1983-1985 arasında ABD metal ortamlarında “DARK ANGEL desem?” diye sorduğunuzda muhtemelen pek çok kişi “Dave Lombardo’nun davul teknisyeninin grubu” şeklinde cevap veriyordur. Grup o sırada ilk albümü “We Have Arrived”ı çıkarmış, o dönem ortalara saçılan onlarca thrash metal grubu arasından sıyrılmaya çalışıyordu. Rekabet inanılmazdı; ortalık birbiri ardına üst düzey bir ilk albüm çıkaran bir dolu thrash metal grubuyla doluydu.

Ne var ki aynı soruyu 1986’da sorsaydınız alacağınız cevap, eğer sorduğunuz kişi bir mağarada yaşamıyorsa, “Dave Lombardo’nun davul teknisyeninin grubu” değil, “Darkness Descends’i çıkaran grup” olurdu. Gene Hoglan ve arkadaşları o albümle thrash metal tarihine geçen mükemmel bir işe imza atmış ve heyecan verici yolculuklarına başlamıştı. Normalde o yılların bir geleneği olarak gruplar çok sık albüm çıkarıyorlardı; bazen yılda bir, en fazla iki yılda bir. DARK ANGEL’ın “Darkness Descends”in ardından bir sonraki albümünü çıkarması içinse üç yıl geçmesi gerekti. Hem belli ki başka uğraşları vardı hem de “Darkness Descends”in altında kalmayacak bir albüm yapmak çok da kolay değildi.

DARK ANGEL’ın o dönem çıkan diğer thrash metal gruplarından en büyük farkı, müziğindeki sertlik düzeyini birbiri ardına gelen riflerle beslemesi ve standart beste şablonunun dışına çıkan işler yapmasıydı. Böyle vahşi, yırtıcı thrash metal yapan gruplar genelde 3-4 dakikalık şarkılar yazma yoluna giderken DARK ANGEL “Darkness Descends”a 8,5 dakikalık “Black Prophecies”i koyabiliyordu.

“Darkness Descends”in ardından çıkan ve metal dünyasında olay yaratan birtakım albümler de muhtemelen bu süreçte DARK ANGEL’ı etkilemiş olacak ki grubun 1989 tarihli “Leave Scars” albümündeki 9 şarkının 5 tanesini 7 dakika üzerindeydi. Belki METALLICA’nın “Master of Puppets”ındaki yaklaşık 9 dakikalık üç şarkı gruba böyle bir ilham vermiştir, belki de başka bir ilham onları buna itmiştir, ancak teknik thrash metal olarak addedilen SADUS ve CORONER bile 2-3 dakika arası şarkılar yazarken, DARK ANGEL olayı uzun tutmaya çoktan başlamıştı.

“Leave Scars”la ilgili olarak söylenmesi gereken en temel iki konu var. Biri olumlu, ki albümün yüksek puan almasına yetecek kadar olumlu, diğeri ise olumsuz. Olumsuzdan başlayacak olursak “Leave Scars”da hiç de iyi olmayan, karman çorman bir prodüksiyon var. Gitarlar, davullar, vokal, hepsi bir bulamaç hâlindeler ve elbette ki ayrıştırılıyor olsalar da albümdeki müzisyenliğin hakkını asla vermeyen bir prodüksiyonla sunuluyorlar. “Darkness Descends”in prodüksiyonu da olağanüstü değildi belki, ancak sonradan DEMOLITION HAMMER, MORBID SAINT gibi gruplarda göreceğimiz o aşırı agresif thrash metal karakterini gayet iyi yansıtıyordu. “Leave Scars”, çıktığı yıl da düşünüldüğünde bence o dönem çıkan türdeşlerinin epey gerisinde. Enteresandır, albümün kayıt işlerinden ve yapımcılığından sorumlu kişilerden biri olan Michael Monarch, “Born to Be Wild” şarkısındaki “heavy metal thunder” sözüyle heavy metale adını veren grup olarak bilinen efsanevi STEPPENWULF’un kurucu üyelerinden biri ve ne alakadır ki adamın hayatı boyunca yapımcılığını üstlendiği tek metal albümü “Leave Scars”. Enteresan.

İyi tarafta ise “Leave Scars”ın “Darkness Descends”in altında kesinlikle ezilmemesi geliyor. Belki daha iyi değil, belki onun kadar klasik olarak görülmüyor, ancak kesinlikle çok başarılı bir albüm. Saldırgan, sürekli ısıran rifleri, değişken yapısı, içinde 7 dakikadan uzun bir enstrümantal barındırma cesaretini gösterebilmesi, Gene Hoglan’ın performansı, gitarların uyumu, Ron Rinehart’ın daha da geliştirdiği vokali ve bestelerin akıcılığıyla birlikte “Leave Scars” tam bir seksenler fırtınası olarak DARK ANGEL diskografisindeki yerini alıyor. Şarkı adı vermek istemesem de kişisel favorimin delişmen anlarıyla “No One Answers” olduğunu söyleyeyim. Bir ilginç not olarak da LED ZEPPELIN cover’ı “Immigrant Song”da vokalist Ron Rinehart’ın ses rengini ve söyleyiş tarzını nedense “Cowboys from Hell” dönemi Phil Anselmo’ya çok benzetiyorum, bunu da eklemiş olayım.

“Leave Scars” normalde “Darkness Descends”in ardından mırın kırın edilen, küçük görülen, fazla da önem yüklenmeyen bir albüm de olabilirdi, ancak böyle olmamayı, DARK ANGEL’ın tek atımlık bir grup olmadığını kanıtlamayı başardı. Sonrasında grup için işler pek iyi gitmedi, uzun soluklu olamadılar, ancak en azından seksenleri gayet iyi geçirmeyi ve iz bırakmayı başardılar.