Ömer Kuş

Öncelikle grubun isminden kaynaklı yanlış anlamalara mahal vermeden bu arkadaşların öyle doom, funeral doom vb. bir müzik yapmadıklarını söylemek istiyorum. O yüzden isme bakıp MY DYING BRIDE tarzı bişi bekleyenler aradıklarını bulamayacaklar maalesef. Bu katakulliyle kim bilir kaç doomcunun duygularıyla oynadı bu grup… neyse konuya dönelim.

IN MOURNING, ilk kurulduğu zaman gotik metal yapıyormuş, bu şekilde bir iki demo çıkarmışlar fakat ondan sonra tarzlarını şu anki progresif death metale çevirmişler ve dinlediğinizde siz de hak vereceksiniz ki bu verdikleri en iyi karar olmalı! Böyle bir grubun gotik metal yaparak kendini harcaması gerçekten büyük bir kayıp olurdu. Yanlış anlaşılmasın tabii gotik metalle bir alıp veremediğim yok ama, öyle devam etselerdi şu an elimizde olan bu muhteşem albümden mahrum kalırdık.

Evet, “Shrouded Divine” grubun ilk albümü ve piyasaya bomba gibi girmişler. Bu gençlerde kıvılcım olduğunu gören Pulverised Records da hemen atak yaparak ikinci albümleri için çalışmaya başlamış olan grubu renklerine bağlamış. IN MOURNING daha sonra yaptığı açıklamada “Biz zaten doğuştan Pulverised’lıydık, bu büyük camiaya transfer olduğumuz için çok mutluyuz, taraftara layık olmaya çalışacağız” dedi. Artık grubu ancak Aziz Yıldırım devreye girerse transfer edebilir.

Albüme gelirsek, ilk göze çarpan detay mükemmel prodüksiyon. Black Lounge Stüdyolarında albümü kaydeden Jonas Kjellgren süper bir işe imza atmış ve ortaya kristal kalitesinde, dinlendikçe dinlenen kusursuz prodüksiyonlu bir albüm çıkmış (ikinci albümü de onun kaydedeceğini öğrendiğimde çok sevindim doğal olarak). Peki bu dinleme isteği sadece prodüksiyonun eseri mi? Tabii ki hayır. Bu albümde boş şarkı, gavur deyimiyle “filler” şarkı yok sayın seyirciler. Grubun müziğinde sevdikleri gruplardan etkilenmeleri yadsınamaz tabi ki (OPETH’ten, yavaş ve doom-vari kısımlarda KATATONIA’dan vb.), ama yine de bir kopya olmaktan çok çok öteye gitmişler.

Albüm boyunca melodik, akılda kalıcı rifler akıp gidiyor, boş bir saniye bile yok nerdeyse. Üç gitar kullanımının getirdiği güçlü bir yapı var. Davul ve bas çok fazla atraksiyonlara girmeseler de işlerini yapıyorlar. Tam dozunda melankolik bir atmosfer de yaratmayı başarmışlar gençler. Akustik pasajlar da kullanılmış ama bence daha iyi olabilecek ender kısımlardan biri burası.

Vokalist Tobias Netzell’in clean vokaliyle birleşince şarkının havasını bir anda değiştirip pop rock tarzı bir şeye çeviriyor sanki. Ama bu önemli bir sorun değil, dediğim gibi albümün her saniyesini keyif alarak dinledim. Vokalist Tobias gerçekten yetenekli, kendine özgü bir clean vokali olmasının yanında iki tür brutal vokali (hem Mikael Akerfeldt gibi tok ve güçlü, hem de daha scream tarzı, ikisinin üst üste bindirilip kullanıldığı yerler var ki şukela!) de çok çok başarılı bir şekilde icra ediyor. Böyle olması da albümü monotonluktan uzaklaştırmaya yardım ediyor tabi.

Aslında albüm hakkında söylenecek fazla bir şey yok, OPETH ve o tarz müzik yapan gruplardan hoşlanıyorsanız, progresif death metal türünde birbirinin kopyası gruplardan farklı, yeni ve yaratıcı şeyler dinlemek istiyorsanız durmanız hata, hemen bu albümü dinleyin! Bu tarzdan hoşlanıp da bu albümü beğenmemek için hiçbir sebep göremiyorum aslında, bir sebepten gruba gıcık olmanız lazım. Belki normalde bu albüme 8,5 gibi bir not verirdim ama grubun ilk albümü olmasını da hesaba katarak 9’u hak ettiklerini düşünüyorum. Şimdi tek sorun, böyle şahane bir albümün ardından çıtayı düşürmeden devam edip edemeyecekleri. Bekleyip göreceğiz. O değil de, siz hala albümü dinlemediniz mi?

Bak hala okuyor… git dinle yahu!