Kuzey Amerika turneleri genelde dört ve üzeri grubun birlikte turladığı, çoğunlukla türdaş toplulukların bir arada görülebileceği güzel doğa olaylarıdır. Hatırı sayılır miktarda tanık olduğum bu turnelerin ortak özelliklerinden biri, grup sayısının fazlalığı dolayısıyla çoğu zaman 19.00 gibi başlayan bu konserleri açan grupların, genellikle dörtte biri ila yarısı dolu salonlara çalmasıdır. DARKANE, ABORTED, HATE ETERNAL, THE HAUNTED, DEW-SCENTED, DEVILDRIVER gibi grupları birkaç yüz kişiye çalarken izlemişliğim var. Bu konserlerin headliner grupları ise, mutlaka 2.000 ve üstü kitleye çalmışlardır. O taraflarda yaşadığım bir sene boyunca gittiğim çok sayıda konserde bu durumu kıran ve saat 19.00’da mekanı neredeyse dolduran tek bir açılış grubu vardı.
AMON AMARTH, yükselişine tanık olmaktan dolayı zevk duyduğum grupların başında geliyor. “The Avenger” ile tanıştığım grubun ta o zamandan günümüze gelişine bire bir tanık olmak, o zamanlar adı pek az yerde geçen bu grubun Viking metalin, hatta melodik death metalin zirvesine çıkışını izlemek, gerçekten de hoş bir tecrübeydi. “Wrath of the Norsemen” DVD’sindeki röportajda “Bir gün başka işlerde çalışmak zorunda olmadan, sadece müzik yaparak yaşayabilmenin hayalini kuruyoruz” diyen Johan Hegg ve grubunun,bu demeçten çok kısa bir süre sonra bu hayaline ulaşmış oluşu, bir müziksever olarak beni memnun ediyor.
Evet. AMON AMARTH bugün dünyanın en meşhur gruplarından biri. Sevmeyeni az, seveni enginlere sığmaz. Kendi tarzlarını, tınılarını oturtmuş olmaları; melodileriyle on binlerce insanı kendilerine bağlamaları; geleneksel heavy metale dayanmış sırtları ve yeterince yaratıcı olmazsanız gayet sıkışıp kalabileceğiniz bir tür içinde hala yaratıcı işler ortaya koyabilmeleri, grubun en büyük artıları.
“With Oden on Our Side”a tapan, ancak “Twilight of the Thunder God”ı şöyle böyle seven bir hayranları olarak, “Surtur Rising”e temkinli yaklaşmayı düşünüyordum. Dediğim gibi, türün fazla denemeye yer bırakmayan keskin çizimli sınırları, AMON AMARTH’ı da pek çok orta ve üstü ölçekteki grubun düştüğü çukurayuvarlanmaya zorlayabilirdi. Zira SOILWORK, ARCH ENEMY ve CHILDREN OF BODOM gibi grupların kendilerini tekrar eder yapıları hepimizin malumuydu. Dahası, bu keskin sınırları kırmaya çalışan IN FLAMES, DARK TRANQUILLITY gibi grupların AMON AMARTH için referans teşkil etmedikleri de açıktı. AMON AMARTH’ın ne yapabileceği, ne yapamayacağı, öz tınısından ne derece uzaklaşabileceği belliydi. AMON AMARTH, sadece AMON AMARTH olabilirdi.
“Surtur Rising” büyük beklenti ve umutlarla çıktı. Grubu az çok dinleyen herkes AMON AMARTH’tan nasıl bir şey bekleyeceğini bildiğinden, kimsede fazla bir şaşırma, şoke olma durumu yaşandığını sanmıyorum. Grubun ilk birkaç dinlemede anlaşılan, hatta ezberlenen şarkı yapıları gereği, çoğu insan abüme dair fikirlerini kısa sürede oluşturmuştur diye düşünüyorum. İlk hissiyatım, grubun kendini tekrar etmeme adına ufak da olsa tatlar katarak müziğini zenginleştirme yoluna gitmiş oluşuydu. Örneğin Slaves of Fear, nispeten Töck’s Taunt – Loke’s Treachery Part II, A Beast I Am ve Doom Over Dead Man, AMON AMARTH’ın önceki şarkılarında sürekli rastlamadığımız fikirler içeren yapıtlar. Diğer yandan AMON AMARTH’ın uzun süreli kariyerinde benzerlerini çok duyduğumuz şarkılar da “Surtur Rising”i onurlandırmayı sürdürüyorlar.
Grubun yıllar boyunca aynı formülü sürdürdüğünün, ya da popüler deyişle köklerinden ayrılmadığının başlıca göstergesi olarak, iTunes’un bana yaşattığı şu küçük örneği verebilirim: Şarkıları iPhone’uma atarken, Search kısmına Surtur yazdım ve bilgisayardaki Surtur kelimesi geçen şarkıları bulup topluca attım. Ancak sonradan dinlerken fark ettiğim şey, “Surtur Rising”deki şarkılarla birlikte grubun “The Crusher” albümünden Releasing Surtur’s Fire’ın da iPhone’a atılmış oluşuydu. Olayı ilginç kılansa, 10 yıllık bu şarkının grubun 2011’de çıkan yeni albümündeki şarkılarla toplu halde dinlendiğinde o kadar da, hatta neredeyse hiç sırıtmıyor oluşuydu. Bu, AMON AMARTH’ın güvenilirliği ve istikrarı adına önemli bir gösterge, zira grup aynı formül içinde kalmasına rağmen en iyi yaptığı şeyi hiç bir saçmalamaya, hedefi vurmayan deneye girmeden sürdürüyordu. Releasing Surtur’s Fire, ufak modifikasyonlarla “Surtur Rising”de pekala kendine yer bulabilirdi.
Sadede yaklaşırken diyebileceğim, albümü “With Oden on Our Side”ın gerisinde, “Twilight of the Thunder God”ın ise ilerisinde bulduğum. Tavır olarak, grubun biraz fazla “sevilesi”, “kolay” ve “yumuşak” olarak nitelediği “Twilight of the Thunder God”dan daha sert mizaçlı olan “Surtur Rising”, yine grubun ifadesiyle bu tarz bir tavizsizlik ilkesiyle vücuda getirilmiş bir çalışmaymış. Din karşıtı sözleriyle albümün genel sözel konseptinden uzak duran ve davulcu Fredrik Andersson imzalı giriş rifiyle DIO’nun Holy Diver şarkısına saygı niteliği taşıyan Slaves of Fear, basit ve etkili rif yazımıyla öne çıkan Töck’s Taunt, melodilerine vurulduğum ve albümün ilk planlanan isim şarkısı olan Destroyer of the Universe, farklı yapısı ve yanılmıyorsam FREAK KITCHEN’dan Matthias IA Eklundh’un gitar solosuyla albümün geri kalanına uzak bir profil çizen Beast I Am ile, özellikle son kısmında depreşen Doom Over Dead Man “Surtur Rising”deki favorilerim.
Bahsetmeden geçemeyeceğim son detay da, albümün bonus şarkısı durumdaki SYSTEM OF A DOWN cover’ı Aerials. Şarkıya dair çeştli fikirler olduğu malum; ben cover’ı başarılı buldum. Bunda şarkının aslını ve AMON AMARTH’ı çok seviyor oluşum yatıyor olabilir. Kulaklar Serj Tankian’ın özgün ses rengine alışık olsa da, Hegg de şarkıya farklı bir hava katmış ve özellikle son kısmında AMON AMARTH şarkıyı sahiplenmeyi bilmiş. Albümü her açtığımda dinlediğimi söyleyemem, ancak arada bir dinlenebilecek, en azından içine bir şeyler katılmış, iyi bir cover.
Konu AMON AMARTH olunca kısa tutmayı başaramadığım yazının son kelamlarında, AMON AMARTH’ın bu yolun dışına muhtemelen tüm kariyeri boyunca çıkmadan, aynen devam edeceğini öngördüğümü söylemek istiyorum. Zira grubun ne daha geniş bir kitleye yayılma adına yapabilecekleri değişikliklere yetebilecek bir müzisyen kadrosu, ne de imajı var. Bunca yıldır sakalından göbeğine bira damlayan, senkronize kafasallayan, neredeyse her üç şarkısının birinde aynı konulardan bahseden bir grubun, bir anda piyasanın çocukları olmayacaklarını, hatta olamayacaklarını tahmin etmek çok da zor değil. Onlar yaptıkları şeyi iyi yapıyorlar, çok iyi yapıyorlar, en iyi yapıyorlar. O yüzden, kendileri sıkılmadığı sürece bize güzel şeyler vermeye devam edecekleri en büyük tahminim ve beklentim.
Umarım fikirsiz ve yanlış yönlendirilmiş sayısız grubun olduğu metal dünyasında, AMON AMARTH gibi kendilerini taze tutabilen, sadece müzikleriyle kendilerini sıfırdan zirveye taşıyan grupları daha sık görürüz; zira dinlemesi kadar bu yolculuklarına tanık olmak da bir o kadar zevkli.
Not: Alttaki ilk 89 yorum albüm kapağı ve yayınlanan şarkı haberleri içindir.
Kadro Johan Hegg: Vokal
Olavi Mikkonen: Gitar
Johan Söderberg: Gitar
Ted Lundström: Bas
Fredrik Andersson: Davul
Şarkılar 01. War of the Gods
02. Töck’s Taunt – Loke’s Treachery Part II
03. Destroyer of the Universe
04. Slaves of Fear
05. Live Without Regrets
06. The Last Stand of Frej
07. For Victory or Death
08. Wrath of the Norsemen
09. A Beast Am I
10. Doom Over Dead Man
11. Aerials (SYSTEM OF A DOWN cover'ı)
@Ugur, yakıştırılıp yakıştırılmayacak bir olay olduğunu düşünmüyorum şahsen. Eğlence için veya değişiklik olsun diye coverlamışlar işte. SOAD da çok sevdiğim bir grup olduğu için bir kez daha takdir ettim hatta Amon Amarth’ı.
@Ugur, tabi baya alakasız zaten orası kesin. İlk gördüğümde ben de “oha ne alaka lan” diye yaklaştım ama bi yandan da sevindim. Albümü dinlemeye başlamadan bonus şarkıyı dinlediğim ilk albüm de bu oldu sanırım. Geçmişinle yüzleşmen de güzel bişi ayrıca :P
@Mustafa Sakallı, bonus şarkı olarak koymuşlar zaten ya, albümün normal versiyonunda yok ki. Moonsorrow’un Metallica cover’ı var o da baya alakasız mesela, CoB zaten ne coverlar yaptı. O açıdan yaklaşmak lazım bence. Amon Amarth daha önce hiç böle bişi yapmadığı için garip geliyo heralde bize.
@Ömer Kuş, bence de, şarkıyı da çok severim SOAD da dinlerim ama şaşırıyor insan tabi. zaten Amon Amarth öyle pek coverlarıyla bilinen bi grup değil, yaptıkları da genelde direkt etkilendikleri eski gruplardan oluyor misal Black Sabbath, o yüzden böyle görece “piyasa” bir gruptan şarkıyı seçmeleri garip geliyor insana ilk başta.
Cover da fena olmamış bence, Johan Hegg keşke full brutal gideceğine biraz daha cleanimsi (Thousand Years Of Oppression gibin) takılsaymış daha iyi olurmuş. şarkı boyu SOAD gibi çalıp sonda Amon Amarth moduna geçmeleri süper ama heh.
Şarkı zaten müthiştir, kavırı da güzel olmuş. Farklı tat işte, bi kavırda aranan şey var bence. Hatta bi Steal This Album açayım dedim ama Benighted malum yerlerde, o çok sardı eheh.
Bu yorumlar albüm kritiğine aktarılır heralde şimdiden yazayım ben.Öyle çok ahım şahım bir albüm değil valla itiraf etmek gerekirse.Yani klasik Amon Amarth albümü evet dinlemesi zevkli de ne bileyim mesela çok geriye gitmeden Twilight of the Thunder God ya da With Oden On Our Side’daki vuruculuğu bulamadım ben.
Eski albümleri kadar iyi değil belki ama Amon Amarth’ın ölüsü de olsa dinlenir arkadaş. Doom Over Dead Man birkaç sene içinde efsane olmaya aday kim ne derse desin. The last stand of frej zaten güzel. War Of The Gods yine güzel. Kısaca albüm güzel ama diğerlerine göre sadece ortalamanın üzerinde.
Cover olayına gelince. SOAD dinlemem etmem. 1 şarkısını bile dinlemişliğim yoktur. Zaten tarzım da değil. Aerials parçasını daha ilk defa Amon dan dinledim. Sonra arkadaşım dedi ki SOAD ın bu kim piç etti şarkıyı. Dedim bir bakayım şu SOAD ın söylediğine. Aerials evet Amon Amarth’ın konsepti ile ilgili değil ancak tek başına bakarsak bence gayet başarılı cover olmuş. Belki SOAD hayranları o parçayı onlardan dinleyip kulak aşınalığı edindiği için Amon söyleyince garip gelmiştir. Ama benim gibi SOAD dinlemeyen birine güzel geleceğinden eminim. Amon Amarth anladığım kadarı ile Viking havasından uzaklaşıyor. Bu albümde bunu hissettim. Düz Melodic Death e doğru gidiyorlar sanırım. Zaten öyle birşey ki Viking konsepti yüzünden çok eleştiri alıyordu bazı kesimlerden. Belki de Viking olarak o duyguyu yeterince verdiklerine inanıp daha farklı birşey üzerine yoğunlaşacaklar. İlerleyen albümlerde bunu görürüz. Bu albüm değişikliğin başlangıcı olduğu için çok ta üstüne gitmemek lazım. Bu adamlar hayranlarının yüzünü kara çıkarmaz eminim.
Özet olarak albüm beklenileni vermese de Amon Amarth bu.
@Ertuna Yavuz, Bu arada kaç ay geçti hala Versus the World’e 7 vermeni hazmedemedim üstadım, şahsi bir şey değil, en sevdiğim albümlerden biri olunca evlat acısı gibi oluyor :)
Albüme gelirse orta şeker, ilk klip hangisine gelir acaba?
şu cümleye aynen katılıyorum
“Sadede yaklaşırken diyebileceğim, albümü “With Oden on Our Side”ın gerisinde, “Twilight of the Thunder God”ın ise ilerisinde bulduğum”
valla bende albümü 2 kez dinledim ve sevdim diyebilirim şu piyasada abuklaşan epeycene grup varken adamlar çizgilerini bozmadan güzel işler çıkarıyolar.hee soad coverı ile ilgili baştan tepkiliydim ama şimdi daha mantıklı yaklaşınca lyric olarak albüme koymuşlar diye düşünüyorum beni de ilgilendirmez amon amarth ı yerden yere vurma hakkını vermez
@heat, fena değil derken “eh yani idare eder” demek istemedim, “beğenmedim, çok iyi değil, çok kötü” tarzı yorumları baz alıp fena değil dedim. süper desem komple dalardı millet =)
ben de geçen gün ipad’im (benim) adidas sırt çantamdayken, nike ayakkabılarımla koşuya çıkarken itouch’ıma attığım parçaları dinlerken denk geldim bu parçaya.. o sırada da iphone’um çaldı.
çok çok müthiş mükemmel bir albüm, bu senenin şimdiye kadar ki en iyisi diyebilirim
özellikle şu doom over dead man var ya, offff be ulan off, tam ortasında başlayan kafa sallamalık riffler girdiğinde hayattan kopuyorum, boynumu ense kökünden koparırcasına müthiş bir şekilde sallıyorum kafamı, sertliğin ve hüznün müthiş karışımı olan enfes riffleriyle sonlara doğru iyice kaybediyorum kendimi
ve şarkının sonu geliyor, yanağımdan bir damla göz yaşı süzülüyor, o zaman anlıyorum ki ben amon amarth’ı hayatım boyunca bırakmicam
@metalciyim, Kesinlikle katılıyorum albüm dinlenildikçe daha da güzelleşiyor.İlk dinlediğimde slaves of fear hoş iken şimdi tüm parçalar mükemmel geliyor.Buram buram Amon Amarth kokuyor.Tekrar söylüyorum 2011 yılındayız ve adamlar hala daha aynı çizgide devam ediyorlar..
Viking Metal etiketinden buraya ulaştım.. Vikin Metal diye bir şey yok arkadaşlar…
Johann bile kendi sitelerinde bıkmış olacaklar ki biz Viking Metal yapmıyoruz diye feveran ediyor…
Daha evvel rastladığım bir yabancı sitede de Johan şöyle demiş:
”İlk başlarda Viking olarak görülmek ve kendimizi öyle adlandırmak işimize gelmedi değil… Lakin daha sonra Viking ve Norse temasının dışında da müzikler yaptıkca kendimizi ve müziğimizi Viking olarak görmenin aptalca olduğunu gördük. Ama bizi yine de öyle çağırırlarsa ortaya çıkıp suratınıza bir tane patlacak değiliz..”
Yani adamların bana göre var olmayan Viking Metal ile alakası yok.. Melodic Death Metal yapıyorlar hepsi bu…
2 sene sonra dinle imkanı buldum. Harika bir albüm olmuş, kesinlikle ToTG’dan iyi. Live Without Regrets dışında sıkıldığım tek bir saniye olmadı.
A Beast Am I ve Doom Over Dead Man gibi şarkılarla hala yeni şeylerin yapılabileceğini kanıtlamışlar bence. Reçetesi bu kadar basit ve bu kadar etkili bir metal grubu daha bilmiyorum, bilmek de istemiyorum zira Amon amarth kıymetlimiss.
Genel olarak eksik olduğunu düşündüğüm şeyleri söylemek gerekirse, ilk albümlerdeki solo kullanımını çok ama çok özlüyorum. Çok da esprisi olmayan hoş sololarla dolu son 2 albüm. Bi Burning Creation, Bi Amon Amarth ayarında solo yok artık. Shred forever diye koyvermişler.
O zamana kadarki albümlerindeki her güzel ögeyi toplayıp piyasaya sürdükleri With Oden On Our Side ile zirveye çıkıp bir vites düşürdüklerini ve artık daha ileriye gidemeyeceklerini de üzülerek düşünüyorum.
Amon Amarth her zaman büyük bir heyecanla dinlenilecek eserlere imza atacak, orası net.
Doom Over Dead Man nasıl bir hastalığın ürünü onu da merak ediyorum.
Bu albüm hakkında ne düşünüyorum? Şuan itunes’umda sadece son 1-2 yılda en çok dinlediğim gruplar ekli. (last.fm verilerine göre) Yorumlar kısmında verdiğim not sadece bu albüme 4/10. Neden hiç sevmedim ben bu albümü diyip tekrar dinledim ama yine hiç sevmedim. :\
Amon Amarth’ın en iyi albümlerinden biri, kapaktaki Surtr da mükemmel, en sevdiğim Amon Amarth kapağı bu albümünki sanırım. Tüm albümü severim ama “For The Victory Or Death”i çok ayrı severim. Son derece gaz olmasının yanında garip bir hüzün hissediyorum dinlerken, özellikle nakaratta ve sonuna doğru. Sanki son savaşına ölmeye giden bir viking gibi… Bana bu tarz müziği neden çok sevdiğimi hatırlatan grupların başındadır Amon Amarth.
Bir de AA cidden “Nasıl gaz şarkı girişi yazılır?” konusunda aşmış, bitirmiş…
(8.35/10, Toplam oy: 188)
Loading ...
johan vokallerinde low pitch brutalini kullandıkça daha sevmeye başladım amon amarth’ı.
Doom Over Dead Man şahaser olmuş özellikle 2. yarısı sikertiyor aman dikkat.
Doom Over Dead Man’i daha albüm çıkmadan favorim ilan etmiştim , henüz dinlemek nasip olmadı ama umutluyum.
albümde bonus track olarak system of a down – aerials coverı var. system of a down ve amon amarth, ne bileyim değişik olmuş.
12.03.2011
@Sambalici, bana da alakasız geldi baya da iyi kotarılmış gibi.
12.03.2011
@Sambalici, kendilerine hiç yakıştıramadım açıkcası.
12.03.2011
@Ugur, yakıştırılıp yakıştırılmayacak bir olay olduğunu düşünmüyorum şahsen. Eğlence için veya değişiklik olsun diye coverlamışlar işte. SOAD da çok sevdiğim bir grup olduğu için bir kez daha takdir ettim hatta Amon Amarth’ı.
12.03.2011
@Ömer Kuş, hehe ilk tepki senden geldi.alakasız olmasından dolayı öyle dedim.başka bir anlamı yok müsterih olunuz :)
eskiden bayılarak dinlemişliğim var soad’ı itiraf ediyorum.
12.03.2011
@Ugur, tabi baya alakasız zaten orası kesin. İlk gördüğümde ben de “oha ne alaka lan” diye yaklaştım ama bi yandan da sevindim. Albümü dinlemeye başlamadan bonus şarkıyı dinlediğim ilk albüm de bu oldu sanırım. Geçmişinle yüzleşmen de güzel bişi ayrıca :P
12.03.2011
SOAD nere Amon Amarth nere. Çalsınlar oynasınlar da albüme koymasınlar bari.
12.03.2011
@Mustafa Sakallı, bonus şarkı olarak koymuşlar zaten ya, albümün normal versiyonunda yok ki. Moonsorrow’un Metallica cover’ı var o da baya alakasız mesela, CoB zaten ne coverlar yaptı. O açıdan yaklaşmak lazım bence. Amon Amarth daha önce hiç böle bişi yapmadığı için garip geliyo heralde bize.
12.03.2011
pek bonus bir şarkı değil de handikap bir şarkı bence.
12.03.2011
http://www.youtube.com/watch?v=U5U8_-LD1oU
brutal vokal gitmemiş şarkıya. ama genede fena değil
13.03.2011
@Chuck Reis, adamda ne göbek varmış lan, kliplerde çaktırmıyodu :D
13.03.2011
@Ömer Kuş, bence de, şarkıyı da çok severim SOAD da dinlerim ama şaşırıyor insan tabi. zaten Amon Amarth öyle pek coverlarıyla bilinen bi grup değil, yaptıkları da genelde direkt etkilendikleri eski gruplardan oluyor misal Black Sabbath, o yüzden böyle görece “piyasa” bir gruptan şarkıyı seçmeleri garip geliyor insana ilk başta.
Cover da fena olmamış bence, Johan Hegg keşke full brutal gideceğine biraz daha cleanimsi (Thousand Years Of Oppression gibin) takılsaymış daha iyi olurmuş. şarkı boyu SOAD gibi çalıp sonda Amon Amarth moduna geçmeleri süper ama heh.
bu arada sözlüğe de yazdıydım, albüm öncesi Johan Hegg mesajı vermiş zaten:
http://www.youtube.com/watch?v=bml8x5dyBbg
13.03.2011
@Sambalici, Artık gözlerini hiç açmadan çalarlar şarkıyı :D
04.04.2011
@Sambalici, limited edition halindede accept’dan balls to walls ile kiss’in war machine’ı var.
cık cık cık reklam kokan hareketler bunlar.
surtur rising ortamlara düşmüş bu arada..
gezdim gördüm amon amon amarth sazdım sözdüm amon amon amarth o son system of a down coverı yakışmışmı amon amon amarth
Başka grup mu kalmadı anasını satim soad’dan başka!En sevdiğim gruptan soğudum resmen ya:(
Şarkı zaten müthiştir, kavırı da güzel olmuş. Farklı tat işte, bi kavırda aranan şey var bence. Hatta bi Steal This Album açayım dedim ama Benighted malum yerlerde, o çok sardı eheh.
Albümde En çok Coverı beğendim.. Eline Koluna Sağlık amon amarth
anket var.
The last stand of frej: dikkat edin
Bu yorumlar albüm kritiğine aktarılır heralde şimdiden yazayım ben.Öyle çok ahım şahım bir albüm değil valla itiraf etmek gerekirse.Yani klasik Amon Amarth albümü evet dinlemesi zevkli de ne bileyim mesela çok geriye gitmeden Twilight of the Thunder God ya da With Oden On Our Side’daki vuruculuğu bulamadım ben.
Eski albümleri kadar iyi değil belki ama Amon Amarth’ın ölüsü de olsa dinlenir arkadaş. Doom Over Dead Man birkaç sene içinde efsane olmaya aday kim ne derse desin. The last stand of frej zaten güzel. War Of The Gods yine güzel. Kısaca albüm güzel ama diğerlerine göre sadece ortalamanın üzerinde.
Cover olayına gelince. SOAD dinlemem etmem. 1 şarkısını bile dinlemişliğim yoktur. Zaten tarzım da değil. Aerials parçasını daha ilk defa Amon dan dinledim. Sonra arkadaşım dedi ki SOAD ın bu kim piç etti şarkıyı. Dedim bir bakayım şu SOAD ın söylediğine. Aerials evet Amon Amarth’ın konsepti ile ilgili değil ancak tek başına bakarsak bence gayet başarılı cover olmuş. Belki SOAD hayranları o parçayı onlardan dinleyip kulak aşınalığı edindiği için Amon söyleyince garip gelmiştir. Ama benim gibi SOAD dinlemeyen birine güzel geleceğinden eminim. Amon Amarth anladığım kadarı ile Viking havasından uzaklaşıyor. Bu albümde bunu hissettim. Düz Melodic Death e doğru gidiyorlar sanırım. Zaten öyle birşey ki Viking konsepti yüzünden çok eleştiri alıyordu bazı kesimlerden. Belki de Viking olarak o duyguyu yeterince verdiklerine inanıp daha farklı birşey üzerine yoğunlaşacaklar. İlerleyen albümlerde bunu görürüz. Bu albüm değişikliğin başlangıcı olduğu için çok ta üstüne gitmemek lazım. Bu adamlar hayranlarının yüzünü kara çıkarmaz eminim.
Özet olarak albüm beklenileni vermese de Amon Amarth bu.
kritik yazarının adı görünmüyor
04.04.2011
@Ertuna Yavuz, düzeldi.
04.04.2011
@Ertuna Yavuz, Bu arada kaç ay geçti hala Versus the World’e 7 vermeni hazmedemedim üstadım, şahsi bir şey değil, en sevdiğim albümlerden biri olunca evlat acısı gibi oluyor :)
Albüme gelirse orta şeker, ilk klip hangisine gelir acaba?
05.04.2011
@Dnz, üstadım ben de bir sürü albüme 10 verdim millet madara etti hepsini:P
albümü dinleyip hiç mi hiç beğenmeyenlerdenim,ayrıca soad coverını da hoş bulmadım. eksiyi yediler benim nazarımda.
albümü iki – üç kere dinledim ve benim de hoşuma gitmedi, daha doğrusu amon amarth beklentimi karşılamadı.
gayet sıradan bir albüm olmuş bu. gerçi üst üste 4 çok iyi albümden sonra olur o kadar
şu cümleye aynen katılıyorum
“Sadede yaklaşırken diyebileceğim, albümü “With Oden on Our Side”ın gerisinde, “Twilight of the Thunder God”ın ise ilerisinde bulduğum”
valla bende albümü 2 kez dinledim ve sevdim diyebilirim şu piyasada abuklaşan epeycene grup varken adamlar çizgilerini bozmadan güzel işler çıkarıyolar.hee soad coverı ile ilgili baştan tepkiliydim ama şimdi daha mantıklı yaklaşınca lyric olarak albüme koymuşlar diye düşünüyorum beni de ilgilendirmez amon amarth ı yerden yere vurma hakkını vermez
albümü en az 9 kere dinlemişim (last.fm öyle diyor), twilight of the thundergod gibi değil kabul ama bence hiç de fena değil. 9 u bastım gitti.
04.04.2011
@darth sidious, hem fena değil hem de 9′u bastın gitti he =)
04.04.2011
@heat, fena değil derken “eh yani idare eder” demek istemedim, “beğenmedim, çok iyi değil, çok kötü” tarzı yorumları baz alıp fena değil dedim. süper desem komple dalardı millet =)
orijinali elime geçince dinlicem bunu…sabırsızlıkla bekliyorum…bakalım yumurtadan ne çıkacak…
FLAC versiyonunu bulan babayiğit varmı yaaaaaa :) yapın bi güzellik
05.04.2011
@Chuck Reis, bende var ama paylaşmam
05.04.2011
neyseki gerek kalmadı… %37
05.04.2011
@Chuck Reis, heh =)
Doom Over Dead Man nasıl bir şarkıdır öyle. Albüm ilk elime geçtinde 2-3 gün sürekli dinlemiştim.
tarihin en galatasaraylı grubu amon amarth.
Kritiği okudum.
Amon Amarth gazım geldi.
Açtım Twilight Of The Thunder God ı dinliyorum.
Saygılar.
ilk haftasında amerika’da 15.000 satmış. whitesnake bile aynı hafta 12.000 satarken manyak bi rakam AA için.
ben de geçen gün ipad’im (benim) adidas sırt çantamdayken, nike ayakkabılarımla koşuya çıkarken itouch’ıma attığım parçaları dinlerken denk geldim bu parçaya.. o sırada da iphone’um çaldı.
07.04.2011
@murder, ipad 2 çıktı. amazon’dan siprariş edersen kaliteyi ucuza alırsın.
07.04.2011
@Ahmet Saraçoğlu, sipariş vermeme gerek yok. best buy’a 10 dakkalık mesafede oturuyorum.
07.04.2011
@murder, even better hombre! let’s get in those pesky shoes and shop the hell out of that place!
07.04.2011
@murder, http://bit.ly/e9mOgF
albüm iyi güzelde. dinlerken sanki hep birşeyler eksikmiş gibi geliyor bana.
neyse dinlemeye devam…
çok çok müthiş mükemmel bir albüm, bu senenin şimdiye kadar ki en iyisi diyebilirim
özellikle şu doom over dead man var ya, offff be ulan off, tam ortasında başlayan kafa sallamalık riffler girdiğinde hayattan kopuyorum, boynumu ense kökünden koparırcasına müthiş bir şekilde sallıyorum kafamı, sertliğin ve hüznün müthiş karışımı olan enfes riffleriyle sonlara doğru iyice kaybediyorum kendimi
ve şarkının sonu geliyor, yanağımdan bir damla göz yaşı süzülüyor, o zaman anlıyorum ki ben amon amarth’ı hayatım boyunca bırakmicam
ve yine anlıyorum ki ben bir metalciyim
18.09.2011
@metalciyim, Kesinlikle katılıyorum albüm dinlenildikçe daha da güzelleşiyor.İlk dinlediğimde slaves of fear hoş iken şimdi tüm parçalar mükemmel geliyor.Buram buram Amon Amarth kokuyor.Tekrar söylüyorum 2011 yılındayız ve adamlar hala daha aynı çizgide devam ediyorlar..
06.05.2013
@metalciyim, Albümün kritiğine hem de yorumlara bakayım dedim bir tekrardan ve bu yoruma o kadar çok sempati duydum ki. Hissettiklerimin aynısı.
Biri ”Neden hala metal dinliyorsun?” diye sorsa,Doom Over Dead Man’in sonunu dinletirim.
Viking Metal etiketinden buraya ulaştım.. Vikin Metal diye bir şey yok arkadaşlar…
Johann bile kendi sitelerinde bıkmış olacaklar ki biz Viking Metal yapmıyoruz diye feveran ediyor…
Daha evvel rastladığım bir yabancı sitede de Johan şöyle demiş:
”İlk başlarda Viking olarak görülmek ve kendimizi öyle adlandırmak işimize gelmedi değil… Lakin daha sonra Viking ve Norse temasının dışında da müzikler yaptıkca kendimizi ve müziğimizi Viking olarak görmenin aptalca olduğunu gördük. Ama bizi yine de öyle çağırırlarsa ortaya çıkıp suratınıza bir tane patlacak değiliz..”
Yani adamların bana göre var olmayan Viking Metal ile alakası yok.. Melodic Death Metal yapıyorlar hepsi bu…
2 sene sonra dinle imkanı buldum. Harika bir albüm olmuş, kesinlikle ToTG’dan iyi. Live Without Regrets dışında sıkıldığım tek bir saniye olmadı.
A Beast Am I ve Doom Over Dead Man gibi şarkılarla hala yeni şeylerin yapılabileceğini kanıtlamışlar bence. Reçetesi bu kadar basit ve bu kadar etkili bir metal grubu daha bilmiyorum, bilmek de istemiyorum zira Amon amarth kıymetlimiss.
Genel olarak eksik olduğunu düşündüğüm şeyleri söylemek gerekirse, ilk albümlerdeki solo kullanımını çok ama çok özlüyorum. Çok da esprisi olmayan hoş sololarla dolu son 2 albüm. Bi Burning Creation, Bi Amon Amarth ayarında solo yok artık. Shred forever diye koyvermişler.
O zamana kadarki albümlerindeki her güzel ögeyi toplayıp piyasaya sürdükleri With Oden On Our Side ile zirveye çıkıp bir vites düşürdüklerini ve artık daha ileriye gidemeyeceklerini de üzülerek düşünüyorum.
Amon Amarth her zaman büyük bir heyecanla dinlenilecek eserlere imza atacak, orası net.
Doom Over Dead Man nasıl bir hastalığın ürünü onu da merak ediyorum.
En sevdiğim albümleri.
Oha Amon Amarth SOAD mı coverlamış? Ben bu albümü 1 kere filan dinlemişim galiba ya, yumulayım biraz.
10.10.2013
@Korhan Tok, Usta,alınma ama bunu hak ettin:
http://m1310.hizliresim.com/1g/b/tfmyl.jpg
The Last Stand Of Frej’in epiklikten ölmesi… Amon Amarth için bile fazla epik. Hele o girişi..
Bu albüm hakkında ne düşünüyorum? Şuan itunes’umda sadece son 1-2 yılda en çok dinlediğim gruplar ekli. (last.fm verilerine göre) Yorumlar kısmında verdiğim not sadece bu albüme 4/10. Neden hiç sevmedim ben bu albümü diyip tekrar dinledim ama yine hiç sevmedim. :\
Amon Amarth’ın en iyi albümlerinden biri, kapaktaki Surtr da mükemmel, en sevdiğim Amon Amarth kapağı bu albümünki sanırım. Tüm albümü severim ama “For The Victory Or Death”i çok ayrı severim. Son derece gaz olmasının yanında garip bir hüzün hissediyorum dinlerken, özellikle nakaratta ve sonuna doğru. Sanki son savaşına ölmeye giden bir viking gibi… Bana bu tarz müziği neden çok sevdiğimi hatırlatan grupların başındadır Amon Amarth.
Bir de AA cidden “Nasıl gaz şarkı girişi yazılır?” konusunda aşmış, bitirmiş…