REVOCATION’ı ilk duyduğum an ne zamandı hatırlamıyorum açıkçası, ama eminim “Oha lan, vay anasını, lan bunlar kim” gibisinden şaşırma nidalarıyla bezeli bir andı.
Duyduğum şarkı Fields of Predation‘dı ve doğal olarak gruba ilk saniyesinden tutulmuş ve o ana kadar yaptıkları her şeyi duymak, tüm albüm kapaklarını görmek, katıldıkları tüm okul aile birliği toplantılarında bulunmak, gittikleri tüm plajlardan denize girmek istemiştim. Akabinde “Existence is Futile“ı yazmam ve milyonlarca Türk metalcisinin REVOCATION’la tanışmasına ufak da olsa bir katkı yapmam, gruba olan bağlılığımın göstergeleriydi.
“Chaos of Forms” bu sene en çok beklediğim albümlerden biriydi. Arka arkaya yayınlanan şarkıları dinlememeye özen göstermiş ve albümü bir bütün halinde duymak için nefsimle bir mücadeleye girmiştim. Albüme dair düşüncelerimin oluşması için, “Chaos of Forms”u en az 10 kez dinlemem gerekti. Ne yapmak istemişlerdi, önceki albümlere bağlı kaldıkları ve onlardan farklılaştırdıkları yönler nelerdi, detaylıca anlamaya çalıştım.
Belirtmek istediğim ilk şey, REVOCATION’ın belli bir kalitenin altına düşmesi mümkün olmayan gruplar kategorisinde yer alıyor oluşu. Dave Davidson’ın üstün gitar becerileri ve diğer tüm elemanların makinesel bir hayvanlıkla çalıyor oluşları, REVOCATION’ı her daim tehditkâr ve farklı bir grup olarak kalması için yeterli unsurlar. Bu sebeple, REVOCATION albümlerine vereceğim notları hep grubun kendi diskografisiyle bir kıyaslamaya giderek belirleyeceğim. Bu yüzden, günün birinde bir REVOCATION albümüne, örneğin 6 versem bile, o albümün 6, hatta 7 verdiğim başka grupların albümlerinden daha iyi olması da olasıdır.
“Chaos of Forms”, en bodoslama şekilde ifade edersem, REVOCATION’ın şahsımda en az hayranlık uyandıran albümü oldu. Bunun sebebi, albümün müzikalite anlamında sıradan bir çalışma olması değil, “Chaos of Forms”un önceki albümlerdeki yaratıcılığı barındırmadığını düşünüyor olmam. “Empire of the Obscene”deki varyasyon ve tazelik, “Existence is Futile”daki özgünlük, “Chaos of Forms”da da kendisi gösterse de, kimi şarkıların öne çıkamadığını ve grubun potansiyelini o kadar da yansıtamadığını düşünüyorum. Elbette ki her şarkıda akılları alan bir rif, melodi, solo, yahut oha dedirten bir (sürü) şeyler olsa da, ilk iki albümdeki aşırı karakterli ve farkını ortaya koyan şarkı sayısı, “Chaos of Forms”da biraz daha az. Grubun devasa bir kayıtla destekleyerek ortaya koyduğu cayır cayır performans her ne kadar bu durumu biraz kurtarsa da, detaylara indiğimizde, albümdeki akıl alıcılık, önceki albümler kadar yoğun değil.
Elbet tüm bunlar REVOCATION’In hayvan gibi güçlü ve geleceğe delicesine umutla baktıran bir grup olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Davidson’ın önceki albümlerden bile gelişkin görünen gitar becerileri, Phil Dubois-Coyne’un davul setini yıkarcasına coşan performansı ve üç taraflı vokal saldırıları, elbette ki grubun öküzlüğünün baki kalmasını sağlıyor ve REVOCATION’ın dinlemesi çok eğlenceli bir grup olmasına ön ayak oluyorlar. Bahsettiğim olumsuz taraflar da bu müzikal şölen içerisinde, yalnızca önceki işlerle kıyasladığımda bulduğum, belki de yalnızca “bana öyle gelen” şeyler. Ancak büyük resme baktığımda “Chaos of Forms”u REVOCATION’ın değişken ve yaratıcı tınısı adına fazlasıyla thrash metale kaydığı ve önceki albümlerdeki sofistikeliği, bodosluk uğruna biraz olsun ikinci plana attığı bir çalışma olarak değerlendirmeden de edemiyorum.
Albüme 7,5 veriyorum, çünkü biliyorum ki REVOCATION tıpkı daha önce yaptığı gibi, bundan daha iyisini yapabilir ve yapacaktır. Umarım ihtiyaçları olan yürü ya kulum balına gecikmeden kavuşurlar da, birbirinin kopyası sayısız vasat grubun cirit attığı piyasa, bu işin nasıl yapılması gerektiğini gösterecek kadar potansiyel sahibi bu grubu daha çok bilir hale gelir.
REVOCATION candır, hep can kalacaktır.
Not: Alttaki ilk 83 yorum albüme dair haberler içindir.
Bence Relapse ne yapıp edip bu adamları büyüklerden birinin altında turlatmalı. Mustaine 2012′de tekrar Gigantour’a başlayacağını açıkladı. Mesela ona eklense, Megadeth’in altında veya en azından Anthrax’in altında çalsalar baya iyi olur bu adamlar için. Metalin geleceğini kurtaracak gruplardan biri bunlar bence.
@Ahmet Saraçoğlu, haklısın. bence relapse bu adamların işini hallettikten sonra muhammedin evini ofisini basıp albüm çıkarmazsan ayağına beton döküp karadenize salarız demeli.
albümle ilgili fikrim dinledikçe değişti. her dinlemede bir öncekinden daha fazla güzellik yakalayıp daha çok seviyorum albümü. yinede bir Existence Is Futile değil ama Empire Of The Obscene’den daha iyi bu albüm. büyük ihtimal yılın en iyilerinden biri olacak benim için.
Yine hayvan gibi valla. Dikkatle takip ediyoruz bu gençleri. Benim favorim şimdilik Dissolution Ritual, “it’s time to start the show” derken giren gitarlara bayılıyorum.
““Chaos of Forms”, en bodoslama şekilde ifade edersem, REVOCATION’ın şahsımda en az hayranlık uyandıran albümü oldu. Bunun sebebi, albümün müzikalite anlamında sıradan bir çalışma olması değil, “Chaos of Forms”un önceki albümlerdeki yaratıcılığı barındırmadığını düşünüyor olmam.”
Şu yoruma sonuna kadar katılıyorum. Ek olarak Existence’in üzerine yeni birşeyler katmamışlar gibi de geldi. Daha çok o albüme koymaya layık görmedikleri parçalardan oluşan bir albüm hissiyatı yarattı. Ha güzel albüm ama diğer iki albüm kadar döndürmem açıkçası.
3 albüme de hayvancasına tapıyorum desem yalan olmaz. Existence is Futile’a ısınmam biraz zor olmuştu nedense, ama ona da tapıyorum şu an. Aralarından birini seçmek zorundaysam da Empire of the Obscene’i seçerdim.
Albümde hiç bir sorun yok bence. Ama bunu derken 10/10′luk bir albüm demek istemedim tabii. Aslında tamamen şu düşünceyle alakalı olarak söyledim:
“…günün birinde bir REVOCATION albümüne, örneğin 6 versem bile, o albümün 6, hatta 7 verdiğim başka grupların albümlerinden daha iyi olması da olasıdır.”
Yani, Revocation’ın kendi albümleri içinde 10/10′u haketmiyor bence; ama genel olarak bakarsak 10/10′luk bir albüm. Ne bileyim, klişe olacak ama Revocation sıçsa dinlerim herhalde. Kötü bir şey yapamazlar gibi geliyor hep.
The Watchers, Conjuring the Cataclysm ve Craddle Robber da ölüp bayıldığım şarkılar bu albümde. Özellikle The Watchers oyhş.
Existence is futile albümü kadar sevmesem de , bu nasıl bir müzisyenliktir bunlar nasıl kompozisyonlardır arkadaş ! Albümde ne ararsanız var. Yeri geliyor jazz, yer, geliyor blues , yeri geliyor black metal.. Progresif müzik adına bir cevher var hakikaten, bir sonrak albümü heyecanla bekliyorum.
Loading ...
Conjuring the Cataclysm isimli şarkı ne kadar güzel bir şarkıdır öyle. çok sevdim bayağ sevdim.
albümde tek bi fire bile yok bence. bi favori seçemedim ama zorlarsam cretin ve chaos of forms arasında kalırım. baya hayvan gibi albüm.
15.08.2011
@Batuhan Bekmen, chaos of forms 2.44′te başlayan kısmı biz yapmalıydık lan.
Bence Relapse ne yapıp edip bu adamları büyüklerden birinin altında turlatmalı. Mustaine 2012′de tekrar Gigantour’a başlayacağını açıkladı. Mesela ona eklense, Megadeth’in altında veya en azından Anthrax’in altında çalsalar baya iyi olur bu adamlar için. Metalin geleceğini kurtaracak gruplardan biri bunlar bence.
15.08.2011
@Ahmet Saraçoğlu, haklısın. bence relapse bu adamların işini hallettikten sonra muhammedin evini ofisini basıp albüm çıkarmazsan ayağına beton döküp karadenize salarız demeli.
08.11.2011
@Ahmet Saraçoğlu, Children Of Bodom’un 15. yıl turnesine katılacaklarmış.Eh tanınmaları için yeterde artar…
yeni albüm yine çok iyi ama diskografinin en zayıf halkası bence. diğer iki albüm bunu döver.
26.08.2011
albümle ilgili fikrim dinledikçe değişti. her dinlemede bir öncekinden daha fazla güzellik yakalayıp daha çok seviyorum albümü. yinede bir Existence Is Futile değil ama Empire Of The Obscene’den daha iyi bu albüm. büyük ihtimal yılın en iyilerinden biri olacak benim için.
The Watcehers şarkısının 03.27 de başlayan solo ne şeker şey lan öyle .
Yine hayvan gibi valla. Dikkatle takip ediyoruz bu gençleri. Benim favorim şimdilik Dissolution Ritual, “it’s time to start the show” derken giren gitarlara bayılıyorum.
“ahmet saraçoğlu ile aynı şeyi düşünüyomuşum, ben bu işi çözdüm olum.”
başlığı görünce not 9.5 olacak sandım. biraz düşük geldi.
““Chaos of Forms”, en bodoslama şekilde ifade edersem, REVOCATION’ın şahsımda en az hayranlık uyandıran albümü oldu. Bunun sebebi, albümün müzikalite anlamında sıradan bir çalışma olması değil, “Chaos of Forms”un önceki albümlerdeki yaratıcılığı barındırmadığını düşünüyor olmam.”
Şu yoruma sonuna kadar katılıyorum. Ek olarak Existence’in üzerine yeni birşeyler katmamışlar gibi de geldi. Daha çok o albüme koymaya layık görmedikleri parçalardan oluşan bir albüm hissiyatı yarattı. Ha güzel albüm ama diğer iki albüm kadar döndürmem açıkçası.
bu grubun amma reklamini yaptiniz. dayanamadim indirdim
http://www.youtube.com/watch?v=h3zB6di2yR4
1.49 a gidiyoruz
sonra geliyoruz bunu dinliyoruz
http://www.youtube.com/watch?v=agqfJmadCcw
22.09.2011
@dice, O da birşey mi deyip sizi böyle girişteki melodilere alıyoruz :
http://www.youtube.com/watch?v=m_1JydINI_o (Revocation -Beloved Horrifier)
http://www.youtube.com/watch?v=EQ96oEwYrE8 (Judas Priest- Electric Eye)
22.09.2011
@Berker İlhan, Aynen. Önceki sayfada, eski yorumlarda ben de söylemiştim.
22.09.2011
@Berker İlhan, allah allah neden boyle ya, sarkida o melodi gelince zihnen annihilator a dönuyorum. bu hele direk sarkinin en basindan ayni
Bu elemanın amma güzel soloları var ya. 4 gözle bekliyorum valla şarkıların oraya gelmesini.
22.09.2011
@Mustafa Sakallı, Aynen. Bir de o ton..
3 albüme de hayvancasına tapıyorum desem yalan olmaz. Existence is Futile’a ısınmam biraz zor olmuştu nedense, ama ona da tapıyorum şu an. Aralarından birini seçmek zorundaysam da Empire of the Obscene’i seçerdim.
Albümde hiç bir sorun yok bence. Ama bunu derken 10/10′luk bir albüm demek istemedim tabii. Aslında tamamen şu düşünceyle alakalı olarak söyledim:
“…günün birinde bir REVOCATION albümüne, örneğin 6 versem bile, o albümün 6, hatta 7 verdiğim başka grupların albümlerinden daha iyi olması da olasıdır.”
Yani, Revocation’ın kendi albümleri içinde 10/10′u haketmiyor bence; ama genel olarak bakarsak 10/10′luk bir albüm. Ne bileyim, klişe olacak ama Revocation sıçsa dinlerim herhalde. Kötü bir şey yapamazlar gibi geliyor hep.
The Watchers, Conjuring the Cataclysm ve Craddle Robber da ölüp bayıldığım şarkılar bu albümde. Özellikle The Watchers oyhş.
Abi albüm de bir cover parça olduğunu yeni öğreniyorum.
http://www.youtube.com/watch?v=wYFKYZj26P8&feature=grec_index
yeni klip geldi
http://www.spin.com/articles/video-premiere-watch-revocations-cheeky-no-funeral-clip
No Funeral’in klibi geldi:
http://www.youtube.com/watch?v=2Pt273Qodik
Existence is futile albümü kadar sevmesem de , bu nasıl bir müzisyenliktir bunlar nasıl kompozisyonlardır arkadaş ! Albümde ne ararsanız var. Yeri geliyor jazz, yer, geliyor blues , yeri geliyor black metal.. Progresif müzik adına bir cevher var hakikaten, bir sonrak albümü heyecanla bekliyorum.