Garip bir grup WOODS OF YPRES. Kanada’nın sulak cenneti Ontario’dan bizleri selamlayan grup, en basit ifadeyle doom metal icra ediyor.

WOODS OF YPRES’i garip yapan şey, grubun, doom metali en basit ifade olmaktan çıkardığımızda gayet acayip bir sound’a sahip olması. AGALLOCH’un epik sonbahar atmosferi, TYPE O NEGATIVE’den Peter Steele’in karamsar ve etkileyici vokalleri ve duyduğunuz anda “Bu buraya olmuş mu ki?” diye düşündürten alışık olunmadık birtakım denemeleri bir kavanoza koyup çalkaladığınızda ortaya WOODS OF YPRES, daha spesifik olarak da “Woods IV: The Green Album” çıkıyor. “Woods IV: The Green Album” sözel anlamda konsept bir albüm. Albümü çok kereler dinlememe rağmen, belli ki fazlasıyla kişisel olan konusunun ne olduğunu bilmiyorum, ancak bunun bir sebebi var ki onu da az sonra açıklayacağım.

Müzikâl olarak alındığında “Woods IV: The Green Album” gerçekten de alışık olunmadık nota seçimlerinin, vokal melodilerinin kol gezdiği, kimilerince çok sevilebilecek, kimilerince de itici bulunabilecek bir müzikâl perspektife sahip. Belli ki grup elemanlarınca çok güzel olduklarına inanılan kimi kısımların bir hayli fazla uzatıldığı; öyle ya da böyle bir duygusu olan; verilmek istenen ve yalnızca müzikâl anlamda başarılı olunan melankolisini de her anında hissettiren bir albüm. Piyanolar, yer yer devreye giren brutal vokaller, aralarda giren ve bin kez dinlesem de anlamaya çalışmayacağım konsepte dair konuşmalı kısımlar, albümün müzikâl çeşitliliğine katkıda bulunan unsurlar.

Neden bu kadar çok “müzikâl” dediğime gelirsek; bildiğimiz gibi albümler -genelde- sadece müzikten oluşmaz. Bir de şarkı sözleri vardır. Şimdi gözünüzü kapayın ve kendinizi şurada hayal edin diye girecektim ama yazı yazıyorum burada arkadaşım. Nereye kapıyorsun gözünü? Nasıl okuyacaksın kalan kısmı? Mal mıyım neyim. Her neyse, şöyle bir şey hayal edin o zaman: Gayet damar olmak için kasan, yer yer bunda da epey başarılı olan bir albümde, şöyle sözler okumak, özellikle bir atmosfer yaratmaya çalışılırken şu tarz bir abukluğa maruz kalmak nedir?

PAIN! Life is just pain and piss. PISS! It’s nothing that I will miss.
PAIN! Life is just pain and piss and everything is a scam.
(ACI! Hayat acıdan ve sidikten ibaret. SİDİK! Bunu özlemeyeceğim.
ACI! Hayat acıdan ve sidikten ibaret ve her şey bir kandırmaca.)

Nedir bu? Böyle bir söz duyunca nasıl bir ruh haline girmem bekleniyor? Arkadaki katmanlı müziğe, tüm o melodilere nasıl kaptırayım kendimi? Hayır, akılda kalıcı bir nakarat da yazmışsın, klip dahi çekilecek bir şarkı yaratmışsın, ama eşlik etmemi istediğin ve elli kere tekrarladığın nakarat bu mu olmalı? Bu güne kadar sözleri yüzünden dinlerken rahatsızlık duyduğum ender albümlerden biri “Woods IV: The Green Album”. Cidden kimi sözler çok ama çok kötü.

Diğer yandan, albümü bir bütün olarak ele aldığımızda “Woods IV: The Green Album”e kötü diyemeyiz, bu da diğer bir konu. Bir şekilde “Brave Murder Day” dönemi KATATONIA’sı ve Orchid” dönemi OPETH’ini anımsatan, ancak bunu tuhaf, sanki doksanların ikinci yarısındaki ANATHEMA’vari bir rock havası katarak da yapılmış bir müzik barındıran albüm, bununla yetinmeyip klasik hard rock’tan ödünç alınmış rif ve aranjmanlara da değdirmeden edemiyor. Bu gibi tür dışına kaymalar ve beklenmediklikler, muhakkak ki sevenini de, sevmeyenini de bulacaktır.

Denemeden sevip sevmeyeceğinizi anlamanızın çok güç olduğu “Woods IV: The Green Album”, sözlere dikkat etmezseniz ortalamanın üstü bir müzik sunuyor. Sayfadaki şarkıları beğenme katsayınıza göre denemeyi düşünebilirsiniz. Şahsen grubun yeteneğinin tam anlamıyla farkında olmadığını düşündüğümü de belirterek bu yazımızı da noktalayalım.