Alexi Laiho’ya Allah zeval vermesin (gerçi kolunu kırdı garibim), sayesinde Avrupa metal piyasası son 5-6 yılda yepyeni bir boyut kazandı. Hani Bodomgiller de olmasa piyasada müzik yapan grup kalmayacak neredeyse; bir Soilwork bir de Children Of Bodom’dan ne ekmek yendi arkadaş, aklım almıyor. Eski adıyla Profugus Mortis, yeni adıyla Blackguard da Bodom çocuklarından üç-beş bir şey alıp yolunu bulanlardan, ama allahtan kendi tarzlarını bulmayı başarmışlar. Bu arada grubun eski adını albüm adı yaptığını söyleyeyim de kafalar karışmasın.

Şimdi Children Of Bodom için genel olarak kullanılan tabir nedir, (ben çok katılmasam da) brutal vokalli power metal. Blackguard bu tanımı daha direkt uygulayan bir grup. Folk metal etkili, brutal vokalli power metal tadında bir tarzları var. Bir de bunun üzerine klavye ekledik mi Skyfire’ın folk’a kaymış versiyonu tadında bir grup elde ediyoruz. Tarzlarını sadece başka grupları referans göstererek tanımlamayı başardığım için kendimi alkışlıyorum ama hakikaten eğer Skyfire dinlemişliğiniz varsa çok da yabancılık çekmeyeceksiniz.

Hatta bazı bazı klavye direkt Kalmah tadı bile veriyor. Ama zaten olay belli, birbirinden “eğlenceli” melodilerden oluşan gayet eğlenceli bir albüm. Arada mesela şahane klavye sololar giriyor “vay anasını” diyorsunuz, ya da bir anda black metal atmosferi oluşuyor “ahanda noluyoruz” diyorsunuz, böyle enteresanlıklar da var ama genel konsept “hoppidi bodom metal” üzerine kurulu.

Sonuç olarak vaad ettiğini veren eğlenceli bir albüm Profugus Mortis, zaten Kanada piyasası malum kötü albüm çıkmıyor neredeyse. Bu albüm öncesi Nuclear Blast’la anlaştığı için ismini değiştiren Blackguard isim değiştirmeden önceki albümleri So It Begins’in çizgisini (hadiseden kemanı çıkararak) devam ettirmeyi becermiş, bence önemli bir artı.

Bundan sonraki albümlerinde de gene benzer şarkıları duyacağamızı tahmin etmek zor değil ama işin eğlencesi burada zaten, Bodomgil kodu böyle işliyor yapacak bir şey yok.

sambalici