Dünyada eşi benzeri olmayan gruplardan biri MESHUGGAH. Doksanların ortalarından bu yana ne kadar çok grubu etkiledikleri, günümüzde çok tutulan kimi alt türlerin yaratımını bizzat sağladıkları ortada. MESHUGGAH’tan etkilenip kurulan gruplar, Tomas Haake’den etkilenip kendi tarzını onun üstüne kurmaya çalışan davulcular, Fredrik Thordendal’a özenip saçma sapan yerlere giden aklı karışık gitaristler…

20 yıldan uzun bir süredir müzik yapan MESHUGGAH, ilk gerçek DVD’sine bu sene piyasa sürdüğü “Alive”la kavuştu. Kapağı her şeyiyle Alien filminin kapağından uyarlanan DVD, bakalım bu önemli grubun içeriğini ne oranda yansıtıyor.

Hayatta en çok sevdiğim ve saygı duyduğum gruplardan biri olan MESHUGGAH, “Alive”da ne yazık ki pek çok anlamda hayal kırıklığı yaşatıyor. Bunun sebeplerini az sonra açıklayacağım. Önce olumlu taraflardan başlayalım.

Grubu canlı izlediğim 2006 Vancouver konserinde aklımın çıkıp uzun bir süre yerine gelmemesi, MESHUGGAH’ın konserlerde ne denli etkileyici bir performans sunduğunun bir göstergesi olabilir. Grup kimilerinin icrası gayet zor olan parçalarını o kadar temiz, o kadar kusursuz çalmıştı ki, salon adeta trans halinde onları izlemişti. Her şarkının bitiminde etraftan duyduğum inanamama ve “Nasıl oluyor da oluyor?” tarzı sorgulamalardan, grubun şaşılası bir canlı performansının olduğu açıkça anlaşılıyordu. “Alive”da da durum farklı değil. Şarkılar aynen albümdeki gibi, jilet misali çalınıyorlar ve çok başarılı ışık kullanımı ve HD çekim ile karşınızda görsel ve işitsel olarak ağızdan salya akıtacak bir materyal buluyorsunuz. Onun dışında DVD kitapçığı gayet güzel tasarlanmış ve pek leziz fotoğraflarla süslenmiş. Tümüne yeşil rengin hakim olduğu kitapçıkta da bir Alien tadı almak mümkün.

“Alive”a dair olumlu yanların burada bitmiş olması üzücü olsa da, bağrıma taş basıp devam ediyorum.

Bu dev grubun bu ilk DVD’sine dair en büyük ve tat kaçıran olay, “Alive”da tam bir konser bulunmayışı. On iki şarkılık DVD, Tokyo, New York, Montreal ve Toronto’da verilmiş dört konserde çalınan parçaların, karışık olarak dizilmesinden oluşuyor. Perpetual Black Second ve Pravus’la Tokyo’da başlayan konserimiz, bir anda kararıyor ve tekrardan açılarak New York’taki Bleed performansıyla devam ediyor. Tamam şarkılar muhteşem, performans öküz; ancak bir anda mekanın, seyircinin, grup elemanlarının tişörtlerinin, arka dekorun, kısacası her şeyin değişmesi insanı bir MESHUGGAH konserindeymiş gibi hissetmekten alıkoyuyor. Bu kimin fikriydi bilmiyorum, ancak iyi fikir bulma konusunda metal dünyasının sayılı gruplarından biri olan MESHUGGAH’ın böyle bir iş yapması bence büyük bir talihsizlik.

DVD’de her grubun yaptığı türde bir yol/grup belgeseli arıyorsanız da işiniz zor. Zira belgesel adı altındaki kısa röportajlar, şarkılar arasına serpiştirilmiş durumda. Yani DVD’yi takıp başlata bastıktan sonra, -farklı şehirlerden toplanmış olmasını kabul etseniz bile- baştan sona bir konser izlemeyi geçtim, bu kolaj şarkılar arasında bile durup bu röportajları izlemeniz gerekiyor. Yani DVD’yi başlattığınız andan itibaren, bir şarkı bir röportaj, iki şarkı bir yol görüntüsü şeklinde bir durum söz konusu. DVD’de bunu önlemek adına sadece şarkıları izlet gibi bir seçenek olmaması büyük bir handikap. Düşünsenize, Bleed’le coşum coşum coştuktan hemen sonra başlayacak ve sizi duvardan duvara halı yapacak New Millenium Cyanide Christ’tan önce, birkaç dakikalık kuliste bekleme görüntüleri görmek “zorunda” kalıyorsunuz.

Onun dışında, elbet grubun tercihidir ama böylesine önemli ve ilhâm verici bir geçmişi olan bir grubun üç şarkı dışında tüm DVD’sini iki albümünden şarkılarla doldurması da bence can sıkıcı bir durum. Tamam “Catch 33″ canlı çalmaya uygun olmayan şarkılarla dolu, ama doksanlar metalinin EN önemli albümlerinden “Destroy Erase Improve“dan hiç şarkı olmaması nedir? Niyedir? Bir MESHUGGAH DVD’sinde Future Breed Machine nasıl olmaz? Eskiye ait karşımıza çıkan şeyler, “None” EP’sinden Humiliative ile “Chaosphere”dan New Millenium Cyanide Christ ve The Mouth Licking What You’ve Bled. Onlar haricindeki sekiz şarkı “Nothing” ve “obZen“den. Sonuçta karşımızdaki MESHUGGAH; şikayet edecek bir durum yok, ama insan bu denli önemli albümlerden bir şeyler de arıyor tabii.

Bonus materyal olarak da Bleed videosunun yapım süreci, DVD’nin ve Bleed videosunun yönetmeninden notlar ve birkaç dakikalık gitar ve davul gezimiz var. Setin içinde bu DVD haricinde bir de CD var. CD’deki şarkılar DVD’dekinden farklı bir sıralamada olsa da, en azından konser dinlediğiniz hissiyatını yaratıyorlar.

Kısacası, her gün bir sürü ufak ve önemsiz grubun çıkardığı bir şey olan grup DVD’si olayının, MESHUGGAH bir grup tarafından bu denli tat kaçırıcı özelliklerle sunulmuş olması gayet anlamsız bir şey. Okyanusu geçip derede boğulmak mı dersiniz bilmem, ama içerdiği müziğin gücü açısından dünyada belki de çok az grubun ulaşabileceği tarzda ve özgünlükte bir şey barındıran bu DVD’nin teknik ve kurgu anlamında bu tip aksaklıklarla dolu olması, grubun çılgın bir hayranı olan benim ziyadesiyle tadımı kaçırmaya yetiyor.