Geçen sene çıkan “Visions of Infinihility” albümlerinin incelemesinde CARNOSUS nasıl bir THE BLACK DAHLIA MURDER/REVOCATION kırması olduğundan bahsetmiş, buna rağmen albümün çok çok iyi olduğunu düşündüğümü vurgulamıştım.

Bir grubun başka bir gruba fazlaca benzemesi, ister istemez yaptıkları işi kalitesinden bağımsız olarak bir tık daha değersizmiş gibi gösterebiliyor.

Misal ULCERATE diye bir grup olmasaydı EYE EATER’ın “Alienate”i çok daha kıymetli görülebilirdi, MORBID ANGEL diye bir şey olmasaydı GOREPHILIA çok daha göklere çıkarılabilirdi.

Ne var ki ULCERATE de var MORBID ANGEL da, o yüzden fazla şey etmeye gerek yok.

CARNOSUS özelinde bu durum çok büyük oranda THE BLACK DAHLIA MURDER üzerinden ilerliyor.

“Visions of Infinihility”de yaptıkları şey bence çok başarılıydı, ama evet, THE BLACK DAHLIA MURDER etkisi “olmasaydın olmazdık” boyutundaydı.

Yeni albümleri “Wormtales”e baktığımızda, CARNOSUS’un bu durumu utanmazlık boyutuna çıkarmadan yine devam ettirdiğini görüyoruz.

Beste tarzları, rif yazımları, gerektiğinde melodiyi kullanışları TBDM ekolünü fazlasıyla anımsatıyor, lakin nihayetinde bu adamlar iyi rif yazıyorlar, iyi death metal çalıyorlar.

“Wormtales”i dinlediğimde özellikle rif yazımı, bu riflerle oluşan hafif tekinsiz atmosfer ve lead gitar kullanımı noktasında yine TBDM kimliğini rahatlıkla görebiliyoruz. CARNOSUS’un ayrıştığı nokta, misal “Nightbringers” veya “Venomous”ta gördüğümüz tarzda aşırı akılda kalıcı melodiler yazmıyor, TBDM düzeyinde melodik death metal hitleri çıkaramıyor oluşu. Lakin adamların amacının da bu olduğunu sanmıyorum, çünkü özellikle bu albümde önceki işlerine kıyasla daha teknik taraflara yaslanan bir death metal karakteri var.

“Wormtales”deki diğer bir yenilik, vokalist Jonatan Karasiak’ın önceki albümlerdeki vokallerine yeni teknikler eklemiş ve bu sayede farklı dinamikleri CARNOSUS müziğine katmış oluşu. Belki farkında değiliz, ancak Travis Ryan’ın ve son yıllarda da Will Ramos’un death metal vokalistlerine verdiği ilham gerçekten de dikkat çekecek boyutlarda. Karasiak’ın vokallerinde de bu etkileri görmek mümkün. Dili yana çevirmeli shriek’ler, polifonik gibi duyulan yarı kükreme/yarı squel’lar, ağzı yuvarlatmalı son heceler, anlık patlayan haykırışlar ve r harflerini bilhassa bastırma gibi çeşitli durumlarla albümdeki vokallerin dikkat çektiği apaçık ortada.

Şarkılar yeterli seviyede varyasyona sahipler ve bu sayede sürekli aynı tezgâhtan çıkmış izlenimi vermiyorlar. CARNOSUS hit şarkı eksikliğini köpek gibi çalarak ve şarkılara bir dolu fikir katarak kapatma yoluna gidiyor ve bunda da büyük ölçüde başarılı oluyor. “Wormtales”i dinlerken “tamam anladık, bir sonrakine geçeyim” gibi bir hissiyata kapılmadım. Kapılan olabilir, bir şey diyemem ama adamlar ellerinden gelen çeşitliliği sunmuşlar ve “Visions of Infinihility”nin gerisinde kalmayan bir albüm yapmışlar.

CARNOSUS gayet iyi bir death metal grubu ve hem teknik kazımasyonları hem melodik fikirleri hem de günümüz gerçeklerini müziklerine katarak son derece sağlam bir albüm daha çıkarmayı başarıyorlar. Kime benzediğini -ki zaten bu albümde o kadar da benzemiyorlar- falan düşünmeden, ön yargısız dinlerseniz mutlaka keyif alabileceğinizi düşünüyorum. Baştan sona çatır çatır, değişken yapılı, fikir dolu death metal.

Not: Bir de aga, metal dünyası, sözüm size… AKHLYS değilseniz albüm kapağına deforme teyze, amca falan koymayın artık çok rica ediyorum ya.