AT THE GATES, IN FLAMES ve DARK TRANQUILLITY. Bunlar İsveç melodik death metalinin üç silahşörleri olarak görülüyor bildiğimiz gibi. Nasıl görülmesinler?

***Bu üç grubu öven bir sürü şeyler giriniz***

Bir de EDGE OF SANITY var. Çoğu kişinin unuttuğu, görmezden geldiği, bilmediği. Bu üç grubun arasına katıp üç silahşörden ziyade mahşerin dört atlısı olarak anmayı gerektirecek etkileri olduğu tartışılır belki, ancak özgünlük, yaratıcılık ve müzikalite anlamında EDGE OF SANITY’nin olağanüstü işler yaptığı, türle az biraz yakından ilgilenen herkesin malûmu.

“Crimson“, EDGE OF SANITY adı telaffuz edildiğinde akla gelen ilk iş olsa da, bahsetmeye çalışacağım albümün de nasıl bir şey olduğunun, kritiği ana sayfada görünce “Amanın” diyen arkadaşlar tarafından bilindiğini tahmin ediyorum.

“Bence” diye başlamayı düşündüm ama sonra vazgeçtim: “Purgatory Afterglow” gelmiş geçmiş en iyi melodik death metal albümlerinden biridir. Bir liste yapacak olsam ilk 10′a kesinlikle gireceğini söyleyebilirim. Bir önceki “The Spectral Sorrows”un çiğliğinin nispeten daha sofistike bir yere kaydığı, melodilerdeki ufak nüansların grubun ve özellikle de Dan Swanö’nün 70′ler sevdasından tatlar verdiği albümün yazımından önce grup elemanları arasında şöyle bir diyalog geçtiğini düşünüyorum:

- Abi 10 tane şarkı yazalım ama hepsi mükemmel olsun bence.
+ Bence de.

İçinde bu kadar fazla hit şarkı barındırıp da bu denli az bilinen bir başka melodik death metal albümü daha var mıdır emin değilim. Elbet vardır da şu an böyle demek geldi içimden. “Hangi birinden söz etsem” deyip bu bahsi kapatıyorum, çünkü ciddi anlamda her şarkıdan bahsedebilirim. Twilight’ta boyut değiştirmemek, Elegy’de infilâk etmemek mümkün mü? Silent’ta tüylerinizin ürpermesini engellemek, Black Tears’a eşlik etmemek mümkün mü? Sadece son şarkı Song of Sirens’ı SEPULTURA ile “Wolverine Blues” dönemi ENTOMBED arası -bence- gereksiz bir deneme olarak görüyorum. Ama onun da seveni vardır.

Vokal ve özellikle de şarkı sözü anlamında Swanö’nün döktürdüğü “Purgatory Afterglow”, en önemli kısmını melodi yönünden veriyor. Şarkılardaki melodiler O KADAR güzel, O KADAR güzel ki, bu kadar olur. Aynı parça içinde hem acıklı, hem soğuk, hem pozitif duygular uyandıran, hem de gaza getiren melodiler duymak mümkün. Sert gitar tonu sayesinde kodu mu oturtan yanını hiç elden bırakmayan albüm, melodi olayını IN FLAMES ve DARK TRANQUILLITY’nin yüksek notalı melodilerinden ziyade, riflerine yedirmiş halde, sert sert veriyor. Bu açıdan, onlar kadar vahşi olmasa da DISMEMBER’sal bir yakınlıktan söz edebiliriz.

Kapağı DISSECTION’dan WINTERSUN’a, AT THE GATES’ten GRAND MAGUS’a sayısız güzelliğe imza atan Necrolord tarafından yapılan albüm, kitapçığından görüldüğü üzere, albümün çıkışından 6 ay önce ölen Kurt Cobain’e ithaf edilmiş.

Uzatmayalım, melodik death metal seviyorsanız ve henüz bu albümü dinlemediyseniz, baya yanlışlardasınız demektir. Dinleyenler zaten şimdiden sayfadaki şarkıları bilmem kaçıncı kez dinleyip ilk dinlemelerinde aldıkları hazzı alıyorlardır.