İlk nefesini 1970 yılında Black Sabbath albümüyle alan metal müzik 1990’lara kadar thrash metal, NWOBHM, death metal, black metal ve başka birçok alt türlerde dönüşümlere tanık olmuş.

Bu zamana kadar bazı gruplar henüz keşfedilmemiş olan metal müziği ilk kez keşfetme şansına sahip olmuş. Ama popüler olma amacıyla ortaya çıkan, biraz ilgi toplayan ama zaman karşısında ağır bir yenilgiye uğrayan kimi ortalamanın biraz üstü müzisyenler de aynı sahnelere çıkmışlar. Bir zamanlar “Worship Me or Die!” isimli ilk albümünden Metal Messiah şarkısının klibini MTV’de yayınlatma mutluluğuna erişen The Great Kat, bu unutulan müzisyenlerden biriymiş. Mişli geçmiş zaman kullanıyorum çünkü ben o günlerde henüz bir yaşındaydım.

The Great Kat’in unutulmasına, biraz da itici bulunmasına neden olan yalnız üstümüze gelen imajı olmamış. Seksi görünümüne rağmen gününün metal gruplarından daha itici sahne şovları yapmıyormuş aslında. Bir konservatuar okulundan kemanist olarak mezun olduktan sonra kemanla aynı ustalık ve hızla gitar da çalabildiği için metal muhitinde kadın bir müzisyenin eksikliğini kapatacak gibi görünüyormuş. Ama yazdığı şarkılar her ne kadar on binlerce müzisyen arasından pek azının çalmayı becerebileceği kabiliyetleri gerektirdiyse de içerik olarak kısmen eğlendirici ama biraz sıkıcı kalmış.

Bir amazon.com üyesinin favori albüm sayfasında gördükten sonra biraz neoklasik metal müziğe olan ilgimden, biraz da değişiklik olsun diye internetten indirdim albümü. Kötü yorumlara rağmen Beethoven’ın beşinci senfonisini coverlayan şarkılar da olduğundan eğlenecek bir şeyler bulurum sanıyordum. Pek bulamadım. Çılgın shredding sololara rağmen müzik genelde sönük, tatsız tuzsuz, yavan olduğundan ilgimi hızla kaybettim.

Hızlandırdığı Beethoven, Chopin gibi sanatçıların müziğinin bütün büyüsünün kaybolmasına neden olan cover’lar dışında kendi başına yazdığı şarkılar da uzun zamandır metal dinleyen kişilerin alışkanlığını biraz okşamak dışında fazlasını yapmıyor.

Kat’in viski sertliği tadında vokallerini beğenmediğimi söylesem yalan söylemiş olurum. Çünkü berbat ötesi şarkı sözlerine rağmen thrash’vari müziğe uyumlu giden güçlü, gür, kirli bir sesi var.

Kat’in vokali dışında bu albüm hakkında aklımda kalan başka bir şey yok zaten.

Ertuna YAVUZ