Neo-thrash, crossover, thrash metal, groove metal, hardcore’un aynı potada eritildiği New Wave of American Heavy Metal akımını başlatan albüm.

Seksenlerin ikinci yarısından itibaren yeni akımlara yelken açan heavy metal içinde en çok burun kıvrılan akımlardan biri olan neo-thrash ya da groove metal öyle sanıldığı gibi Pantera’nın “Cowboys From Hell“i ile doğmamıştır. “Cowboys From Hell”den çok kısa bir süre önce çıkan [33 gün] Biohazard’ın kendi ismini taşıyan albümü bu akımı başlatmıştır. Kurulumundan itibaren New York’un yerel thrash metal ve hardcore gruplarının alt grubu olarak çıkan Biohazard’ın, ilk iki demosundaki şarkıları birleştirip üstüne ilave üç şarkı daha koyarak çıkardığı bu ilk albüm, yeni bir türün doğuşuna neden olmuştur.

Megadeth-vari bir şarkı olan Retribution’la açılan albüm daha ilk şarkıdan boş olmadığını gösteriyor. İkinci şarkı Victory ise, Danny Schuler’ın Dave Lombardo benzeri atakları, floor tom gezinmeleri ve yırtıcılığıyla dikkat çekiyor (bu şarkıda kudurmayanın thrash’çiliğinden şüphe duyarım).

Toplumsal sorunlara değinen ve punk rock’a göz kırpan Blue Blood ve Howard Beach’den sonraysa Wrong Side Of The Tracks gibi groove ögelerle bezeli bir şarkı çıkar karşımıza. Ondan sonra da akustik gitarla açılan ama thrash metal özelliğini hiç kaybetmeyen Justified Violence şarkısı albümün yine tavan yaptığı noktalardan biridir.

Sonrasında kısa ama çok etkili bir enstrümental olan Skinny Song geliyor. Özellikle 1.19′da başlayan rif bir çok thrash’çiye orgazm olma, salya akıtma vs. gibi birçok şey yaptırabilir. Hold My Own’la devam eden, Pan Attack ve Pain’le yüksek anlarını yaşayan albüm Survival Of The Fittest’la tansiyonu düşürse de asıl bombaları ondan sonraya bırakır.

Önce muhteşem solosuyla ve gaz nakaratıyla There and Back, sonra da bir dakikalık piyano girişinin ardından güzel bir rifle açılan ve bu rifin ardından Bobby Hembel’in melodik solosuyla daha güzelleşen Scarred For Life gelir.

Albümle ilgili olumsuz tek detay kötü bir stüdyoda ve adı sanı duyulmamış bir şirketle yapılmış olması nedeniyle gitarların yüksek kalitede duyulmaması ve bateride zil seslerinin zor duyulması, hatta rifflerin arkasına gelince çok az duyulabilmesidir.

Kırk bir dakika süren albüm on üç şarkı için kısa olsa da çiğliği ve yırtıcılığıyla kesinlikle bu kısa süre de sizi tatmin ediyor. NWoAHM akımının öncüsü olan bu albümü thrash metal ve hardcore sevenler kaçırmasın.

Erdal AVCI