka na Stenku ile karşımızda. Pagan/folk haricindeki türlerde de dikkat çeken Rusya sahnesinde keşfedilmeyi bekleyen pek çok gruptan profesyonellik anlamında büyük ölçüde sıyrılıp son albümlerinde farkını belli etmekte olan grup, bu eserinde de akılda kalıcı melodilerle bezeli eğlenceli fakat aynı zamanda destansı anlatımını koruyor.

Son albümü “Goi, Rode, Goi!“u 2009’da yayınlamış olan grup, yeni albümleri Slovo’nın da Ağustos ayı içerisinde çıkacağını resmi olarak açıklamış bulunuyor. İkisi cover, biri de son albümleriyle aynı adı taşıyan parçanın akustik versiyonu olmak üzere toplam 6 parçadan oluşan 25 dakikalık EP, bir EP’den beklenebilecek birkaç şeyi öyle dolu dolu vermese de yeterince ilginç ayrıntılar taşıyor. Arkona söz konusu olduğu için virtüözlüğün yine gitardan ziyade yerel enstrümanlarda ön plana çıktığını söyleyebiliriz. Ancak melodiler de, bu enstrümanların kullanım yoğunluğu da vıcık vıcık bir hava vermiyor ve dinleyiciyi bıktırmıyor.

Mayıs ayında klibi yayınlanan ve aynı zamanda EP’nin açılış parçası olan Stenka na Stenku, grubun Korpiklaanileşme eğilimine girmiş olabileceği konusunda şahsımı derin endişelere sürüklese de, kesinlikle eğlenceli ve akılda kalıcı bir parça. Önceki albümlerde de dikkat çeken akordiyon ve flüt kullanımı bu parçada da büyük rol oynuyor. Bu gibi enstrümanlardan sonra en karakteristik icrayı davulda görüyoruz. Hayattan bezdiren sololar olmasın da varsın gitar geride kalsın diyesim geliyor ama gayet de deneyimli gitaristlerinin kendisini biraz daha göstermesini arzulamıyor değilim.

Korpiklaanileşmek meselesine gelince, bunun EP’nin son parçası olan Shaman (Korpiklaani’nin önceki adı) coverıyla kalacağını umuyorum. Noviy Mir parçasında Shaman’ın efil efil pastoral havası korunurken, Masha’nın diyar diyar gezdiren vokali şarkıyı farklı bir epiklik boyutuna taşıyor. “Goi, Rode, Goi!”un akustik versiyonu ise EP’nin en sönük parçası gibi duruyor, önceki albümdeki halinin çok baskın olmasından olsa gerek, ne akustiklik ne de tempo açısından tatmin edici.

Rusların bazen ne denli güzel kafalara girdiğinin kanıtı Valenki, EP’deki favori parçam. Kendisi Katyuşa ve Kalinka gibi klasik Rus baladları kadar meşhur olmasa da bunlarla aynı dönemde ortaya çıkmış bir şarkı. Farklı türlerden parçaların metal icralarını dinlemekten hoşlanıyorsanız (örneğin Turisas’ın Boney M coverı “Rasputin”), “orijinalinden iyi cover” tadı veren bu parçayı da sevebileceğinizi tahmin ediyorum. Bu arada Valenki’nin, Rusların ve Orta Asya halklarının meşhur kalpağının bot versiyonu olduğunu da belirteyim de o kafaların ne olduğu netleşsin.

Orta tempolu diğer bir epiklik kumkuması Duren ise yine Rusya menşeli bir grup olan Svarga’ya ait. Parçanın yer aldığı albümde Arkona vokalisti Masha’nın zamanında back vokal yapmış olduğunu not düşebiliriz. “Lay lara lay lay” ve “ooo oo ooo”ya doyuran Skal, Alman pagan metal grubu Varg’ın vokalistini ağırlıyor. Pek bir numarası olduğunu düşünmediğim parça, viking metal gruplarının iki binlerin başında yaptığı ve bugün biraz klişeleşmiş görülen işlere benzeyen motifler ve gitar kullanımı barındırıyor.

Nihayetinde albüm öncesi ısınma turu niteliğindeki EP, sadece türün sevenlerinin ilgisini çekecek içeriğe sahip denilebilir. Yakın zamanda çıkacak olan albümlerinin pek şaşırtıcı şekilde kariyerlerindeki en iddialı ve dolgun çalışma olacağı açıklamasında bulunan grubun bambaşka mecralara kaymadığını ümit ediyorum.