Üç gün önce BOLT THROWER worship ile yolunu bulan Polonyalı grup CHAINSWORD’u bu sayfalarda ağırlamıştık, şimdi de rotamızı Almanya’ya çeviriyor ve tüm varlığını kraldan, KING DIAMOND’dan alan bir grubu konuk ediyoruz.

Ürkütücülüğü, tekinsizliği yansıtmak için “tavan arası” anlamına gelen çok iyi bir grup adı seçen ATTIC, hiç saklamadan, göstere göstere KING DIAMOND ve MERCYFUL FATE worship yapan bir heavy metal grubu. Aynı şeyi yapan başka gruplar da var; misal PORTRAIT, misal THEM. THEM hadi çok bariz, direkt KING DIAMOND tribute grubu gibi takılıyor, onu bir kenara ayırırsak ATTIC genel kimliği açısından bir tribute grubu olmadan KING DIMAOND/MERCYFUL FATE tarzına en yakın duran grupların başında geliyor.

Bu yıl içinde çıkardıkları “Return of the Witchfinder”ı çıktığı dönemde dinlemiş, ancak 2024’ün hayatımın en kaotik yılı olması sebebiyle yazmayı unutmuştum. Dönem dönem yazayım diye aklıma geldi, ancak bu zamana kadar kaldı ve geçenlerde yorumlar kısmında hatırlatılınca yeter artık deyip gerekeni yapayım dedim. “Return of the Witchfinder”, ATTIC’le yeni tanışacak dinleyicilerin, özellikle de KING DIAMOND ve MERCYFUL FATE dinleyicilerinin ilk duyduğunda çok hoşuna gidecek pek çok olay barındıran, size aşina bir sürü şeyi farklı kafalardan dinlemenizi sağlayan tarzda bir albüm.

Rifler, davullar, vokaller, pek çok açıdan metalin bu okültlü, korkutucu, nostaljik, sevimsiz, satanik ama bir o kadar da sevilesi tarafını yansıtırken, grubun hamarat elleri sayesinde ortaya ATTIC’i de sadece bir gölge olmaktan çıkaran, takdir edilesi bir grup hâline getiren unsurlar çıkıyor.

Bunu sağlayan olayların başında, özellikle bu albümde, vokalist Meister Cagliostros’un vokallerinden dolayı KING DIAMOND/MERCYFUL FATE kimliği daima en tepede ve en baskın şekilde dursa da grubun önceki iki albümüne göre farklı noktalara da kaydığını görüyoruz. Yer yer önceki işlerine göre sertleştikleri, black metal ve death metal karanlığını hissettirdikleri anlar da mevcut.

Bunun yanı sıra, grubun riflerinde görülen çok bariz bir IRON MAIDEN karakteri de var. Hatta yine bu albümde ATTIC’in gitar riflerinde Andy LaRocque’tan ziyade Steve Harris riflerini duyduğumuzu da söyleyebiliriz. Tabii tüm bunların, metal tarihi açısından değerli bir şeyin nostaljisinin günümüze iyi yansıtılmış olmasının değerli olabilmesi için ortaya konan şeylerin bir şey ifade etmesi gerekiyor. “Aaa tam KING DIAMOND gibi ya çok tatlı :D” durumu, içerik çok bir şey ifade etmezse çok kısa ömürlü olur, sadece bir hoşluk olarak kalır.

Ne mutu ki ATTIC bu noktada boş yapmıyor ve ilham kaynaklarından, referanslarından bağımsız olarak da güzel bir iş yapıyor. Bana kalırsa bir önceki albümleri “Sanctimonious” daha karakteristik, daha özel, ATTIC’in kariyeri açısından daha önemli bir albümdü ama “Return of the Witchfinder” da kapağından prodüksiyonuna, atmosferinden riflerine, melodilerine kadar gayet tatlı bir albüm.

KING DIAMOND’ın ve MERCYFUL FATE’in yeni albümlerini on altı bin yedi yüz seksen beş yıldır falan bekliyoruz ve gelen haberler de hâlâ “seneye çıkmasını umuyor gibiyiz” seviyesinde. Hâl böyle olunca umutları fazla yükseltemiyoruz, ama neyse ki ATTIC var ki KING DIAMOND ve MERCYFUL FATE’in yeni albümlerine kadar elimizde avunacak, bizi oyalayacak değerli bir şey var. Bu iki grubu seviyor ve yıllardır yeni albümlerinin yollarını gözlüyorsanız, ATTIC’i mutlaka menünüze ekleyin ve “Return of the Witchfinder”ı da önceki “Sanctimonious”ı da es geçmeyin.