Geçenlerde yeni SATANIC WARMASTER albümünü incelerken, black metal dünyasının hatırı sayılır isimlerinden JUDAS ISCARIOT’ın hiçbir albümünü incelememiş olduğumuzu fark ettim ve bunun utancıyla kendimi sokaklara attım. JUDAS ISCARIOT ABD black metal sahnesinin önemli bir bileşeni olan tek kişilik proje olayının en önemli isimlerinden biri olan ve çıkardığı neredeyse her albümle black metal adına gurur duyulası işler yapan bir projeydi.

Akhenaten adlı arkadaşımızın emeğinin ürünü olan grup, en iyi işlerinden birine de 1999 çıkışlı “Heaven in Flames” albümüyle imza atmıştı. JUDAS ISCARIOT’ın burada yaptığı şeyin nüvesini DARKTHRONE’un Unholy Trinity’de yaptığı şeyler oluşturuyor. Beste karakteri, hissiyat, gitar çalma tekniği, vokal gibi pek çok unsurda “A Blaze in the Northern Sky”, “Under a Funeral Moon” ve “Transilvanian Hunger”ın izlerini bulmak mümkün. Tabii Akhenaten dümdüz bir DARKTHRONE worship’in peşinden de gitmiyor. Yeri geliyor o kadar da kötücül olmayan melodilerle, yeri geliyor klavye destekli altyapılarla, bazen de BURZUM’vari olaylarla JUDAS ISCARIOT’a kendi kimliğini kazandırıyor.

22 yıl önce aramızdan ayrılan JUDAS ISCARIOT’a baktığımızda çok enteresan bir diskografi görüyoruz. Akhenaten sadece yedi yıllık bir süre zarfında yedi albüm çıkarmış ve bunu da 1996’da, 1999’da ve 2002’de ikişer albüm çıkararak yapmıştı. İçindeki nefreti yitirdiği için JUDAS ISCARIOT’ı sonlandıran Akhenaten’in duygusal biri olduğunu da bu anlık ve beklenmedik çıkış ve hareketlerinden görmek mümkün. Misal grubun son konseri sırasında “The Black Clouds Roll Under the Parapet of the Sky”ı çalarken şarkıyı black metali mahvetmeye çalışan kapitalist pisliğin yok edilmesine” adamış olması veya albümler karşılığında şirketlerden para almak istemeyip bu paranın yine underground sahnede bir şeyler yapılması için kullanılmasını istemesi gibi durumlardan ötürü kendisinin duyarlı ve duygusal biri olduğu sonucunu çıkarabiliyoruz. Aynı şekilde 2002 yılında gazlı bir şekilde bir değil iki albüm çıkardıktan sonra pat diye JUDAS ISCARIOT’ı sonlandırması da yine bu duygusallığın bir göstergesi.

Yıllar sonra Blake Judd’ın böyle bir adamın arkasından para kazanmaya çalıştığını düşününce insan Judd’a daha da uyuz oluyor. Judd senin ben aq.

JUDAS ISCARIOT’ın tamamen underground’a ve black metalin gösterişten uzak tarafına odaklandığını görmek için “Heaven in Flames”i başlatmamız yeterli oluyor aslında. Daha ilk şarkının başında, birinci saniye bile dolmadan gitar ve davulun şarkıya senkron şekilde giremediklerini ve kaydın bu şekilde yayınlanmış olduğunu görüyoruz. Yahut son albüm “To Embrace the Corpses Bleeding”in kapağına baktığımızda kapakta kabak gibi “Corspes” yazdığını görüyoruz. Bunu bir kişi bile nasıl fark etmemiş, cidden acayip bir olay.

“Heaven in Flames” içinde bırakılan hatalarından tutun da tamamen içten gelen bir tutkuyla yaratılan atmosferine kadar her anlamda gerçek bir black metal albümü. Son derece amatör bir ruhla ortaya çıkarıldığını hissettirmesi bir yana, öfke, nefret, keder gibi black metali black metal yapan her tür duyguyu en saf hâliyle yansıtan ancak yine de kendini ciddiye aldırtacak düzeyde başarılı bir müzikal derinlik içeren bir çalışma. İçerdiği şarkılar açısından bana kalırsa en enteresan olanı, bildiğin pozitif hislerle dolu olan ve post-black metal denen şeyin ilham kaynaklarından biri olarak gösterilebilecek düzeyde sürüden ayrı duran post-punk/gothic etkili “From Hateful Visions”. Akhenaten bu şarkıyı bu albüme koyma konusunda ufak da olsa bir tereddüt etti mi bilmiyorum, ama “black metal karanlığını yansıtmıyor” demeyip albümde yer verdiği için her türlü helal olsun. LIFELOVER’ların, DEAFHEAVEN’ların yıllar sonra falan yaptığı müziğin nerelerden ilham aldığını merak ederseniz, ta 23 yıl önce yazılan “From Hateful Visions”ı dinleyebilirsiniz.

“Heaven in Flames” USBM tarihinin en değerli oluşumlarından biri olan JUDAS ISCARIOT’ın en önemli albümlerinden biri ve kısa müzik kariyerinde yaptığı onca iş nedeniyle Akhenaten de cidden saygı duyduğum bir insan. Onun tek isteği belli ki kendini ifade etmek, müziğini birileriyle paylaşmaktı. Bunun dışında bir derdi olmuş olsaydı, herhalde içinde bulunduğu 13 projeyi birden tamamen bırakmaz, son 20 yıldır herhangi bir müzikal projede öyle ya da böyle yer alırdı. Belli ki olaydan soğumuş veya ortamın buna değmeyeceğini düşünüyor, bu yüzden de kendini tamamen soyutlamış ve herhangi bir şey üretmiyor. Ama buna çok da şaşırmamak lazım. “Materyalizm ve akıl dışı dinî ideolojilerin ele geçirdiği bu dünyada yaşayan insanlara güç vermek amacıyla” müzik yaptığınızı söylüyor ve ardından her şeyin fişini bir anda çekiyorsanız, belli ki sizi çok kıran, hayal kırıklığına uğratan bir şeyler olmuş.

Canın sağ olsun Akhenaten; sen çoktan elini ayağını çektin, ama biz “Heaven in Flames”den, “To Embrace the Corpses Bleeding”den devam.